Του Χρήστου Πασαλάρη
ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ορέ πατρίδα! Αν και κορυφαία στη λίστα της δυστυχίας, αν και ασφυκτικά δεμένη στα χρέη, αν και βάναυσα ζωσμένη στα δεσμά της ξένης κατοχής, δεν το βάζεις κάτω! Και δεν χάνεις ευκαιρία να τραγουδάς, να χορεύεις, να μιλάς με στίχους. Να θυμίζεις Ομηρο και Κορνάρο και Παλαμά και Καζαντζάκη και Χριστόδουλο (συμπάθα με, κ. Ρεπούση!..). Δεν σταματάς να γεννοβολάς λεβέντες όπως ο Μίκης, ο Γλέζος, ο Περίκος, η Καραγιάννη, που τέτοιες μέρες το 1941, έφηβοι τότε, έμπαιναν στις τάξεις των νεογέννητων αντιστασιακών οργανώσεων, για να πολεμήσουν την ξένη κατοχή…
-Μην το βάζετε κάτω, φωνάζω και του λόγου μου στα παιδιά που διδάσκω το έρμο λειτούργημά μας. Κάμετε υπομονή δύο - τρία χρόνια ακόμη. Διώξτε τον φόβο από την ψυχή σας. Πάρτε ανάσες, αντισταθείτε! Η αλλαγή θα έλθει. Και θα είναι θεαματική, χάρη και στα τέσσερα λαχεία που έχει χαρίσει στην πατρίδα ο καλός Θεός της: Στον τουρισμό, στη ναυτιλία, στον υπόγειο πλούτο και στη γεωπολιτική της θέση. Να είστε βέβαιοι ότι το 2021 η πατρίδα θα είναι αγνώριστη! Θα τη ζηλεύουν όλοι!..
- Τι είναι αυτά που μας λες, ορέ δάσκαλε; Ποιοι θα φέρουν αυτή την αλλαγή; Ποιοι θα πετύχουν το «θαύμα»; Αυτοί που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή - και οι αποδώ και οι αποκεί; Αυτοί που και σήμερα τρώγονται για να περισώσουν τα βρόμικα «κεκτημένα» τους; Αυτοί που έχουν ακόμη χωμένα τα δάκτυλα στο μέλι και τα γλείφουν στα κρυφά; Άφησέ μας, ορέ δάσκαλε, να φύγουμε έξω, μήπως βρούμε καμιά δουλειά… Η «δόλια πατρίδα» -όπως τη λες- είναι χαμένη έτσι κι αλλιώς! Στραβός είσαι, δεν το βλέπεις;
- Οχι, χίλιες φορές όχι!.. Η πατρίδα δεν είναι χαμένη. Η δική μας η πατρίδα ποτέ δεν χάνεται... Χαμένοι μόνον είναι αυτοί που την έφεραν στη σημερινή κρίση. Μαζί τους και τα κόμματα που την κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Το ξέρουν και το περιμένουν. Τα 72 χρόνια στο λειτούργημα φωνάζουν μέσα μου ότι αυτή τη φορά ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ, κάτι καινούργιο λαμπυρίζει στον ορίζοντα. Ο λαός το θέλει, το περιμένει, θα το αγκαλιάσει όπως η μάνα το νεογέννητο…
- Και τι είναι αυτό το «νεογέννητο», δάσκαλε, αν δεν είναι νεογνό της φαντασίας σου ή άπιαστο όραμα ενός απελπισμένου πολεμιστή; Εμείς ξέρουμε ότι την εξουσία διεκδικούν τα σημερινά κόμματα, η Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη «Χρυσή Αυγή» απέναντί τους και το ΚΚΕ στην άκρη. Ολα τους, λίγο - πολύ, είναι μολυσμένα από τη σαπίλα του παρελθόντος. Ο λαός δεν τα εμπιστεύεται, δεν έχει πια πελατειακή σχέση μαζί τους. Σχεδόν τα μισεί, άρα...
- Αρα, αργά ή γρήγορα, θα πάμε -το εύχομαι να πάμε- σε μια αθόρυβη αλλά αναπόφευκτη και αναπότρεπτη αλλαγή εκ θεμελίων. Που, ευχής έργο θα ήταν να την ξεκινήσουν από τώρα καμιά εικοσαριά νέοι βουλευτές, άσπιλοι, αμόλυντοι, αφανάτιστοι, πάνω από όλα γνήσιοι πατριώτες. Να την ξεκινήσουν ενισχυμένοι με άλλους τόσους έντιμους, καθαρούς, ταλαντούχους εξωκοινοβουλευτικούς (ίσως και τέκνα ισχυρών παραγόντων της δημόσιας ζωής ).Πάνω από όλα, όμως, να ξεκινήσει μια αλλαγή πυροδοτημένη από ένα ισχυρό δημοσιογραφικό συγκρότημα, το ίδιο άσπιλο και αμόλυντο και αφανάτιστο, με αφεντικό και λειτουργούς αλέκιαστους, ασυμβίβαστους, άσχετους με το κέρδος. Οπως ακριβώς πυροδοτημένες από τον Τύπο ήταν και οι τέσσερις δημοκρατικές επαναστάσεις της ιστορίας μας, του 1843, του 1862, του 1909 και του 1922, με ξεχωριστή μορφή τον Βλάση Γαβριηλίδη, πατέρα της νεότερης δημοσιογραφίας...
- Εχεις κάτι στον νου σου και τα ξεφουρνίζεις όλα αυτά, δάσκαλε, σήμερα, μέρα πονηρή, με πρωτοφανή απεργιακή έκρηξη, με τον Τσίπρα να εξαπολύει κεραυνούς στη Θεσσαλονίκη, με τον Σαμαρά να τρέχει λαχανιασμένος στις Βρυξέλλες ; Εχεις ή απλώς... σε κουβέντα να βρισκόμαστε;
- Τα λέω γιατί ξέρω καλά ότι το επαναστατικό υλικό υπάρχει και στη Βουλή και στην κοινωνία και στον χώρο του Τύπου. Εκείνο που λείπει είναι η... συνδεσμολογία. Ποιος θα συναρμολογήσει ανθρώπους και Μέσα και ποιος θα πατήσει το κουμπί την κατάλληλη στιγμή. Γιατί αν όλα αυτά δεν γίνουν στη σωστή ώρα (και η σωστή ώρα πλησιάζει), τότε θα κολλήσουμε στη μούχλα, θα καταντήσουμε έρμαια της ξένης κατοχής. Θα αρκεσθούμε να ακούμε από πολύ μακριά το «Βροντάει ο Ολυμπος, αστράφτει η Γκιώνα…», θούριο που εδώ και 70 χρόνια έβαζε φωτιά στους παππούδες σας και τους έστελνε στο βουνό για τον υπέρτατο αγώνα!..
…Αυτά τα ολίγα για σήμερα, αγαπητοί σπουδαστές της (αγωνιστικής ) δημοσιογραφίας, που δεν συγχωρεί ούτε τον ΦΟΒΟ ούτε τη ΦΥΓΗ!..
www.real.gr
ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ορέ πατρίδα! Αν και κορυφαία στη λίστα της δυστυχίας, αν και ασφυκτικά δεμένη στα χρέη, αν και βάναυσα ζωσμένη στα δεσμά της ξένης κατοχής, δεν το βάζεις κάτω! Και δεν χάνεις ευκαιρία να τραγουδάς, να χορεύεις, να μιλάς με στίχους. Να θυμίζεις Ομηρο και Κορνάρο και Παλαμά και Καζαντζάκη και Χριστόδουλο (συμπάθα με, κ. Ρεπούση!..). Δεν σταματάς να γεννοβολάς λεβέντες όπως ο Μίκης, ο Γλέζος, ο Περίκος, η Καραγιάννη, που τέτοιες μέρες το 1941, έφηβοι τότε, έμπαιναν στις τάξεις των νεογέννητων αντιστασιακών οργανώσεων, για να πολεμήσουν την ξένη κατοχή…
-Μην το βάζετε κάτω, φωνάζω και του λόγου μου στα παιδιά που διδάσκω το έρμο λειτούργημά μας. Κάμετε υπομονή δύο - τρία χρόνια ακόμη. Διώξτε τον φόβο από την ψυχή σας. Πάρτε ανάσες, αντισταθείτε! Η αλλαγή θα έλθει. Και θα είναι θεαματική, χάρη και στα τέσσερα λαχεία που έχει χαρίσει στην πατρίδα ο καλός Θεός της: Στον τουρισμό, στη ναυτιλία, στον υπόγειο πλούτο και στη γεωπολιτική της θέση. Να είστε βέβαιοι ότι το 2021 η πατρίδα θα είναι αγνώριστη! Θα τη ζηλεύουν όλοι!..
- Τι είναι αυτά που μας λες, ορέ δάσκαλε; Ποιοι θα φέρουν αυτή την αλλαγή; Ποιοι θα πετύχουν το «θαύμα»; Αυτοί που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή - και οι αποδώ και οι αποκεί; Αυτοί που και σήμερα τρώγονται για να περισώσουν τα βρόμικα «κεκτημένα» τους; Αυτοί που έχουν ακόμη χωμένα τα δάκτυλα στο μέλι και τα γλείφουν στα κρυφά; Άφησέ μας, ορέ δάσκαλε, να φύγουμε έξω, μήπως βρούμε καμιά δουλειά… Η «δόλια πατρίδα» -όπως τη λες- είναι χαμένη έτσι κι αλλιώς! Στραβός είσαι, δεν το βλέπεις;
- Οχι, χίλιες φορές όχι!.. Η πατρίδα δεν είναι χαμένη. Η δική μας η πατρίδα ποτέ δεν χάνεται... Χαμένοι μόνον είναι αυτοί που την έφεραν στη σημερινή κρίση. Μαζί τους και τα κόμματα που την κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Το ξέρουν και το περιμένουν. Τα 72 χρόνια στο λειτούργημα φωνάζουν μέσα μου ότι αυτή τη φορά ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ, κάτι καινούργιο λαμπυρίζει στον ορίζοντα. Ο λαός το θέλει, το περιμένει, θα το αγκαλιάσει όπως η μάνα το νεογέννητο…
- Και τι είναι αυτό το «νεογέννητο», δάσκαλε, αν δεν είναι νεογνό της φαντασίας σου ή άπιαστο όραμα ενός απελπισμένου πολεμιστή; Εμείς ξέρουμε ότι την εξουσία διεκδικούν τα σημερινά κόμματα, η Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη «Χρυσή Αυγή» απέναντί τους και το ΚΚΕ στην άκρη. Ολα τους, λίγο - πολύ, είναι μολυσμένα από τη σαπίλα του παρελθόντος. Ο λαός δεν τα εμπιστεύεται, δεν έχει πια πελατειακή σχέση μαζί τους. Σχεδόν τα μισεί, άρα...
- Αρα, αργά ή γρήγορα, θα πάμε -το εύχομαι να πάμε- σε μια αθόρυβη αλλά αναπόφευκτη και αναπότρεπτη αλλαγή εκ θεμελίων. Που, ευχής έργο θα ήταν να την ξεκινήσουν από τώρα καμιά εικοσαριά νέοι βουλευτές, άσπιλοι, αμόλυντοι, αφανάτιστοι, πάνω από όλα γνήσιοι πατριώτες. Να την ξεκινήσουν ενισχυμένοι με άλλους τόσους έντιμους, καθαρούς, ταλαντούχους εξωκοινοβουλευτικούς (ίσως και τέκνα ισχυρών παραγόντων της δημόσιας ζωής ).Πάνω από όλα, όμως, να ξεκινήσει μια αλλαγή πυροδοτημένη από ένα ισχυρό δημοσιογραφικό συγκρότημα, το ίδιο άσπιλο και αμόλυντο και αφανάτιστο, με αφεντικό και λειτουργούς αλέκιαστους, ασυμβίβαστους, άσχετους με το κέρδος. Οπως ακριβώς πυροδοτημένες από τον Τύπο ήταν και οι τέσσερις δημοκρατικές επαναστάσεις της ιστορίας μας, του 1843, του 1862, του 1909 και του 1922, με ξεχωριστή μορφή τον Βλάση Γαβριηλίδη, πατέρα της νεότερης δημοσιογραφίας...
- Εχεις κάτι στον νου σου και τα ξεφουρνίζεις όλα αυτά, δάσκαλε, σήμερα, μέρα πονηρή, με πρωτοφανή απεργιακή έκρηξη, με τον Τσίπρα να εξαπολύει κεραυνούς στη Θεσσαλονίκη, με τον Σαμαρά να τρέχει λαχανιασμένος στις Βρυξέλλες ; Εχεις ή απλώς... σε κουβέντα να βρισκόμαστε;
- Τα λέω γιατί ξέρω καλά ότι το επαναστατικό υλικό υπάρχει και στη Βουλή και στην κοινωνία και στον χώρο του Τύπου. Εκείνο που λείπει είναι η... συνδεσμολογία. Ποιος θα συναρμολογήσει ανθρώπους και Μέσα και ποιος θα πατήσει το κουμπί την κατάλληλη στιγμή. Γιατί αν όλα αυτά δεν γίνουν στη σωστή ώρα (και η σωστή ώρα πλησιάζει), τότε θα κολλήσουμε στη μούχλα, θα καταντήσουμε έρμαια της ξένης κατοχής. Θα αρκεσθούμε να ακούμε από πολύ μακριά το «Βροντάει ο Ολυμπος, αστράφτει η Γκιώνα…», θούριο που εδώ και 70 χρόνια έβαζε φωτιά στους παππούδες σας και τους έστελνε στο βουνό για τον υπέρτατο αγώνα!..
…Αυτά τα ολίγα για σήμερα, αγαπητοί σπουδαστές της (αγωνιστικής ) δημοσιογραφίας, που δεν συγχωρεί ούτε τον ΦΟΒΟ ούτε τη ΦΥΓΗ!..
www.real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου