Μία απ’ τις ευθύνες της αριστεράς

Γράφει ο Κλεισθένης

Μετά τον εμφύλιο ο εθνικός διχασμός. Εθνικόφρονες και μιάσματα.

Οι έννοιες έθνος, πατρίδα και πατριώτης ταυτίστηκαν, από τους αριστερούς, με το φασισμό.

Κανείς δεν τολμούσε να αρθρώσει ότι αγαπάει την πατρίδα του, χαρακτηριζόταν άμεσα φασίστας.

Αυτό σε συνάρτηση με την ιδεολογική υπεροχή των αριστερών στην κοινωνία, εμπόδισε την δημιουργία πατριωτικών ομάδων, κομμάτων, κινήσεων.

Κάθε δημοκρατικός πολίτης απέφευγε να υπερασπιστεί δημόσια τις έννοιες πατρίδα, έθνος, πατριωτισμός κτλ, επειδή σαν δημοκρατικός δεν ήθελε να χαρακτηριστεί φασίστας.

Ήταν τέτοια η επιρροή της αριστεράς στα πολιτικά πράγματα που όντως δημιούργησε το πρόβλημα. Οι γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να έχουν αυτόνομη αντιπροσώπευση και εντάχτηκαν στα υπάρχοντα κομματικά σχήματα. Όντας μειοψηφίες μέσα στα κόμματα δεν μπόρεσαν να επηρεάσουν τις εξελίξεις και δεν κατόρθωσαν να ηγηθούν σε κάποιο απ’ τα κόμματα.

Φυσικά, απ’ την άλλη κανένας δεν μπορούσε να διακρίνει ποιος ή ποιοι ισχυριζόμενοι ότι είναι πατριώτες δεν είχαν κατά νου τα φασιστικά “ιδεώδη”.

Ήταν, είναι και σήμερα, δύσκολο να διακρίνει κάποιος τις επιδιώξεις όσων προπαγανδίζουν υπέρ του έθνους, της πατρίδας και του πατριωτισμού.

Ως επί το πλείστον τα εθνικιστικά κόμματα και κινήματα είχαν στενές σχέσεις με φασιστικά μορφώματα. Αυτό έγινε γιατί οι γνήσιοι και πατριώτες εθνικιστές δεν τόλμησαν να οργανωθούν φοβούμενοι την κατακραυγή της αριστεράς, έτσι ο εθνικιστικός χώρος αλώθηκε απ’ τους ακροδεξιούς και τους φασίστες. Αυτοί, βρισκόμενοι σε “εμπόλεμη” κατάσταση με την αριστερά, δεν είχαν πρόβλημα με τους χαρακτηρισμούς.

Πιστεύω πως ένας απ’ τους λόγους που οδηγήθηκε η χώρα σ’ αυτό το χάλι είναι και η φίμωση των γνήσιων πατριωτών απ’ την αριστερή κριτική αντιμετώπισή τους και τον χαρακτηρισμό τους σαν φασίστες.

Οι πατριώτες που ανήκαν στα αριστερά κόμματα και κινήματα ήσαν μειοψηφίες και δεδομένου ότι και τα αριστερά κόμματα ήσαν μειοψηφίες στην κοινωνία στην ουσία ο αριστερός πατριωτικός χώρος δεν εκφραζόταν τουλάχιστον δημόσια. Στο ΚΚΕ υπήρχε η Δαμόκλεια σπάθη της διαγραφής και στα υπόλοιπα η διαπόμπευση.

Ελπίζω μετά την οικονομική και κοινωνική κατάρευση της χώρας οι αριστεροί να αναθεωρήσουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους γνήσιους πατριώτες και τους γνήσιους εθνικιστές. Οι καιροί επιβάλουν την ισχυροποίηση των εθνικών δεσμών για να αντιμετωπιστεί η “χυλοποίηση” των λαών που επιδιώκει η νέα τάξη πραγμάτων.

Ίδωμεν.

ideopigi.blogspot.gr