Του Στέφανου Ληναίου
Γραμματέα της Συντονιστικής Επιτροπής του ΕΘΝΙΚΟΥΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Δαιβάζουμε το πιο κάτω κείμενο και μελαγχολούμε...
""Το 1936, η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζαSociete Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:
"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή.
Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο".
(Yearbook of the International Law Commission,1980,v.l.,σελ.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:
Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους.
Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της.
Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;).
Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους.Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ... ""
Γραμματέα της Συντονιστικής Επιτροπής του ΕΘΝΙΚΟΥΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Δαιβάζουμε το πιο κάτω κείμενο και μελαγχολούμε...
""Το 1936, η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζαSociete Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:
"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή.
Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο".
(Yearbook of the International Law Commission,1980,v.l.,σελ.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:
Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους.
Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της.
Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;).
Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους.Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ... ""
Και εξοργιζόμαστε. Αλλες εποχές θα πουν κάποιοι.. Άλλες καταστάσεις.. Ίδιες και χειρότερες θα πούμε εμείς..
Και θα προσθέσουμε.
Άλλες εποχές, όχι... Άλλοι άνθρωποι,ναι..
Ας πάρει τα τρία ισχυρά χαρτιά στα χέρια του λοιπόν ο Σαμαράς κι ας πάει να συναντήσει την κυρία Μέρκελ. Και να της τα δείξει:
1.- Τις υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων και Φιλελλήνων που απαιτούν εδώ και τώρα τα δισεκατομμύρια των οφειλών της Γερμανίας.
2.- Τις τελεσίδικες αποφάσεις που στοιχειοθετούν το αίτημά μας.
3.- Και αυτό το ντοκουμέντο του Δεθνούς Δικαστηρίου, το 1938.
Κι αν γυρίσει άπρακτος, τότε δεν υπάρχει παρά ένας μόνο δρόμος: Να πάρει στα χέρια του αυτό το μέγιστο Εθνικό πρόβλημα, ο ίδιος ο Eλληνικός Λαός.
Και θα τα καταφέρει να το λύσει.
Επειδή είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ προβλημα που προσβάλλει βαρύτατα την αξιοπρέπεια Ο Λ Ω Ν των Ελλήνων, ενώνει Ο Λ Ο Υ Σ τους Έλληνες και μπορούν να δώσουν και τη ζωή τους ακόμη Ο Λ Ο Ι οι Έλληνες..
Και θα προσθέσουμε.
Άλλες εποχές, όχι... Άλλοι άνθρωποι,ναι..
Ας πάρει τα τρία ισχυρά χαρτιά στα χέρια του λοιπόν ο Σαμαράς κι ας πάει να συναντήσει την κυρία Μέρκελ. Και να της τα δείξει:
1.- Τις υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων και Φιλελλήνων που απαιτούν εδώ και τώρα τα δισεκατομμύρια των οφειλών της Γερμανίας.
2.- Τις τελεσίδικες αποφάσεις που στοιχειοθετούν το αίτημά μας.
3.- Και αυτό το ντοκουμέντο του Δεθνούς Δικαστηρίου, το 1938.
Κι αν γυρίσει άπρακτος, τότε δεν υπάρχει παρά ένας μόνο δρόμος: Να πάρει στα χέρια του αυτό το μέγιστο Εθνικό πρόβλημα, ο ίδιος ο Eλληνικός Λαός.
Και θα τα καταφέρει να το λύσει.
Επειδή είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ προβλημα που προσβάλλει βαρύτατα την αξιοπρέπεια Ο Λ Ω Ν των Ελλήνων, ενώνει Ο Λ Ο Υ Σ τους Έλληνες και μπορούν να δώσουν και τη ζωή τους ακόμη Ο Λ Ο Ι οι Έλληνες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου