Με τον Λάζαρο Μαύρο
Π Ο Λ Υ ΞΕΚΑΘΑΡΑ το έθεσε και πάλι ο γ.γρ. τού εν ισχνοτάτη μειοψηφία κυβερνώντος - και εν εκλογικώ σώματι συρρικνούμενου - ΑΚΕΛ κ. Άντρος Κυπριανού: Εμμονή κι επιμονή και καμία ουσιώδης αλλαγή στη Διζωνική πολιτική της 35ετίας: Καμιά παρέκκλιση από τις «διαχρονικές δεσμεύσεις της πλευράς μας», όπως λέει και το κομματικό ποιηματάκι. Διότι, οτιδήποτε τέτοιο θα αποβεί, κατά την επιχειρηματολογία του, άκρως καταστροφικό. Είναι, τω όντι, ο κύριος άξονας και η κεντρική «φιλοσοφία» της ηγεσίας του ΑΚΕΛ.
Είναι η βάση, το πλαίσιο και το περιεχόμενο της πολιτικής Χριστόφια, προαγωγός του «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς», που, άνευ λαϊκής εγκρίσεως αλλά «με γινάτι», ακολουθεί από της ανόδου του στην προεδρία, έστω κι αν γι’ αυτό τον εγκατέλειψαν και τον αποκήρυξαν, κατά σειράν, (α) η πλειοψηφία του λαού, (β) τα κόμματα ΕΔΕΚ - ΔηΚο που με τις ψήφους τους κέρδισε την προεδρία 24η Φεβρ. 2008 και (γ) ο επί του Κυπριακού πάροχος τής 3ετούς υποστήριξης της «αντιπολίτευσης», κ. Ν. Αναστασιάδης.
Π Ο Σ Ο ΟΜΩΣ ξεκάθαρες είναι, άραγε, οι απαντήσεις των ηγεσιών των άλλων κομμάτων προς τον γ.γρ. του ΑΚΕΛ και τον Χριστόφια, επί του θέματος τούτου; Πού είναι οι τεκμηριωμένες αναλύσεις τους για τη συνολική αποτυχία - που, βέβαια, δεν ήταν μόνο κι αποκλειστικά του ΑΚΕΛ - της πολιτικής της 35ετίας 1977 - 2012; Πού είναι η θαρραλέα εντιμότητα να παραδεχθούν και να ομολογήσουν αυτό που είναι από χρόνια, απτή κι αποδεδειγμένη, πικρή βεβαιότητα στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού;
Ότι, δηλαδή, λάθος δρόμο πορευτήκαμε από το 1977. Από τις συμφωνίες «υψηλού επιπέδου» Μακαρίου και Κυπριανού με τον Ντενκτάς κι απ’ τα «σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ»… κατρακυλιστά. Κι έκτοτε, εγκλωβισμένοι και παγιδευμένοι σε αυτήν τη διαχρονικά ανεπρόκοπη πολιτική εθνικής παράλυσης, αφήσαμε την Τουρκία, ατιμώρητη κι ανενόχλητη, να παγιώνει επί 38 χρόνια τα κατοχικά της κεκτημένα στην Κύπρο και βασίμως να ελπίζει ότι θα επιτύχει τελικά, με τη Διζωνική υπογραφή μας, να επεκτείνει τον έλεγχό της εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου.
Ο Π Ω Σ ΠΑΝΤΑ, σε κάθε προεκλογική περίοδο, έτσι και τώρα, ο μουχλιασμένος κομματικός λόγος φοράει τα στολίδια του, γιρλάντες, φρου-φρου και αρώματα «πολυσυλλεκτικότητας», σώβρακα ευρυτάτης χωρητικότητας και «μίνιμουμ προγραμματικών συγκλίσεων», για να συμπεριλάβει, ει δυνατόν, όλους τους δημαγωγούντες Καρεκλολάγνους της εξουσίας. Ποιες εύρωστες απέμειναν στον λαό δυνάμεις, αποφασιστικά ενεργών πολιτών, να τους ξηλώσουν επιτέλους τον αμανέ, για να θέσουν επιτακτικά την αναζήτηση νέας στρατηγικής ως τη Λυδία λίθο των Προεδρικών του 2013;
ΕΡΩΤΗΣΗ
Τώρα που εντοπίστηκε επιτέλους ο ποθκιάντραπος («από ‘ν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του») μέγας καταστροφέας της οικονομίας, αυτός που φέρει τις «ασήκωτες ευθύνες» γιατί γέμισαν οι πόλεις άδεια μαγαζιά και ξεχειλίζει ο τόπος ανέργους, ετοιμάζει άραγε η φιλεύσπλαχνη κι ευαίσθητη «Κίνηση Πολιτισμού» κάποια μεγιστότερη συναυλία μικρούτσικης δοξολογίας του σωτηρίου Άνακτος;
Πηγή : www.simerini.com.cy
Π Ο Λ Υ ΞΕΚΑΘΑΡΑ το έθεσε και πάλι ο γ.γρ. τού εν ισχνοτάτη μειοψηφία κυβερνώντος - και εν εκλογικώ σώματι συρρικνούμενου - ΑΚΕΛ κ. Άντρος Κυπριανού: Εμμονή κι επιμονή και καμία ουσιώδης αλλαγή στη Διζωνική πολιτική της 35ετίας: Καμιά παρέκκλιση από τις «διαχρονικές δεσμεύσεις της πλευράς μας», όπως λέει και το κομματικό ποιηματάκι. Διότι, οτιδήποτε τέτοιο θα αποβεί, κατά την επιχειρηματολογία του, άκρως καταστροφικό. Είναι, τω όντι, ο κύριος άξονας και η κεντρική «φιλοσοφία» της ηγεσίας του ΑΚΕΛ.
Είναι η βάση, το πλαίσιο και το περιεχόμενο της πολιτικής Χριστόφια, προαγωγός του «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς», που, άνευ λαϊκής εγκρίσεως αλλά «με γινάτι», ακολουθεί από της ανόδου του στην προεδρία, έστω κι αν γι’ αυτό τον εγκατέλειψαν και τον αποκήρυξαν, κατά σειράν, (α) η πλειοψηφία του λαού, (β) τα κόμματα ΕΔΕΚ - ΔηΚο που με τις ψήφους τους κέρδισε την προεδρία 24η Φεβρ. 2008 και (γ) ο επί του Κυπριακού πάροχος τής 3ετούς υποστήριξης της «αντιπολίτευσης», κ. Ν. Αναστασιάδης.
Π Ο Σ Ο ΟΜΩΣ ξεκάθαρες είναι, άραγε, οι απαντήσεις των ηγεσιών των άλλων κομμάτων προς τον γ.γρ. του ΑΚΕΛ και τον Χριστόφια, επί του θέματος τούτου; Πού είναι οι τεκμηριωμένες αναλύσεις τους για τη συνολική αποτυχία - που, βέβαια, δεν ήταν μόνο κι αποκλειστικά του ΑΚΕΛ - της πολιτικής της 35ετίας 1977 - 2012; Πού είναι η θαρραλέα εντιμότητα να παραδεχθούν και να ομολογήσουν αυτό που είναι από χρόνια, απτή κι αποδεδειγμένη, πικρή βεβαιότητα στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού;
Ότι, δηλαδή, λάθος δρόμο πορευτήκαμε από το 1977. Από τις συμφωνίες «υψηλού επιπέδου» Μακαρίου και Κυπριανού με τον Ντενκτάς κι απ’ τα «σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ»… κατρακυλιστά. Κι έκτοτε, εγκλωβισμένοι και παγιδευμένοι σε αυτήν τη διαχρονικά ανεπρόκοπη πολιτική εθνικής παράλυσης, αφήσαμε την Τουρκία, ατιμώρητη κι ανενόχλητη, να παγιώνει επί 38 χρόνια τα κατοχικά της κεκτημένα στην Κύπρο και βασίμως να ελπίζει ότι θα επιτύχει τελικά, με τη Διζωνική υπογραφή μας, να επεκτείνει τον έλεγχό της εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου.
Ο Π Ω Σ ΠΑΝΤΑ, σε κάθε προεκλογική περίοδο, έτσι και τώρα, ο μουχλιασμένος κομματικός λόγος φοράει τα στολίδια του, γιρλάντες, φρου-φρου και αρώματα «πολυσυλλεκτικότητας», σώβρακα ευρυτάτης χωρητικότητας και «μίνιμουμ προγραμματικών συγκλίσεων», για να συμπεριλάβει, ει δυνατόν, όλους τους δημαγωγούντες Καρεκλολάγνους της εξουσίας. Ποιες εύρωστες απέμειναν στον λαό δυνάμεις, αποφασιστικά ενεργών πολιτών, να τους ξηλώσουν επιτέλους τον αμανέ, για να θέσουν επιτακτικά την αναζήτηση νέας στρατηγικής ως τη Λυδία λίθο των Προεδρικών του 2013;
ΕΡΩΤΗΣΗ
Τώρα που εντοπίστηκε επιτέλους ο ποθκιάντραπος («από ‘ν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του») μέγας καταστροφέας της οικονομίας, αυτός που φέρει τις «ασήκωτες ευθύνες» γιατί γέμισαν οι πόλεις άδεια μαγαζιά και ξεχειλίζει ο τόπος ανέργους, ετοιμάζει άραγε η φιλεύσπλαχνη κι ευαίσθητη «Κίνηση Πολιτισμού» κάποια μεγιστότερη συναυλία μικρούτσικης δοξολογίας του σωτηρίου Άνακτος;
Πηγή : www.simerini.com.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου