Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

ΑΠΟ «ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ» ΣΤΗΝ «ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ»«Ἐθνικὲς μειοδοσίες» μὲ «πολιτικὴ σῶς (γαρνιτούρα)».

Τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου
Καθηγητοῦ - Φιλολόγου
Ἱστορικοῦ - Συγγραφέως
Β’ Αντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν θεμάτων

Οἱ σύγχρονοι πολιτικοὶ λένε ὅτι «πολιτικὴ εἶναι ἡ τέχνη τοῦ ἐφικτοῦ»! Γι’ αὐτὸ δὲν ἔχουν πετύχει τίποτα, διότι ὅλα τὰ θεωροῦν ἀνέφικτα! Κι ὅμως, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πίστευαν τὸ δόγμα νὰ κάνη κάποιος «τὰ ἀδύνατα δυνατά», ὅπως ἔλεγε ὁ Ἰσοκράτης, ὁ δὲ Γκαῖμπελς στηριζόμενος σὲ αὐτὴ τὴν θέση ἔλεγε ὅτι «πολιτικὴ εἶναι τὸ νὰ κάνη κάποιος δυνατὰ αὐτὰ ποὺ φαίνονται ἀδύνατα»!
Αὐτοί, βεβαίως, τοὺς ὁποίους χαρακτηρίζουμε «μαλάκες» (=βλάκες, ἀνοήτους) συνήθως ἔχουν καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ σκώληκος (σκώληξ. Ὁ μὴ ἔχων κῶλον, ἤγουν ὀστοῦν). Οἱ σκώληκες, λοιπόν, ἔχουν κάποιες ἰδιότητες. Πρώτη καὶ βασικὴ βρίσκονται κάτω ἀπὸ κάθε πέτρα. Ὅποια πέτρα καὶ νὰ σηκώσης θὰ τοὺς βρῆς. Διπλοθεσίτες, τριπλοθεσίτες, πολυθεσίτες. Τὸ ἴδιο γλοιώδεις, τὸ ἴδιο βρωμεροί. Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος τους.
Ὁ δικός σου ρόλος, ὅμως, ἀνόητε Ἕλληνα, δὲν εἶναι νὰ βάλης αὐτοὺς τοὺς σκώληκες στὴν γυάλα νὰ τοὺς θαυμάζης καὶ νὰ τοὺς δείχνης. Ὁ δικός σου ρόλος, ἐφ’ ὅσον θέλης νὰ λέγεσαι ζωντανὸς Ἕλληνας, εἶναι νὰ τοὺς πατᾶς καὶ νὰ τοὺς λειώνης. Τὸ ξέρουν βεβαίως αὐτοὶ ὅτι ἂν τοὺς πατήσης θὰ τοὺς λειώσης. Γι’ αὐτὸ κρύβονται. Ἄλλες φορὲς τὰ σκουλήκια αὐτὰ τὰ βρίσκεις μέσα σὲ κάθε ὄμορφο ὥριμο καὶ γευστικὸ καρπό. Εἶναι μία ἄλλη παράμετρος τοῦ πολλαπλοῦ ρόλου τους. Νὰ τρῶνε ἀπὸ μέσα ὀ,τιδήποτε μπορεῖ νὰ εἶναι ὄμορφο καὶ νὰ ἔχη γεύση, ἄρωμα καὶ χρῶμα! Νὰ τὸ σαπίζουν ἀπὸ μέσα καὶ νὰ τὸ ἀφήνουν στὴν συνέχεια νὰ πέση καὶ νὰ καταστραφῆ! Τέτοια σκουλήκια βλέπεις καθημερινὰ στὰ σχολεῖα, στὰ πανεπιστήμια, στὰ σύνορά της χώρας μας, στὰ λεγόμενα ὑπουργεῖα, ποὺ συζητοῦν τάχα γιὰ τὸ καλό μας! Τρῶνε, ὅμως χωρὶς πάντα νὰ φαίνωνται, τὶς σάρκες τῆς Ἑλλάδος, καταστρέφοντας ἀπὸ μέσα τὴν ὡραία γεύση της, τὸ ἄρωμα καὶ τὸ χρῶμα της!
Κι ἐσεῖς τί κάνετε συνέλληνες; Καθόσαστε καὶ τοὺς κοιτᾶτε; Σκουλήκια εἶναι! Πατῆστε τους καὶ λειῶστε τους! Ἡ διαμαρτυρία, ἡ ψῆφος καὶ ἡ ἀντίδρασή σας εἶναι γι’ αὐτοὺς μία μπότα σηκωμένη, ποὺ τὴν αἰσθάνονται νὰ κατεβαίνη καὶ νὰ τοὺς λειώνει. Ξεριζῶστε καὶ λειῶστε τὰ παράσιτα ποὺ τόσα χρόνια ζοῦν εἰς βάρος σας.
Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος τόνιζε γιὰ τοὺς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς του, ποὺ ὅπως φαίνεται δὲν ἔχει ἀλλάξει σὲ τίποτα. «Ἑλληνικὴ φυλὴ ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός σου εἶναι ὁ ἐαυτός σου. Διὰ νὰ εἶναι ἡ Φυλὴ εἰς τὸ χάλι ποὺ εἶναι, φανερὸν ὅτι οἱ τωρινοὶ Ἕλληνες εἶσθε οἱ χειρότεροι ποὺ ὑπῆρξαν ποτέ». Κι ὅμως ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος ἔχει ἀφήσει μία παρακαταθήκη γιὰ ἐμᾶς τοὺς νεοέλληνες. Νὰ ὁρκισθοῦμε ὅτι θὰ φυλάττουμε καὶ θὰ κρατοῦμε δυνατὲς τὶς δημιουργικὲς ἀξίες τοῦ Ἔθνους. Τὸ ἐθνικὰ ὀρθὸν πρέπει νὰ εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια καὶ ὁ μόνος στόχος μας. Αὐτὸ ἔλεγε καὶ ἐκεῖνος, ἀφήνοντας τὶς ρίζες τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους νὰ ἁπλωθοῦν νὰ γιγαντώσουν τὸν κορμὸ καὶ νὰ ἀποβάλλουν γιὰ πάντα τὰ σκουλήκια, ποὺ εἶναι σὲ κάποιους καρπούς, κάνοντας τὶς προσπάθειές τους ἀτελέσφορες!
«Ὁ προορισμὸς τοῦ Ἕλληνος εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, ἦτο καὶ θὰ εἶναι εἰς κάθε ἐποχήν, σήμερα καὶ αὔριον: Ὁ Ἐξανθρωπισμὸς τῆς Οἰκουμένης».
Ἀγωνίσου λοιπόν συνέλληνα! Ξύπνα ἀπὸ τὸν πνευματικὸ λήθαργο, ποὺ σὲ ἔχουν ἀφήσει! Ὁ Νῖκος Γκάτσος, αὐτὸς ὁ σπουδαῖος ποιητὴς καὶ στιχουργός, ἔγραφε σὲ ἕνα προφητικό, διότι ἔχει γραφῆ ἀρκετὰ χρόνια πρίν, ποίημά του μὲ τὸν τίτλο «Κατηγορεῖται ἡ Ἑλλάς» (ἐκδόσεις Πατάκη, Ἀθήνα 1998, σέλ. 610-611) τοὺς παρακάτω στίχους:
Ἄκου κατηγορουμένη, εἶσαι ἄσχημα μπλεγμένη.
Βάλ’ τὸ χέρι στὸ βαγγέλιο κι ἄσε τὸ σαρδόνιο γέλιο.
Βλέπω τό’ ριξες καὶ πάλι, στὴν σπατάλη στὴν κραιπάλη.
Ἔχεις τὰ παιδιά σου σκόρπια κι ἀγριέψανε τὰ Σκόπια.

Ἔχεις τὰ παιδιά σου σκόρπια κι ἀγριέψανε τὰ Σκόπια.
Κι ἂν δὲν βγῆς ἀπὸ τὸν βοῦρκο, χαιρετίσματα στὸν Τοῦρκο.
Μουσουλμᾶνοι καὶ Πομᾶκοι θὰ σοῦ πάρουνε τὴν Θράκη,
Καὶ μὲ τέτοιους κυβερνῆτες, θὰ σὲ φᾶν οἱ Ἀρβανίτες.

Ἂχ μὲ τέτοιους κυβερνῆτες, θὰ σὲ φᾶν οἱ Ἀρβανίτες.
Καὶ μὲ γείτονα χυδαῖο, θὰ τὸ χάσης τὸ Αἰγαῖο.
Θὰ σὲ θάψουν μὲ κοτρόνια γὶ ἄλλα τετρακόσια χρόνια
Τί νὰ κάνω ἡ κακομοίρα, ἔτσι τὰ ’φερε ἡ μοίρα.

Κάνε μῶκο κατεργάρα νὰ μὴ φᾶς καμμιὰ σφαλιάρα
Πού ’γινες ἀντὶ γιὰ φῶς μου, ὁ περίγελως τοῦ κόσμου!

Ἀγωνίσου λοιπόν συνέλληνα! Βγὲς ἀπὸ τὴν ἀδράνειά σου καὶ ἀγωνίσου! Τὸ ποίημα αὐτὸ γράφτηκε ἀρκετὰ χρόνια πρίν! Κι ὅμως εἶναι σὰν νὰ μὴ πέρασε μία μέρα. Τώρα δὲ εἶναι ἀκόμη πιὸ ὁρατὴ αὐτὴ ἡ τραγικὴ κατάσταση... «Βλέπω τὸ ’ριξες καὶ πάλι, στὴν σπατάλη στὴν κραιπάλη. Ἔχεις τὰ παιδιά σου σκόρπια κι ἀγριέψανε τὰ Σκόπια». Παντοῦ σπατάλη ἀπὸ τοὺς ἀνίκανους κυβερνῆτες. Οἱ πραγματικοὶ Ἕλληνες σκορπισμένοι ἢ παραγκωνισμένοι καὶ τὰ ἀνδρείκελα τῆς πολιτικῆς στὴν θέση ἀνδρῶν, ἀνίκανοι νὰ χειρισθοῦν τὸ ἀγρίεμα τῶν Σκοπίων!
«Μουσουλμᾶνοι καὶ Πομᾶκοι θὰ σοῦ πάρουνε τὴν Θράκη», λέει ὁ Γκάτσος! Οἱ μὲν Τοῦρκοι μὲ τὸ συνεχὲς χάϊδεμα, οἱ δὲ ἀδελφοὶ Πομᾶκοι, διότι τοὺς ἐγκαταλείψαμε καὶ τοὺς ρίξαμε στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Τουρκίας καὶ τοῦ προξενείου, τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μας καὶ τῶν κυριῶν Δραγώνα καὶ Διαμαντοπούλου συνεπικουρουσῶν!
«Ἂχ μὲ τέτοιους κυβερνῆτες, θὰ σὲ φᾶν οἱ Ἀρβανίτες, καὶ μὲ γείτονα χυδαῖο, θὰ τὸ χάσης τὸ Αἰγαῖο». Βεβαίως οἱ Ἀρβανίτες ἐδῶ εἶναι οἱ μουσουλμάνοι Ἀλβανοί, διότι οἱ χριστιανοὶ Ἀρβανίτες ἐλογίζοντο πάντοτε ὡς Ἕλληνες, ὅπως καὶ ἦσαν! Μὲ τέτοιους κυβερνῆτες λοιπόν, θὰ σὲ φᾶν οἱ Ἀλβανοὶ καὶ μὲ τέτοιον γείτονα χυδαῖο, τοῦ ὁποίου τὴν εὐρωπαϊκὴ προοπτικὴ στηρίζεις, θὰ τὸ χάσης τὸ Αἰγαῖο!
Μεγάλε Γκάτσε! Θεὸς συγχωρέσοι τὴν ἑλληνικὴ ψυχή σου! Κι ἐσὺ Ἕλληνα; Τί κάνεις; Συζητᾶς μὲ τοὺς σφετεριστὲς τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας ἀπὸ τὴν μιά, ἐν ᾦ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ἰνδοευρωπαῖοι (Ἰνδοὶ στὴν Εὐρώπη) καὶ ὄχι μόνο λαθρομετανάστες σὲ πνίγουν, σοῦ παίρνουν τὶς δουλειές, σὲ προκαλοῦν, σὲ σκοτώνουν. Διαμαρτύρεσαι ὅτι δὲν τοὺς θέλεις, χωρὶς ὅμως νὰ κάνης καὶ κάτι. Οὔτε τὸ χαρτὶ γιὰ νὰ γίνη δημοψήφισμα δὲν ὑπογράφεις...
Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος, ὅμως, ἔγραφε προφητικὰ πολλὰ χρόνια πρὶν γιὰ τὴν διαχρονικὴ κατάντια σου: «Ντροπή σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο ἂν ἡ Μακεδονική σας Γῆ εἶναι δική σας Γῆ...» καὶ πιὸ κάτω «Ἑλληνικὴ Φυλὴ τί φωνάζεις; Μπῆκαν κλέφτες στὸ μαντρί; Ἐὰν σοῦ βαστᾶ ἔμπα διώχτους»! Ἀγωνίσου λοιπὸν Ἕλληνα! Βγὲς ἀπὸ τὴν ἀδράνειά σου! Μὴ μιλᾶς γιὰ ἰδέες χωρὶς νὰ κάνης τίποτα γι’ αὐτές! Ο Ezra Pound ἔλεγε: "Ἂν δὲν κάνης θυσίες γιὰ τὶς Ἰδέες σου ἢ ἐσὺ δὲν ἀξίζεις ἢ οἱ Ἰδέες σου".

Δεν υπάρχουν σχόλια: