Με τον Λάζαρο Μαύρο
Μ Ι Α ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ μελέτη, με συνδυασμένα τα εργαλεία της Πολιτικής Επιστήμης, της επιστήμης της Ιστορίας, της επιστήμης της Ψυχολογίας και της Κοινωνιολογίας, θα μπορούσε να αποφανθεί τεκμηριωμένα ότι πρόκειται για το Κόμμα του Εμφυλίου Μίσους: Ότι δεν μπορεί να ζη το Κόμμα και δεν μπορεί να αισθάνεται και να πραγματώνει τον εαυτό του, ούτε να δικαιολογεί την ύπαρξή του, χωρίς το εμφύλιο μίσος.
Το αναζητεί, το ψάχνει, το ξεθάβει, το αναμοχλεύει, το αναδεικνύει, το συντηρεί, ως ένα από τους ζωτικότερους πυρήνες της ύπαρξής του. Για να υπάρχει, πρέπει να μισεί εμφυλίως! Πρέπει να πείθει τους οπαδούς του ότι πρέπει να μισούν εμφύλια. Είτε αναφέρονται στο 1821, είτε στο 1940, είτε στο 1955 - 59, είτε στο 1963 - 64, είτε στο 1974, είτε στο 2011, πρέπει να εντοπίζουν τον εμφύλιο εχθρό - και προπάντων εκείνους που οι ίδιοι με εμφύλιον οίστρο βαφτίζουν ως εμφύλιους ιδεολογικούς και πολιτικούς απογόνους του - για να τον μισούν. Το εμφύλιο μίσος είναι όρος ύπαρξης του Κόμματος…
Ε Μ Φ Υ Λ Ι Ο Υ σπαραγμού τραγικότατη και καταστροφικότατη κορύφωση υπήρξε η αποτρόπαια αδελφοκτόνα 15η Ιουλίου 1974. Ποια ήσαν τα βαθύτερα, πραγματικά, γενεσιουργικά της αίτια, τα είχε εντοπίσει απ’ τον 5ο αιώνα προ Χριστού, γράφοντας για τον εμφύλιο των Κερκυραίων το 427 π.Χρ. ο Θουκυδίδης στο Γ-82 του: Αιτία, η αρχομανία και η πλεονεξία. Τα ξανάγραψε για τους εμφυλίους, κατά την Επαναστάσή μας του ’21, ο Μακρυγιάννης. Ισχύουν έκτοτε. Απ’ την αρχαιότητα έως σήμερα. Όμοια ή παραπλήσια: Απ’ το εναρκτήριον εμφύλιον τής Ομήρου Ιλιάδος «μήνιν άειδε θεά Πηληϊάδεω Αχιλήος ουλομένην», ώς το φρικτό ραδιοφωνικό «ο Μακάριος είναι ήδη νεκρός», της Δευτέρας 15ης Ιουλίου 1974…
Α Λ Λ ’ Ο ΠΑΤΡΙΟΣ ημών πολιτισμός, ως απάντηση κι αντίδοτο στην αρχέγονη ημών βαρβαρότητα, δίδαξε, με τον Σοφοκλή κι από το 442 π.Χρ., τον οφειλόμενο στους Νεκρούς του Εμφυλίου σεβασμό: Με την τραγωδία «Αντιγόνη», για τους αλληλοσφαγέντες στη Θήβα αδελφούς της, Ετεοκλή και Πολυνείκη: Ενάντια στου αρχομανούς Κρέοντα την εμφύλια βαρβαρότητα, «ούτοι ποθ’ ουχθρός, ούδ’ όταν θάνη, φίλος» (και πεθαμένος ο εχθρός δεν είναι φίλος), της Αντιγόνης ο αντίλογος «ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν» (ζω για ν’ αγαπώ και ν’ αγαπιέμαι κι όχι να μισώ) (520-521 Σοφοκλέους Αντιγόνη).
Κ Ο Μ Μ Α του Κρέοντα, κόμμα του Εμφύλιου Μίσους, αρχομανίας και πλεονεξίας ένεκεν, εκστρατεύει και πάλιν ενάντια στη θεάρεστη κι εθνωφελή κι ελληνοπρεπώς ενάρετη απόφαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου για μνημόσυνο ΟΛΩΝ των Εμφύλιων Νεκρών. Διότι, προφανώς, το εν λόγω Κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το εμφύλιο μίσος στα κύτταρά του… Ευτυχώς που έμεινε μόνο του. Κι ευτυχώς που τα ποσοστά του κατέρρευσαν από το 33,29% στο 17,4%...
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γνωρίζετε ότι η εβδομαδιαία εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ» των Κεντρικο-επιτροπαρίων του ΑΚΕΛ, μ’ επικεφαλής (α) τον κ. Πέτρο Ππασιά μέλος, μετά της συζύγου του, της Κ.Ε.του Κόμματος και (β) τον κ. Μιχ. Μιχαήλ αποτυχόντα υποψήφιο βουλευτή του ΑΚΕΛ, έγραψε στο τελευταίο της φύλλο, την Παρασκευή 6η Ιουλίου 2012, στη σελίδα 22 και με την άνανδρη υπογραφή-κουκούλα «Δημοκράτης» ότι: «Η έκρηξη [στο Μαρί] έγινε σχεδόν στην επέτειο του πραξικοπήματος και πρωτεργάτες ήταν και πάλι ακροδεξιοί αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς»;
http://www.simerini.com.cy/
Μ Ι Α ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ μελέτη, με συνδυασμένα τα εργαλεία της Πολιτικής Επιστήμης, της επιστήμης της Ιστορίας, της επιστήμης της Ψυχολογίας και της Κοινωνιολογίας, θα μπορούσε να αποφανθεί τεκμηριωμένα ότι πρόκειται για το Κόμμα του Εμφυλίου Μίσους: Ότι δεν μπορεί να ζη το Κόμμα και δεν μπορεί να αισθάνεται και να πραγματώνει τον εαυτό του, ούτε να δικαιολογεί την ύπαρξή του, χωρίς το εμφύλιο μίσος.
Το αναζητεί, το ψάχνει, το ξεθάβει, το αναμοχλεύει, το αναδεικνύει, το συντηρεί, ως ένα από τους ζωτικότερους πυρήνες της ύπαρξής του. Για να υπάρχει, πρέπει να μισεί εμφυλίως! Πρέπει να πείθει τους οπαδούς του ότι πρέπει να μισούν εμφύλια. Είτε αναφέρονται στο 1821, είτε στο 1940, είτε στο 1955 - 59, είτε στο 1963 - 64, είτε στο 1974, είτε στο 2011, πρέπει να εντοπίζουν τον εμφύλιο εχθρό - και προπάντων εκείνους που οι ίδιοι με εμφύλιον οίστρο βαφτίζουν ως εμφύλιους ιδεολογικούς και πολιτικούς απογόνους του - για να τον μισούν. Το εμφύλιο μίσος είναι όρος ύπαρξης του Κόμματος…
Ε Μ Φ Υ Λ Ι Ο Υ σπαραγμού τραγικότατη και καταστροφικότατη κορύφωση υπήρξε η αποτρόπαια αδελφοκτόνα 15η Ιουλίου 1974. Ποια ήσαν τα βαθύτερα, πραγματικά, γενεσιουργικά της αίτια, τα είχε εντοπίσει απ’ τον 5ο αιώνα προ Χριστού, γράφοντας για τον εμφύλιο των Κερκυραίων το 427 π.Χρ. ο Θουκυδίδης στο Γ-82 του: Αιτία, η αρχομανία και η πλεονεξία. Τα ξανάγραψε για τους εμφυλίους, κατά την Επαναστάσή μας του ’21, ο Μακρυγιάννης. Ισχύουν έκτοτε. Απ’ την αρχαιότητα έως σήμερα. Όμοια ή παραπλήσια: Απ’ το εναρκτήριον εμφύλιον τής Ομήρου Ιλιάδος «μήνιν άειδε θεά Πηληϊάδεω Αχιλήος ουλομένην», ώς το φρικτό ραδιοφωνικό «ο Μακάριος είναι ήδη νεκρός», της Δευτέρας 15ης Ιουλίου 1974…
Α Λ Λ ’ Ο ΠΑΤΡΙΟΣ ημών πολιτισμός, ως απάντηση κι αντίδοτο στην αρχέγονη ημών βαρβαρότητα, δίδαξε, με τον Σοφοκλή κι από το 442 π.Χρ., τον οφειλόμενο στους Νεκρούς του Εμφυλίου σεβασμό: Με την τραγωδία «Αντιγόνη», για τους αλληλοσφαγέντες στη Θήβα αδελφούς της, Ετεοκλή και Πολυνείκη: Ενάντια στου αρχομανούς Κρέοντα την εμφύλια βαρβαρότητα, «ούτοι ποθ’ ουχθρός, ούδ’ όταν θάνη, φίλος» (και πεθαμένος ο εχθρός δεν είναι φίλος), της Αντιγόνης ο αντίλογος «ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν» (ζω για ν’ αγαπώ και ν’ αγαπιέμαι κι όχι να μισώ) (520-521 Σοφοκλέους Αντιγόνη).
Κ Ο Μ Μ Α του Κρέοντα, κόμμα του Εμφύλιου Μίσους, αρχομανίας και πλεονεξίας ένεκεν, εκστρατεύει και πάλιν ενάντια στη θεάρεστη κι εθνωφελή κι ελληνοπρεπώς ενάρετη απόφαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου για μνημόσυνο ΟΛΩΝ των Εμφύλιων Νεκρών. Διότι, προφανώς, το εν λόγω Κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το εμφύλιο μίσος στα κύτταρά του… Ευτυχώς που έμεινε μόνο του. Κι ευτυχώς που τα ποσοστά του κατέρρευσαν από το 33,29% στο 17,4%...
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γνωρίζετε ότι η εβδομαδιαία εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ» των Κεντρικο-επιτροπαρίων του ΑΚΕΛ, μ’ επικεφαλής (α) τον κ. Πέτρο Ππασιά μέλος, μετά της συζύγου του, της Κ.Ε.του Κόμματος και (β) τον κ. Μιχ. Μιχαήλ αποτυχόντα υποψήφιο βουλευτή του ΑΚΕΛ, έγραψε στο τελευταίο της φύλλο, την Παρασκευή 6η Ιουλίου 2012, στη σελίδα 22 και με την άνανδρη υπογραφή-κουκούλα «Δημοκράτης» ότι: «Η έκρηξη [στο Μαρί] έγινε σχεδόν στην επέτειο του πραξικοπήματος και πρωτεργάτες ήταν και πάλι ακροδεξιοί αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς»;
http://www.simerini.com.cy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου