Από το Ενωτικό Δημοψήφισμα, και τον Όρκο της Φανερωμένης στο όνειδος της Ζυρίχης και στην κατάρα των Οδοφραγμάτων.

Στις 15-22 Ιανουαρίου 1950, όπως καταγράφει το γεγονός ο ιστορικός Σπύρος Παπαγεωρίου, ο Κυπριακός Ελληνισμός κάτω από τους θόλους των εκκλησιών και μέσα σε ατμόσφαιρα ιερής μυσταγωγίας, κατέθεσε την ψυχή του στις δέλτους του Δημοψηφίσματος, αξιώνοντας Ένωση και μόνον  Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Μία αξίωση που την υπέγραψε και με το αίμα του κατά την επική τετραετία 1955-59. Ήταν η εποχή των οραματιστών και του πυρώματος της καρδιάς, των ιδανικών και του αγωνιστικού ήθους όπου ο Κυπριακός Ελληνισμός, αντλώντας δύναμη και θερμουργό πνοή από τη βαθιά εθνική και θρησκευτική του συνείδηση διατράνωνε με εθνική έξαρση αλλά και πολιτική ωριμότητα τον ενωτικό πόθο.

Το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, το οποίο αποτέλεσε κορυφαία εκδήλωση εθνικής αυτογνωσίας και συνειδητή πολιτική πράξη του Κυπριακού Ελληνισμού, είχε σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική ηθική νίκη των Ελλήνων της Κύπρου κατά της αποικιοκρατίας.

Η επόμενη, μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα, εθνική εκδήλωση έλαβε χώραν, δύο μόλις ημέρες μετά την κατάθεση της προσφυγής της Κύπρου από τov πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξανδρο Παπάγο στα Ηνωμένα Έθνη. Στις 22 Αυγούστου 1954,  στους χώρους γύρω από την Εκκλησία της Φανερωμένης στη Λευκωσία πραγματοποιείτο παγκύπριο συλλαλητήριο. Εκεί, σε προγραμματισμένη δέηση, εδόθη από 50,000 Έλληνες Κύπριους, δια του στόματος του αργότερα επίορκου Μακαρίου, ο  «Όρκος της Φανερωμένης», ο οποίος κατέληγε ως ακολούθως:

«Στώμεν καλώς. Ουδείς ας ορρωδήση. Ουδείς ας προδώση τας αρχάς και τας πεποιθήσεις του. Είμεθα Έλληνες και μετά των Ελλήνων επιθυμούμεν να ζήσωμεν. Υπό τους ιερούς αυτούς θόλους ας δώσωμεν σήμερον τον άγιον όρκον: Θα παραμείνωμεν πιστοί έως θανάτου εις το εθνικόν μας αίτημα. Άνευ υποχωρήσεων. Άνευ παραχωρήσεων. Άνευ συναλλαγών. θα περιφρονήσωμεν την βίαν και την τυραννίαν. Με θάρρος θα υψώσωμεν το ηθικόν παράστημα μας υπεράνω των μικρών και εφημέρων κωλυμάτων, εν και μόνον επιδιώκοντες, εις εν και μόνον αποβλέποντες τέρμα, την Ένωσιν και μόνον την Ένωσιν».

Όμως, πέραν του ανυπέρβλητου ηθικού του περιεχομένου, τόσο το Δημοψήφισμα, όσο και ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, που ακολούθησε, δεν οδήγησαν στην εκπλήρωση του εθνικού οράματος. Ωστόσο για αυτό δεν ευθύνεται ο Αρχηγός του Αγώνα Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ούτε και οι χιλιάδες Έλληνες Κύπριοι πατριώτες, που έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα σε όρη και σπήλαια και αντί της πολυπόθητης Ένωσης βίωσαν αρχικά μία εκτρωματική ανεξαρτησία και στη συνέχεια την εθνική ήττα του 1974.

Τους υπεύθυνους της ήττας τους αποκαλύπτουν σήμερα τα αρχεία των αποικιοκρατών κατά τρόπο που δεν αφήνουν πλέον περιθώρια αμφισβήτησης. Εν πρώτοις, υπαίτιοι της εθνικής τραγωδίας είναι το δίδυμο Καραμανλή-Πιπινέλη, οι οποίοι έστερξαν να προσυπογράψουν μνημόνιο εξυπηρέτησης των Αγγλικών συμφερόντων καθ’ ων χρόνο ο Πρωθυπουργός Παπάγος απέθνησκε κατά περίεργο τρόπο. Στη συνέχεια μια πλειάδα νέων εφιαλτών αποτελούμενη κυρίως από τους Θεοτόκη, Αβέρωφ, Άγγελο Βλάχο και με προεξάρχοντα τον επονομαζόμενο και εθνάρχη, Καραμανλή  υπονόμευσαν και καταπρόδωσαν τον Αγώνα της Ε.Ο.Κ..Α και τον αρχηγό Διγενή. Την προδοσία αυτή φθόνησε στη συνέχεια ο Μακάριος. Ο οποίος λόγω των προσωπικών του ιδιαιτεροτήτων και συνάμα φίλαυτος και αρχομανής, εγένετο επιρρεπής σε εκβιασμούς και στο θέλγητρο της εξουσίας, πειθαναγκαζόμενος έτσι  να εγκαταλείψει από το 1957, ενώ ήταν ακόμη εξόριστος στις Σεϋχέλλες,  το ενωτικό όραμα και να αποδεχθεί την εξαρτημένη ανεξαρτησία. Μια ανεξαρτησία η οποία ήταν ο ενδιάμεσος στόχος της διχοτόμησης, όπως οι Εγγλέζοι τη σχεδίασαν και της ολικής τουρκοποίησης, όπως οι Τούρκοι την οραματίζονται.

Εξηντατρία χρόνια από τον εθνικό ξεσηκωμό του  Ενωτικού Δημοψηφίσματος, την Πατρίδα κυβερνούν οι μπολσεβίκοι του ΑΚΕΛ, οι οποίοι κατασπάραξαν την οικονομία, αποστράγγισαν τα ταμεία του Κράτους επ’ ωφελεία των τούρκων "αδελφών" τους και λοιπών μουσουλμάνων. Διέρρηξαν τον κοινωνικό ιστό, επέφεραν τη δημογραφική αλλοίωση, διέλυσαν την Παιδεία και την Εθνική Φρουρά. Αυτοί έφεραν το ψευδοκράτος σε απόσταση αναπνοής από την υφαρπαγή του Κράτους και μέσω των οδοφραγμάτων και της αγγλικής εμπνεύσεως επαναπροσέγγιση, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό και  δημιούργησαν συνθήκες πλήρους τουρκοποίησης, εξαπολύοντας στις ελεύθερες περιοχές τα ναρκωτικά, τους εγκληματίες και τους μετανάστες μουσουλμάνους. 

Οι τελευταίες ειδήσεις φέρουν τους λεγόμενους τουρκο «κύπριους» να θέλουν να δημιουργήσουν κόμμα στις ελεύθερες περιοχές, έτοιμο να αλώσει κατά τρόπο «βελούδινο» το παρηκμασμένο ζυριχικό κράτος. Μπροστά στο ζοφερό αυτό σκηνικό όλη η λοιπή φαυλοκρατία των κομμάτων σιωπά ως συνένοχη ενώ προβάλλει ως εθνοσωτήρας ο εφιάλτης του σχεδίου Ανάν, Νίκος Αναστασιάδης.

Απέναντι σε όλους αυτούς, υπάρχει ακόμα ένα υγιές κομμάτι του Ελληνισμού της Κύπρου το οποίο αντιστέκεται στους σχεδιασμούς για τον σταδιακό αφελληνισμό του νησιού. Οι Έλληνες Εθνικιστές του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου είναι έτοιμοι να αγωνιστούν με κάθε νόμιμο τρόπο για να φέρουν ξανά την Κύπρο, στα μονοπάτια που χάραξαν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ του 1955-59.

Πανίκος Κλεοβούλου

http://ethnikolaikometwpo.blogspot.com