Οι εθνικές συμφορές του λαϊκισμού και το καθυστερημένο σκούξιμο

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Οδύρονται και σκούζουν οι «υπερήφανοι» Έλληνες και τα «υπερήφανα» γηρατειά και γενικά ο «κυρίαρχος» λαός – και που είσαι ακόμη – για τα όσα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δεσμά σφυρηλατεί ο «σοσιαλιστής» και αρχηγός του σοσιαληστρικού ΠΑΣΟΚ, που έμπασε στην Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ.
Αυτός ο κόσμος του ανεξήγητου μαζοχισμού – που παίρνει στο λαιμό του και όσους αντιστέκονταν και αντιστέκονται στην Κίρκη του λαϊκισμού – ολόκληρες δεκαετίες ασελγεί πάνω στο πτώμα και την ηθική της Ελλάδας.
Χρόνια και χρόνια ο γράφων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου που προέρχεται από αυτό που λέγεται ΠΑΣΟΚ και προσωπολατρία.
Έτσι, π.χ. στα 1993, στο κείμενό μου, το οποίο είχε ως τίτλο: «Ο λαϊκισμός εγκυμονεί εθνικές συμφορές», διαβάζουμε και τα εξής: «Ένας ολόκληρος κόσμος περιμένει θαύματα από έναν άνθρωπο (τον Α. Παπανδρέου), ο οποίος επιτέλους, μετά από 10 χρόνια πολιτικής παντοδυναμίας αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα», ενώ αναφερόμενος στη συμπεριφορά του «κυρίαρχου» λαού έγραφα: «Πρόκειται για μια μισοϋπνωτική κατάσταση… που κρύβει εθνικούς κινδύνους» και καταλήγοντας έλεγα: «Αμφιβάλλω πολύ αν η συμπαγής μάζα των λαϊκιστών είναι σε θέση να καταλάβει το πέλαγος των εθνικών κινδύνων και ν’ αλλάξει νοοτροπία έστω και τούτη την ύστατη ώρα» («Πολιτικά Θέματα» της 12/11/1993). Τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής. Αγωνιώδεις επισημάνσεις και εκκλήσεις έπεσαν στο κενό με την απόλυτη ένοχη σιωπή κομμάτων και δημοσιογράφων, ενώ ο «κυρίαρχος» βολευόταν με κομματικές μικροεξυπηρετήσεις και διορισμούς πολιτικής και ατομικής ομηρίας. Τώρα, όσοι έσυραν το χορό των κολασμένων, μας καλούν να «χορέψουμε μαζί το ταγκό»!
Πολιτικά πρόστυχοι και χυδαίοι, άτολμοι έστω και για μια γενναία διδακτική αυτοκτονία.