Ένας Πρόεδρος χωρίς λαϊκό έρεισμα

Του Σάββα Ιακωβίδη

Για πρώτη φορά οι πολίτες απαιτούν με τόση οργή την παραίτησή του

Ο Δ. Χριστόφιας φέρει μέγιστες πολιτικές ευθύνες για τη φονική έκρηξη στο Μαρί, τη δολοφονία 13 συμπολιτών μας και την κατεδάφιση της οικονομίας.

Η άρνησή του να φύγει, αποτελεί τη μεγαλύτερη προσβολή προς το λαό, προς τον οποίο αρνείται ασεβώς να λογοδοτήσει.

Μετά τη συνάντηση που είχε την περ. Πέμπτη, το μεσημέρι, με τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, Μ. Καρογιάν, ο πρόεδρος Χριστόφιας, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, είπε: «Ο λαός με εξέλεξε και στο λαό λογοδοτώ». Ποιος λαός τον εξέλεξε; Το 50% και κάτι, στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Τριάμισι χρόνια αργότερα, ο Δ. Χριστόφιας πέτυχε το πρωτοφανές στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας: Να θεωρείται από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών - περιλαμβανομένων και αρκετών ΑΚΕΛικών - ως ο πλέον πολιτικά ανάξιος, ανίκανος, ανεπαρκής και επικίνδυνος Πρόεδρος του τόπου. Εδώ και τρεις βδομάδες κάθε βράδυ και ειδικά τις Δευτέρες, χιλιάδες πολίτες απαιτούν παραίτηση του Προέδρου και της κυβέρνησης, και δίκαιη τιμωρία των δολοφόνων των 13 συνανθρώπων μας. Για πρώτη φορά για τόσες πολλές ημέρες τόσες πολλές χιλιάδες πολίτες καταφέρονται με τόση οργή, απόγνωση και απογοήτευση εναντίον ενός Προέδρου του κράτους. Η έκρηξη στο Μαρί και η κατεδάφιση της οικονομίας ανέδειξε τη σαθρότητα, το σάπιο, την ανεπάρκεια και τη διαβρωμένη υποδομή ενός πολιτικού συστήματος, που κατέρρευσε κάτω από τα ερείπια της καταστροφής. Οι ευθύνες για την έκρηξη φτάνουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον υπουργό Εξωτερικών και στην κυβέρνηση.

Όταν έγινε η φονική έκρηξη στο Μαρί, ο πρόεδρος Χριστόφιας όφειλε από το πρωινό της ίδιας μαύρης Δευτέρας να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτό τι σήμαινε; Άμεση παραίτηση του ιδίου και της κυβέρνησής του. Λογοδοσία στο λαό. Αναμονή έρευνας που αυτεπάγγελτα ο Γενικός Εισαγγελέας όφειλε αμέσως να διατάξει. Ούτε ο Πρόεδρος παραιτήθηκε ούτε ο Γεν. Εισαγγελέας διέταξε αμέσως έρευνα. Πέρασαν τέσσερις ημέρες μέχρι να εξαγγελθεί η έναρξη έρευνας. Στο μεταξύ, πύκνωναν οι καταγγελίες για εξαφάνιση εγγράφων. Στη συνέχεια ορίστηκε μονομελής «επιτροπή» υπό τον Πόλυ Πολυβίου και ανακοινώθηκαν οι πρώτες διαθεσιμότητες. Τις τελευταίες ημέρες έκαναν και την εμφάνισή τους διάφορα άρθρα ΑΚΕΛικών διατεταγμένων, που στοχεύουν στην αποενοχοποίηση του προέδρου Χριστόφια. Επιδιώκουν να άρουν τη βαριά κατηγορία ότι εκείνος πήρε τις πολιτικές αποφάσεις και έπαιζε διάφορα παιγνίδια για να ικανοποιήσει τους μουλάδες της Τεχεράνης και τον εγκληματία της Δαμασκού. Στο πλαίσιο του βιασμού της πραγματικότητας και της απόσεισης ευθυνών από τον Δ. Χριστόφια, «Χαραυγή» και Κυβ. Εκπρόσωπος επιδόθηκαν σε άλματα παραλογισμού και πολιτικής παράνοιας:

Διερωτήθηκαν γιατί ο Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας και ο ομόλογός του της Νορβηγίας δεν παραιτήθηκαν μετά το τσουνάμι και τη δολοφονία δεκάδων αθώων από παρανοϊκό ακροδεξιό. Τους διαφεύγει μία… λεπτομέρεια: Ότι οι δύο πρωθυπουργοί δεν ευθύνονται για το τσουνάμι και τη δολοφονία δεκάδων, ενώ ο Δ. Χριστόφιας κατηγορείται ότι εξαιτίας της πολιτικής που ακολούθησε συνέβαλε στην έκρηξη των εμπορευματοκιβωτίων στο Μαρί.

Έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών, που αποκάλυψε η «Σ», επιβεβαιώνουν τα ολέθρια παιγνίδια που ο πρόεδρος Χριστόφιας και ο υπουργός Εξωτερικών, κατ’ εντολήν, έπαιζαν σε βάρος των συμφερόντων του τόπου. Ο Δ. Χριστόφιας έδωσε την εντύπωση ότι ήταν ηγέτης… υπερδύναμης και, έτσι, μπορούσε να παραγνωρίζει, να υποτιμά και να χλευάζει τις αποφάσεις του ΣΑ και της ΕΕ. Η ΕΕ είχε δύο κοινές θέσεις, τις οποίες ο Πρόεδρος όφειλε να σεβαστεί, αφού η Κύπρος είναι μέλος της. Τις αγνόησε όπως αγνόησε έντονες και επίμονες υποδείξεις της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Βρετανίας να μας δώσουν τεχνική βοήθεια. Επίσης, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις των εγγράφων, που διέρρευσαν από το wikileaks, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, χλεύαζε τα παιγνίδια που ο Δ. Χριστόφιας επιχειρούσε να παίζει με τους δικτάτορες της Συρίας και του Ιράν.

Φαίνεται πως προσπάθεια της Λευκωσίας ήταν σε κάποιο στάδιο να επιστρέψει τα 98 εμπορευματοκιβώτια είτε στο Ιράν είτε στη Συρία με την κουτοπόνηρη σκέψη ότι έτσι θα μας βοηθούσαν στο Κυπριακό και στην Ισλαμική Διάσκεψη. Και αυτά παρά τις ρητές οδηγίες της ΕΕ ότι τα εμπορευματοκιβώτια με τα εκρηκτικά δεν έπρεπε, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις, να επιστραφούν. Στο μεταξύ, διάφοροι, κυρίως στρατιωτικοί υπεδείκνυαν στην κυβέρνηση τούς κινδύνους από την παραμονή των εμπορευματοκιβωτίων στο ύπαιθρο και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού.

Η στερεότυπη απάντηση που εισέπρατταν, όσοι αγωνιούσαν και προειδοποιούσαν, μεταξύ αυτών και ο διοικητής της ναυτικής βάσης Ζυγίου, νεκρός τώρα Ανδρέας Ιωαννίδης, ήταν ότι η απόφαση είναι πολιτική. Και οι χειρισμοί, φυσικά, γίνονταν από τον Πρόεδρο και τον υπουργό Εξωτερικών. Η αναβλητικότητα, η απρονοησία, η ανευθυνότητα, η ευθυνοφοβία, συνέβαλαν ώστε στις 11 Ιουλίου να επισυμβεί η ισχυρότερη και μεγαλύτερη συμβατική έκρηξη στην ιστορία και να προκληθεί σεισμός 3,5 στην κλίμακα Ρίχτερ. Ο ηλεκτροπαραγωγός σταθμός κατεστράφη, η ναυτική βάση διαλύθηκε και 13 συμπολίτες μας δολοφονήθηκαν εξαιτίας της ανεπάρκειας, της ηλιθιότητας και της βλακείας που κυριάρχησαν στα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης. Ο πρόεδρος Χριστόφιας έπαιξε παιγνίδια με τα εμπορευματοκιβώτια και τελικά κατερείπωσε τον τόπο. Από την ίδια μέρα της καταστροφής, χιλιάδες πολίτες απαιτούν την παραίτησή του επειδή τον θεωρούν ως τον κύριο ένοχο για το θάνατο και τον τραυματισμό τόσων ανθρώπων. Από τις 11 Ιουλίου ο Δ. Χριστόφιας έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία, απώλεσε το λαϊκό έρεισμα και είναι ένας Πρόεδρος υπό λαϊκή κατακραυγή, απαξίωση και αποστροφή. Αντί να αναλάβει τις ευθύνες του και να παραιτηθεί, επιδεικνύει πρωτοφανή πολιτική ανανδρία και φορτώνει σε διοικητικούς και υπηρεσιακούς λειτουργούς το βάρος των δικών του ευθυνών. Παράλληλα, ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ επικαλούνται την ενότητα και τη συναίνεση, ενώ είναι οι κύριοι υπονομευτές και τορπιλιστές της. Είναι εμφανές ότι η πολιτική τεχνοτροπία Χριστόφια εμφανίζει την Κύπρο ως αναξιόπιστη, μη σοβαρή, μη υπεύθυνη, ευρωφοβική και προσκολλημένη σε απορριπτέους από την ΕΕ και τη διεθνή κοινότητα, δικτάτορες: Άσαντ, Τσάβες, Κάστρο, Αχμαντινεζάντ. Αυτή η τριτοκοσμική πολιτική φαίνεται να προδιαθέτει ήδη αρνητικά τους εταίρους μας, που διερωτώνται αν η Λευκωσία θα είναι σε θέση να χειριστεί υπεύθυνα και σοβαρά ευρωπαϊκά ζητήματα κατά την κυπριακή προεδρία.

Η φονική έκρηξη στο Μαρί αποκάλυψε και ξεσκέπασε το σάπιο και διαβρωμένο πολιτειακό και πολιτικό σύστημα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χρειάστηκε τέσσερις ημέρες για να απευθυνθεί στους οργισμένους και πενθούντες πολίτες, χωρίς καν να απολογηθεί και να ζητήσει συγγνώμη. Κρατικές υπηρεσίες παρέλυσαν. Και τα πολιτικά κόμματα, πλην του ΕΥΡΩΚΟ, ήσαν σε κατάσταση επιτήδειας ουδετερότητας, ενδεικτικό ότι δεν ήξεραν τι να πράξουν: Να αγνοήσουν την εκρηκτικότητα των γεγονότων ή να συνταχθούν με τους πολίτες. Πέρασαν ημέρες πολλές μέχρι να αναμέλψουν το αυτονόητο και επιβαλλόμενο: Να απαιτήσουν την παραίτηση Χριστόφια και της κυβέρνησης ως των κύριων υπεύθυνων για την καταστροφή εξ αμελείας, ολιγοφρενίας, αδιαφορίας, ανικανότητας, ανεπάρκειας, αχαμπαροσύνης και εγκληματικής απερισκεψίας.Οι αγανακτισμένοι πολίτες που κάθε βράδυ συγκεντρώνονται έξω από το Προεδρικό και απαιτούν παραίτηση Χριστόφια και της κυβέρνησής του, ταυτόχρονα καταγγέλλουν και τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα, που εξέθρεψε το έγκλημα στο Μαρί διά της ανικανοκρατίας, της ευνοιοκρατίας, του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας. Οι αφυπνισμένοι πολίτες, που τόσες δεκαετίες ανέχονταν ή και τρέφονταν από αυτό το σάπιο και διαβρωμένο σύστημα, τώρα απαιτούν όχι μόνο κάθαρση αλλά και ανασυγκρότηση του πολιτικού και πολιτειακού συστήματος. Γι’ αυτό απαιτούν προσφυγή στις κάλπες για να φύγουν οι βλάκες, οι ηλίθιοι, οι ανεπαρκείς και οι επικίνδυνοι και να έρθουν όσοι έντιμα μπορεί να περισώσουν ό,τι είναι δυνατόν.

Είναι η πρώτη φορά που με τόση ένταση και οργή ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας αμφισβητείται και ζητείται επίμονα και καθημερινά η απομάκρυνσή του. Οι λόγοι είναι πολλοί: Ανάγονται στα πολλά σκάνδαλα που κοσμούν την προεδρία του Δ. Χριστόφια με αποκορύφωμα τη φονική έκρηξη στο Μαρί. Η λαϊκή κατακραυγή συνέβαλε στην υποβολή παραίτησης του υπουργού Άμυνας, του αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και με καθυστέρηση του υπουργού Εξωτερικών. Η κατεδάφιση της οικονομίας από την πολιτική του προέδρου Χριστόφια, σε συνάρτηση με την ολέθρια πολιτική του στο Κυπριακό, θα έπρεπε να οδηγήσουν τον ΔΗΚΟϊκό εταίρο του στην αποχώρηση από την κυβέρνηση.Ταυτόχρονα, οι εμπρηστικές δηλώσεις-θέσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού έπρεπε να διευκολύνουν τον Δ. Χριστόφια να αποσύρει τις μονομερείς και γενναιόδωρες παραχωρήσεις του στους Τούρκους.

Το μεν ΔΗΚΟ, γελοιοποιούμενο ξανά, δεν φαίνεται να αποχωρεί αλλά παραμένει για να… διευκολύνει τον Δ. Χριστόφια και να ξανα-μεριστούν το λουφέ της εξουσίας. Ο δε Πρόεδρος συνεχίζει απτόητος τις ήδη αδιέξοδες συνομιλίες, αποδίδων τις δηλώσεις Ερντογάν στον… αυθορμητισμό του. Όλα αυτά τα φοβερά αδιέξοδα και οι τρομακτικές επιπτώσεις στην οικονομία προκαλούν αφόρητα αισθήματα οργής, απόγνωσης και αποστροφής στους πολίτες. Ο τόπος βρίσκεται σε αδιέξοδο και ο Δ. Χριστόφιας με τη συνέργεια του Μ. Καρογιάν δεν εννοεί να αντιληφθεί ότι δεν απολαύει πλέον καμίας λαϊκής αποδοχής και εμπιστοσύνης. Η παραίτησή του απαιτεί πολιτική γενναιότητα και σεβασμό στο λαό που επικαλείται. Η άρνησή του να φύγει, αποτελεί τη μεγαλύτερη προσβολή προς το λαό, προς τον οποίο αρνείται ασεβώς να λογοδοτήσει.

Πηγή : http://www.sigmalive.com/