«Συμβόλαιο» με τον Νεοφιλελευθερισμό

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η πολιτική «τρόικα» που οδήγησε σταδιακά και μεθοδικά στην πλήρη αποϊδεολογικοποίηση, στον ευτελισμό, στην κοινωνική απομόνωση και στον «πολιτικό θάνατο» του ΠΑΣΟΚ –Κ. Σημίτης, Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλος– ετέλεσε χωρίς αιδώ, χωρίς συνείδηση των ιστορικών εγκλημάτων που τη βαρύνουν, το πολιτικό μνημόσυνο του ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να εμπορευθεί πολιτικά και κομματικά ακόμα και τα έσχατα «υπολείμματα» μιας ολόκληρης ιστορικής πορείας.

Σε μια από τις τελευταίες του ιστορικές παρακαταθήκες ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε προειδοποιήσει ότι «Το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται, δεν τεμαχίζεται σε τιμάρια»… Κι όμως… Το ΠΑΣΟΚ παραδόθηκε, χαρίστηκε από τις δυνάμεις της διαπλοκής στον Κ. Σημίτη για να το προσαρμόσει στο νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα… Κληροδοτήθηκε στον Γ. Παπανδρέου για να οδηγηθεί –πολιτικά και ιδεολογικά «ουδετεροποιημένο»– στην αγκαλιά του ΔΝΤ, του 4ου οικονομικού Ράιχ και της τραπεζικής δικτατορίας… Και σήμερα όχι απλώς «τεμαχίζεται» και διαλύεται αλλά μετατρέπεται σε πολιτικό τιμάριο της Ακροδεξιάς και του Νεοφιλελευθερισμού. Στην ιστορική τους διαδρομή τα κόμματα –ως θεσμικές/πολιτικοκοινωνικές οντότητες– υφίστανται αλλαγές, προσαρμόζουν τα προγράμματά τους, συμβιβάζονται, «λειαίνουν» κάποιες ακραίες επιλογές τους… Η «μετάλλαξη», όμως, του ΠΑΣΟΚ αποτελεί ιστορικό παράδειγμα… Γιατί δεν συμβιβάστηκε απλώς, δεν τροποποίησε θέσεις και επιλογές… Αλλά στην πράξη αντικατέστησε πλήρως τον «σκληρό πυρήνα» της πολιτικοϊδεολογικής του ταυτότητας με εκείνον του νεοφιλελεύθερου αντι-παραδείγματος. Η παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ και στα Μνημόνια, η πλήρης υποταγή του δικομματικού συστήματος στη γερμανική και στην τραπεζική ηγεμονία –τυπική νομιμοποίηση της οποίας υπήρξε η κυβέρνηση Παπαδήμου– αποτέλεσαν το τελικό στάδιο μιας μακράς πορείας, αφετηρία της οποίας αποτέλεσε το υπόδειγμα του σημιτικού νεοφιλελεύθερου «εκσυγχρονισμού». Σήμερα το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια «φερτή ύλη» στο πλαίσιο του πολιτικού συστήματος. Χωρίς αυτόνομο πολιτικοϊδεολογικό στίγμα, χωρίς ουσιώδεις κοινωνικές αναφορές, το ΠΑΣΟΚ –και πιο σωστά η εναπομείνασα κομματική ελίτ– επιβιώνει σήμερα διά του «κυβερνητισμού»… Στην περίπτωση αλλαγής συσχετισμών, μια ενδεχόμενη απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση θα οδηγήσει στην εκλογική και πολιτική εξαφάνισή του. Με τρόμο αντιμετωπίζει αυτή την προοπτική η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και εκπονούνται –ή καλύτερα κατασκευάζονται– σενάρια περί «Κεντροαριστεράς της ευθύνης» και διατυπώνονται κατά καιρούς προτάσεις συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ και τελευταία μάλιστα και με τον ΣΥΡΙΖΑ… Η απόγνωση δεν έχει όρια, όταν πρόκειται για μια κομματική ομάδα, για στελέχη, που βίωσαν τον κυβερνητισμό και τις εξουσιαστικές δομές ως βασικούς όρους της ύπαρξής τους και δεν διανοούνται καν ότι πρέπει να αποχωρήσουν σιωπηρά από το πολιτικό προσκήνιο, ώστε να αποδείξουν ότι τουλάχιστον συνειδητοποιούν τις τεράστιες ευθύνες τους για τις καταστροφικές τους επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ συντηρείται σήμερα από τα μνημονιακά συμφέροντα και τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς, γιατί θεωρείται –με τις σημερινές συνθήκες– αναντικατάστατο «συμπλήρωμα» της νεοφιλελεύθερης-δεξιάς Νέας Δημοκρατίας, έχοντας υπογράψει –και τηρήσει πιστά– εδώ και τρία χρόνια, πιστοποιητικά «μνημονιακής νομιμοφροσύνης»… Κανένα κόμμα σήμερα δεν επιθυμεί συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, που θεωρείται ο «απόβλητος» του κομματικού συστήματος. Ο Φ. Κουβέλης αποβλέπει στην επιλεκτική προσέγγιση στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία προσιδιάζουν τόσο προς τον «κυβερνητισμό» που διαπερνά ένα σοβαρό τμήμα της ΔΗΜΑΡ όσο και προς το ρεφορμιστικό «εκσυγχρονιστικό» πρότυπο των κυβερνήσεων του Κ. Σημίτη, επιδιώκοντας να «καλύψει» το «κενό» ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μέσω ενός «τρίτου πόλου». Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει την ενσωμάτωση της –εναπομείνασας– κοινωνικής/εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα με τη συγκρότηση της «σοσιαλιστικής τάσης» επιδιώκει τον διεμβολισμό της παραδοσιακής αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ που σήμερα δεν συμμετέχει στις εξελίξεις. Σ' όλες αυτές τις διεργασίες η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αντιδράσει. Είναι ιστορικά καθηλωμένη και ανίκανη να παρέμβει στις εξελίξεις. Ποιος φταίει για το σημερινό κατάντημα του ΠΑΣΟΚ; Κατά τον κ. Κ. Σημίτη υπόλογος ο Γ. Παπανδρέου που ζει με «φαντασιώσεις» και δεν αντιλήφθηκε το βάθος της κρίσης. Κατά τον Γ. Παπανδρέου, που εξήρε για άλλη μια φορά το «σωτήριο» έργο του, φταίνε οι «μυθολογίες» που δεν κατανόησαν τον ρόλο του «πυροσβέστη» τον οποίο ο ίδιος υιοθέτησε για τον εαυτό του. Και κατά τον κ. Ε. Βενιζέλο φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που αρνείται «εφ' όλης της ύλης» το Μνημόνιο… Τρεις θλιβερές πολιτικές «φιγούρες» και μια ομάδα απελπισμένων στελεχών που αγωνιούν για την προσωπική πολιτική τους επιβίωση… Γι' αυτό και χρησιμοποιούν το «φάντασμα» του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ ως εμπορικό σήμα μιας υπό διάλυση εταιρείας, που οδηγείται ταχέως σε πλήρη πτώχευση.  www.paron.gr