Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
ΣΙΓΟΥΡΑ δεν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο τόσο δέσμιος ιστορικών ημερομηνιών όπως ο δικός μας. Η σημερινή επέτειος της 21ης Απριλίου, με την πατρίδα να τελεί και πάλι υπό ξένη κατοχή, πνιγμένη στον «γύψο» των δανειστών, προτρέπει να ανατρέξουμε στις σπουδαιότερες, καθώς πολλοί νέοι μας συχνά τις μπερδεύουν, όταν δεν τις αγνοούν.
ΔΥΟ ΕΘΝΙΚΕΣ ημερομηνίες, η 25η Μαρτίου 1821 και η 28η Οκτωβρίου 1940, παραμένουν ιερά σύμβολα και για τη σημερινή αντιστασιακή συμπεριφορά του λαού μας. Ακολουθούν η 3η Σεπτεμβρίου 1843 και η 17η Νοεμβρίου 1973, σύμβολα παντοτινά δημοκρατικών εξεγέρσεων: Η πρώτη για το Σύνταγμα και η δεύτερη για την ανατροπή της χούντας.
ΔΥΟ ΑΚΟΜΗ ημερομηνίες, η 4η Αυγούστου 1936 και η 21η Απριλίου 1967, είναι τα μαύρα ορόσημα σκληρών δικτατοριών, η πρώτη του Μεταξά, η δεύτερη του Παπαδόπουλου. Υπάρχουν και άλλες πιο βραχύβιες, όπως του Ιωαννίδη, σφαγιαστή της Κύπρου, και παλαιότερα του Πάγκαλου και του Κονδύλη. Οπως υπάρχουν και άφθονα πολιτικά και στρατιωτικά κινήματα. Κυριαρχούν όμως οι ανατρεπτικές επαναστάσεις του 1909 (που έφερε τον Βενιζέλο) και του 1922 (που οδήγησε στο Γουδί). Αμφότερες ξέσπασαν μετά από εθνικές και οικονομικές καταστροφές, σαν αυτή που ζούμε εδώ και τρία χρόνια, αν αυτό λέει κάτι…
ΛΑΟΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΣ, ανατρεπτικός, ασυγκράτητος, με σπάνια προτερήματα αλλά και θανάσιμα ελαττώματα, ο ελληνικός, μπαίνει στο 40ό έτος της μεταπολίτευσης διψασμένος και πάλι για ανατροπές, όπως εκείνες του 1909 και του 1922. Στα 40 αυτά χρόνια, μετά την ανατροπή της χούντας, κυριάρχησαν οι μορφές του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο μεταπολιτευτικός Καραμανλής αποκατέστησε τη δημοκρατία, έλυσε με δημοψήφισμα το Πολιτειακό και συνέδεσε την Ελλάδα με την Ευρώπη. Και ότι ο αντιστασιακός Ανδρέας Παπανδρέου επέβαλε σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις μεγάλου βάθους, αλλά έφερε τα επάνω - κάτω στην οικονομία.
ΑΜΦΟΤΕΡΟΥΣ διαδέχθηκαν μέτριοι έως επικίνδυνοι πολιτικοί που έθρεψαν ένα φαυλεπίφαυλο κομματικό κράτος, με τα αμαρτωλά κόμματα εξουσίας να στηρίζονται σε ανίερες πελατειακές σχέσεις. Αποτέλεσμα ήταν να βυθιστεί η χώρα στην πιο δεινή κρίση της ιστορίας της, με πελώρια σκάνδαλα να ξεσπούν το ένα μετά το άλλο και να τη ρεζιλεύουν στον έξω κόσμο... Κορύφωμα της κρίσης ήταν η υποδούλωσή της στους ξένους δανειστές, αμέσως μετά την κρυφά προσχεδιασμένη προσφυγή του Γιώργου Παπανδρέου στην... ενεδρεύουσα «τρόικα» και στους αδηφάγους δανειστές…
ΑΝ ΥΠΗΡΧΑΝ σήμερα τολμητίες στρατηγοί, όπως το 1922 ο Πλαστήρας, ο Γονατάς, ο Οθωναίος και ο Πάγκαλος, θα έστηναν ένα έκτακτο στρατοδικείο και θα έστελναν στο Γουδί καμιά δεκαριά από τα πρωτοπαλίκαρα του αμαρτωλού πολιτικού συστήματος... Δεν υπάρχουν, όμως, διότι και αυτοί που ασκούν εξουσία, ορκισμένοι στα μνημόνια, και συνειδητά αφοσιωμένοι στον κατακτητή, πασκίζουν να στρώσουν μια εύπεπτη πολιτική συνέχεια και, ει δυνατόν, να περισώσουν κάποιες αμαρτωλές φυσιογνωμίες, όπως ο ΓΑΠ, κλείνοντας, έστω, στον Κορυδαλλό… «Ιφιγένειες», όπως ο Τσοχατζόπουλος.
ΣΤΑ ΤΡΙΑ όμως χρόνια της κρίσης συνέβησαν πολλές και βαθύτατες αλλαγές σε αυτή την άμοιρη χώρα. Οι λεβέντες της εξουσίας (αλλά και της αντιπολίτευσης) δεν έχουν να κάνουν πια με τον ίδιο λαό. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Πάνε, έφυγαν εκείνοι οι φανατισμένοι «Νεοδημοκράτες» και οι παθιασμένοι «Πασοκατζήδες» του 1980. Ακόμη και το ΚΚΕ συρρικνώθηκε στο 4,4%. Κάπου 450.000 ψηφοφόροι κατέφυγαν εκδικητικά στη «Χρυσή Αυγή». Και τετραπλάσιοι στον… αντιμνημονιακό, αλλά… ζαλισμένο ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΚΕΦΑΛΟΣ και ακαθοδήγητος ο λαός μας, χειραγωγημένος από τα επίσης βαρέως αμαρτωλά ΜΜΕ, με κάποιο μερίδιο ευθύνης και ο ίδιος, διψούσε αυτά τα τρία χρόνια για εκδίκηση, περιμένοντας κάθαρση και σκληρή τιμωρία των ενόχων… Αντί αυτού, ακούει τον πρωθυπουργό να τον ηρεμεί λέγοντας ότι οι «θυσίες του πιάνουν τόπο», ότι ήδη διακρίνει κάποιο φως στην άκρη του τούνελ και ότι μεθοδεύει μεγαλεπήβολα σχέδια για ενεργειακή σύζευξη Ελλάδας - Κύπρου - Μάλτας.
ΜΑΘΗΜΕΝΟΣ όμως ο λαός μας σε «βεγγαλικά», όπως «λεφτά υπάρχουν», κουμπώνεται, μαζεύεται, ΣΙΩΠΑ! Αλίμονο δε στη χώρα που ο λαός της, αντί να φωνασκεί ακίνδυνα και να υψώνει οριακές γροθιές, ΣΙΩΠΑ!.. Τι σημαίνει; Σημαίνει ότι προσδοκά - τι άλλο; Να χαραχτεί στην ιστορία της πατρίδας του μια ακόμη σημαδιακή ημερομηνία: Αυτή τη φορά Λύτρωσης και όχι Τυραννίας!..
www.real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου