ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ κ. ΣΠΥΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 1Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ 

ΤΗΝ 1Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955. 

Την Δευτέρα 1η Απριλίου 2013, το απόγευμα, στα πλαίσια των εθνοφελών 
εκδηλώσεων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ», πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Διαλέξεων «Γεώργιος Γρίβας – Διγενής», (Πανεπιστημίου 64 – 6ος όροφος) διάλεξη με θέμα:
«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 1Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955»,
με ομιλητή τον κ. ΣΠΥΡΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Κύπριο την καταγωγή, Αντιπρόεδρο της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων και Ειδικό Γραμματέα της Οργάνωσης «Χ».
Ο Πρόεδρος της «Χ», Ιωάννης Γιαννάκενας προλόγισε την εκδήλωση, λέγοντας πόσο σημαντικός είναι ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής για την Οργάνωση «Χ», όντας ο ιδρυτής (1941) και ο αρχηγός της κατά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής και των Δεκεμβριανών. Αυτός, μαζί με τον Θ. Κολοκοτρώνη, ονομάστηκε ‘άξιο τέκνο της Πατρίδος’ και την 1η Απριλίου 1955 ξεκίνησε το έπος της ΕΟΚΑ. Σήμερα η Κύπρος δέχεται μία επίθεση λεηλασίας από τα λεγόμενα ‘μεγάλα συμφέροντα’.
Στην συνέχεια, ο Σπύρος Δημητρίου άρχισε την ομιλία του αναφερόμενος στην προϋπάρχουσα της ΕΟΚΑ αντίσταση των Κυπρίων. Η Κύπρος το 1570 – 71 πέρασε στα χέρια των Τούρκων και λίγο πριν το 1821 αρχίζει η αντίσταση των Κυπρίων. Οι Τούρκοι, με μπαμπεσιά, αφανίσανε όλη την πολιτική και θρησκευτική ηγεσία του νησιού (Διοικητήριο, Ιούλιος 1821). Κύπριοι αγωνιστές φεύγουν σε Ελλάδα και Ευρώπη για να βοηθήσουν στην εξέγερση της Κύπρου. Με την «Διακήρυξη της Ρώμης» (Δεκέμβριος 1821) διεκδικούν για πρώτη φορά ελευθερία για την Κύπρο και την Ένωσή της με την μητέρα Ελλάδα. Αυτό ουσιαστικά είναι το πρώτο κείμενο που βγαίνει για το Ενωτικό Κίνημα της Κύπρου, το οποίο παίρνει σάρκα και οστά την 1η Απριλίου 1955, δηλ. έχουμε μία διαδρομή περίπου 120 χρόνων, όπου υπάρχει το ενωτικό κίνημα κάτω στην Κύπρο.
Το 1878, η Κύπρος περνάει διοικητικά (όχι ιδιοκτησιακά) στους Βρετανούς. ‘Ήδη από την πρώτη εγκατάσταση του Βρετανού διοικητή στην Κύπρο, ο τότε αρχιεπίσκοπος της Κύπρου ζήτησε να ακολουθήσει κάποια στιγμή και η Κύπρος την διαδρομή για να ενωθεί με την Μητέρα Πατρίδα και αυτό επαναλαμβανόταν συνεχώς αργότερα, με αλλεπάλληλα διαβήματα. Παράλληλα, δεν υπήρξε Ελληνικός απελευθερωτικός αγώνας, εντός και εκτός των Ελληνικών συνόρων, που να μην συμμετείχαν Κύπριοι, πράγμα που αποτελούσε μεγάλη τιμή για τις οικογένειές τους, και αυτό συνεπάγονταν και την απώλεια της βρετανικής ταυτότητας, χάριν της Ελληνικής. Το 1915 η Αγγλία προσφέρει την Κύπρο με αντάλλαγμα τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, στο πλευρό της ΕΝΤΕΝΤΕ (στην οποίαν συμμετείχε και η ίδια), αλλά αυτό απορρίπτεται, επειδή ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ήθελε η Ελλάδα να μείνει ουδέτερη. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα θα μπει λίγο αργότερα στον πόλεμο, το 1916, και θα πολεμήσει μαζί με τους Άγγλους, αλλά δεν θα της δοθεί η Κύπρος.
Από την μεριά της Κύπρου, γίνονται συνεχή διαβήματα για την Ένωση ΚΑΙ προς τις Ελληνικές κυβερνήσεις (από 1878 έως την Μικρασιατική Καταστροφή - 1922) , οι οποίες, όμως, ποτέ δεν αποδέχθηκαν επίσημα αυτού του είδους τα διαβήματα.
Το πρώτο δημοψήφισμα έγινε το 1921 και φέρανε στην Ελλάδα του τόμους με τα αποτελέσματα, αλλά οι Ελληνικές αρχές ΔΕΝ τους παρέλαβαν, προεόρτιο του τι θα ακολουθούσε 30 – 40 χρόνια μετά. Το 1931 γίνεται η πρώτη εξέγερση στην Κύπρο απέναντι στους Βρετανούς, είναι τα λεγόμενα Οκτωβριανά, όπου κάηκε το Κυβερνείο, είχαμε πάρα πολλούς νεκρούς και πάρα πολλούς εξόριστους. Είναι η πρώτη φορά που οι Άγγλοι αρχίζουν και διώχνουν Έλληνες από την Κύπρο, διότι αρχίζουν και γίνονται επικίνδυνοι. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα από την κρίση του Οκτωβρίου, η Κύπρος αλλάζει κυβερνήτη. Η περίοδος της διακυβέρνησης του νέου κυβερνήτη, σερ Χέρμπερτ Ρίτσμοντ Πάλμερ, ονομάστηκε ‘’Παλμεροκρατία’’ και χαρακτηρίστηκε ως μια από τις σκληρότερες, λόγω των δικτατορικών μέτρων που πήρε κατά των Κυπρίων (1930 – 1940).
Κατά τον Ελληνο – Ιταλικό πόλεμο, (1940), συμμετέχουν και Κύπριοι στο πλευρό της Ελλάδος, πράγμα που βρήκε αντίθετους τους Βρετανούς, επειδή ήθελαν τους Κυπρίους να βοηθήσουν τα βρετανικά στρατεύματα και δολίως είχαν αφήσει αποχρώσες ενδείξεις ότι, αν τους βοηθούσαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ευοδώνονταν οι αγώνες και τα οράματα των Ελλήνων της Κύπρου για την Ένωση. Αυτό τελικά δεν έγινε, παρόλο που οι Κύπριοι πολέμησαν ΚΑΙ στα Διεθνή Μέτωπα, βοηθώντας τους Βρετανούς. Στη διαδικασία του πολέμου, οι Βρετανοί έκαναν το εξής τέχνασμα: ‘Έχοντας διαλύσει το (ιδρ.1926) Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου το 1931 με τα Οκτωβριανά, δημιουργούν το ΑΚΕΛ το 1942, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένα βρετανικό δημιούργημα που καλύφθηκε με αριστερό μανδύα, μόνο και μόνο για δημιουργήσουν τον ‘Κυπριωτισμό’(ενάντια στην Ελληνική εθνική συνείδηση). Το 1947, στην Διάσκεψη των Παρισίων των νικητών του Β.Π.Π., (όπου συζητήθηκε ποιος θα πάρει τι), μπήκε και το θέμα να δοθεί η Κύπρος στην Ελλάδα. Οι Άγγλοι δεν το δέχτηκαν, αλλά έδωσαν μία μορφή αυτοκυβέρνησης στην Κύπρο, την λεγόμενη ΔΙΑΣΚΕΠΤΙΚΗ, όπου μεταφέρθηκε από την Ελλάδα και το κλίμα αντιπαράθεσης, μεταξύ Δεξιάς/Έθναρχίας (Ενωτικοί) και Αριστεράς/ΑΚΕΛ, το οποίο για πρώτη φορά, έρχεται να πάρει γραμμή από το ΚΚΕ (ενώ τα προηγούμενα χρόνια την έπαιρνε από τους Βρετανούς). Πήγαν στον Γράμμο και βρήκαν τον Ζαχαριάδη, και αυτός τους είπε το εξής αμίμητο:
«Κόψτε τις μαλ…ίες με τους Βρετανούς, εγώ κερδίζω τον πόλεμο στην Ελλάδα και έχω σκοπό να ενώσω την Κύπρο με την Ελλάδα».
Αφού τους είπε αυτό, όταν γύρισαν στην Κύπρο, τα ‘βρήκαν’ με την Εθναρχία.
Τον Ιανουάριο 1950 γίνεται το δεύτερο δημοψήφισμα, (γνωστό όμως στην Ελλάδα, ως το πρώτο), το οποίο δίνει ένα 97% υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Φέρνουν τα αποτελέσματα στην Ελλάδα, και πάλι οι αρχές δεν τα παραλαμβάνουν. Για κάποιον που έχει πολιτικό ρεαλισμό, αυτό δείχνει ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ήταν διατεθειμένη να σηκώσει τόσο ψηλά τον πήχη, ώστε να χτυπηθεί με τον Βρετανό. Ο Παπάγος, όταν ανέλαβε το 1952, αποφασίζει να φέρει το Κυπριακό στη επιφάνεια, ερχόμενος σε ρήξη ακόμα και με τον Υπουργό του, Σπύρο Μαρκεζίνη, ο οποίος αργότερα τον εγκατέλειψε (για την ακρίβεια υπέβαλε την παραίτησή του). Πιστεύεται ότι αυτό ήταν δάκτυλος της Βρετανικής Πρεσβείας, με την οποίαν ο Μαρκεζίνης διατηρούσε άριστες σχέσεις.
Ο Παπάγος δίνει την μάχη του, χωρίς υποστήριξη και οι Άγγλοι μεθοδεύουν να δημιουργήσουν την επόμενη κατάσταση για να μπορέσουν να ελέγξουν τον Κυπριακό αγώνα . Έψαχναν για τον διάδοχο του Παπάγου και αυτός που επέλεξαν ήταν ο Καραμανλής, μαζί με τον Αβέρωφ. Αυτό το απέδειξαν τα αρχεία του Foreign Office, τα οποία οι Άγγλοι συνηθίζουν να δημοσιεύουν 25 χρόνια μετά. Τα παρασκήνια δείχνουν ότι ο αγώνας που ξεκίνησε η ΕΟΚΑ το 1955 ήταν ναρκοθετημένος από τα πολιτικά παρασκήνια στην Ελλάδα, Όπως είπε το 1950, ως Υπουργός των Εξωτερικών, ο Γεώργιος Παπανδρέου στον τότε δήμαρχο Λευκωσίας «Ἡ Ἑλλάς ἀναπνέει μὲ δύο πνεύμονας, τὸν μὲν ἀγγλικὸν, τὸν δὲ ἀμερικανικὸν, καὶ δι' αὐτὸ δὲν ἠμπορεῖ νὰ πάθει ἀσφυξίαν λόγῳ τοῦ Κυπριακοῦ».
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι λίγο –πολύ γνωστός : άρχισε την 1η Απριλίου 1955 και τελείωσε τον Φεβρουάριο 1959, και η Κύπρος οδηγήθηκε στην σημερινή τουρκοποιημένη ανεξαρτησία, όπου η μειονότητα των Τούρκων από 18% πήγε στο 30% και είχε ρόλο σοβαρό στην διακυβέρνηση της Κύπρου. Ακολούθησαν οι συμφωνίες Ζυρίχης –Λονδίνου από Καραμανλή και Μακάριο (1959), και μέσα σε μία 15ετία διαλύθηκε όλος ο επί 200 χρόνια αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου. Ο Μακάριος, για να εγκαθιδρύσει την εξουσία του, δημιούργησε το Ζυριχικό κράτος, στο οποίο συμμετείχαν και πρώην αγωνιστές που απέκτησαν αξιώματα, και τώρα η ένωση με την Ελλάδα δεν τους έλεγε πολλά πράγματα. Δημιούργησαν ένα κλίμα απηνούς διωγμού ενάντια στους Ενωτικούς, (εμφύλιος πόλεμος), και η μοιραία σύγκρουση έγινε το ’74, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες.
Η Ελλάδα δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων από καμία κυβέρνηση και οι Κύπριοι υπέρμαχοι της Ένωσης αισθάνονται προδομένοι. Με το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου χειροτέρεψαν τα πράγματα και ο Γ. Γρίβας, που ήταν ο αρχηγός των Ενωτικών, τους είχε δώσει εντολή να μην έχουν επαφές με ανθρώπους αυτού του καθεστώτος, το οποίο διέταξε την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο. Σήμερα, οι νέες γενιές διδάσκονται ότι οι εκτελεσθέντες από τους Άγγλους Κύπριοι αγωνιστές ανέβηκαν στην αγχόνη όχι για την Ένωση με την Ελλάδα,, αλλά για την σημερινή τουρκοποιημένη ανεξαρτησία, πράγμα που είναι πολύ άδικο
[Οι απαγχονισθέντες εννέα αγωνιστές, όλοι τους νέοι, ηλικίας 19-24 ετών:
- στις 10 Μαΐου 1956 ο Μιχαήλ Καραολής (23 ετών), κρατικός υπάλληλος από το Παλαιοχώρι, και ο Ανδρέας Δημητρίου (22 ετών), ιδιωτικός υπάλληλος από τον Άγιο Μάμα,
- στις 9 Αυγούστου 1956 ο Ανδρέας Ζάκος (24 ετών), σχεδιαστής από τη Λινού, ο Ιάκωβος Πατάτσος (22 ετών) από τη Λευκωσία και ο Χαρίλαος Μιχαήλ (21 ετών) από τη Γαληνή, υπάλληλος στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρία
- στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 ο Μιχαήλ Κουτσόφτας (22 ετών), εργάτης από το Παλαιομέτοχο, ο Στέλιος Μαυρομάτης(23 ετών) από το Λάρνακα της Λαπήθου, υπάλληλος στο βρετανικό αεροδρόμιο της Λευκωσίας και ο Ανδρέας Παναγίδης (23 ετών), εργάτης από το Παλιομετοχο, παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών και
- στις 14 Μαρτίου 1957 ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης (19 ετών) με καταγωγή από την Τσάδα, μαθητής του Γυμνασίου Πάφου, μαζί με κάποιον ποινικό κατάδικο.]
Ακολούθησαν ερωτήσεις ,απαντήσεις και τοποθετήσεις, μεταξύ ομιλητών και ακροατηρίου. Επισημάνθηκαν:
- Η συστηματική προσπάθεια των τελευταίων κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο, όχι μόνο να σβήσει από την εθνική μνήμη ο αγώνας της ΕΟΚΑ, αλλά να γίνει πλήρης διαστρέβλωση των γεγονότων και να έχουμε ακόμη και κρούσματα ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ μεταξύ κάποιων Ελληνοκυπρίων. Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι, οι Κύπριοι δικαιολογημένα αισθάνονται προδομένοι από τις κυβερνήσεις του Ελλαδικού κράτους από την αρχή του αγώνα τους, α) το 1955 -1959 (αγώνας για την Ένωση), β) το 1974 (εισβολή του Αττίλα, «Η Κύπρος κείται μακράν»), γ) σήμερα, το 2013, με την χρεοκοπία της Κύπρου (χωρίς μία δήλωση συμπαράστασης). Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση έχει κάνει στους αδελφούς Κυπρίους η απουσία μίας έστω δήλωσης συμπαράστασης από τον Αρχιεπίσκοπο της Ελλάδας, αλλά αυτός πιστεύει ότι η Εκκλησία πρέπει να περιορίζεται μόνο στα θρησκευτικά της καθήκοντα
(εκτός αν πρόκειται για λαθρομετανάστες, οπότε αλλάζουν ΑΡΔΗΝ τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖόνυμο Λιάπη).

- Η Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ γιόρτασε πρόσφατα τον αδαμάντινο ιωβηλαίο της (60 χρόνια στον θρόνο της Αγγλίας), αλλά δεν έγινε καμία κουβέντα επισήμως για το πώς αυτή αρνήθηκε να δώσει χάρη τότε και άφησε νέα παιδιά να ανεβούνε στην κρεμάλα.
Όμως ο αγώνας της ΕΟΚΑ είχε διεθνή απήχηση. Ο Τσε Γκεβάρα είχε επανειλημμένα αναφερθεί σε αυτόν, εντός και εκτός Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα, όταν πήγε στην Αφρική, τους είπε:
«Εδώ, ο Γρίβας στην Κύπρο τα έβαλε με μία αποικιοκρατία και εσείς εδώ δεν μπορείτε να ελευθερωθείτε;». Επίσης, στο Μπέλφαστ (πρωτεύουσα της Β. Ιρλανδίας και κέντρο επιχειρήσεων του ΙRΑ ), σε κάποιες pumps υπήρχε αναρτημένη η φωτογραφία του Γρίβα
- Σχέδιο Άτσεσον: Το 1964, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον αναθέτει στον Υπουργό του των Εξωτερικών Ντην Άτσεσον ( Dean Acheson) να μεσολαβήσει και αυτός προτείνει δύο σχέδια, τα οποία όμως απορρίφθηκαν από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Το δεύτερο (που θεωρείται και το σημαντικότερο ) προέβλεπε απλή εκμίσθωση της Καρπασίας στην Τουρκία και παραχώρηση του Καστελλόριζου από την Ελλάδα στην Τουρκία. Το Σχέδιο Άτσεσον έμεινε έτσι στην ιστορία για άλλους ως μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το Κυπριακό, ενώ για άλλους ως πρώτη αποτυχημένη απόπειρα διχοτόμησης της Κύπρου.
- Σχέδιο μονομερούς η πραξικοπηματικής ανακήρυξης της Ένωσης (Αύγουστος 1964) και ως εμπνευστής της παρουσιάζεται ο τότε υπουργός Άμυνας της Ελλάδας Πέτρος Γαρουφαλλιάς, ο οποίος κατέβηκε στην Κύπρο και το συζήτησε με τον Μακάριο. Το σχέδιο, καταρχάς, έγινε δεκτό, αλλά στην συνέχεια ο Μακάριος ζήτησε α) να γίνει Αντιβασιλέας της Ελλάδας και β) να λάβει εγγυήσεις ότι ‘ δεν θα χυθεί αίμα’, με την διαδικασία της Ένωσης.
‘Όπως είναι φυσικό, και αυτό το σχέδιο ναυάγησε.

- Το ΑΚΕΛ ( Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού), αν και υποτίθεται ότι είναι αριστερό, όπως προαναφέραμε, στην πραγματικότητα είναι καθαρά βρετανικό δημιούργημα, αποτελείται από εκατομμυριούχους και, επί Προεδρίας Χριστόφια, είχε 3 υπουργούς τραπεζίτες. Για αυτό και , διαχρονικά, η ηγεσία του ήταν γεμάτη παλινωδίες. Στο δημοψήφισμα του ’50 για την Ένωση ψήφισε ενωτικά, αλλά η ηγεσία του δεν συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Και από την εκπομπή «Φωνή της Αλήθειας» του ΚΚΕ, που μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Βουδαπέστης , το 1955, προδόθηκε στους Βρετανούς η ταυτότητα του Γ.Γρίβα, ως αρχηγού της ΕΟΚΑ. Αυτός που τον πρόδωσε ήταν Κύπριος, ο οποίος αργότερα υποστηρίχθηκε από το ΑΚΕΛ και έκανε μεγάλη πολιτική καριέρα στην Κύπρο.

- Ο Αφελληνισμός της Ελληνικής – Κυπριακής παιδείας, που την κρατάνε Ελληνική οι Σύλλογοι των Αγωνιστών του ’74. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου δεν πήρε υπό την προστασία της την Παιδεία, σε αντίθεση με το Βατικανό και άλλες Καθολικές Εκκλησίες για τα δικά τους σχολεία.
Το εμφυλιοπολεμικο κλίμα μπήκε και στα σχολεία. ‘Έφτασαν σε σημείο, οι πραιτοριανοί του Μακαρίου (του λεγόμενου ΕΦΕΔΡΙΚΟΥ) να περάσουν με τζιπ και να γαζώσουν στο πεζοδρόμιο με αυτόματα ΜΑΘΗΤΕΣ του Παγκυπρίου Γυμνασίου, που ήταν συγκεντρωμένοι για να κάνουν την καθιερωμένη λαμπαδηφορία για την 1η Απριλίου. Επίσης, παιδιά Ενωτικών υπέφεραν στα σχολεία από την συμπεριφορά συμμαθητών τους που ήταν προσκείμενοι στους Εφεδρικούς. ‘Έφτασαν μάλιστα σε σημείο να ΚΟΥΡΕΨΟΥΝ μία μαθήτρια, της οποίας ο πατέρας ήταν φυλακισμένος από το καθεστώς. Στην πόρτα του σπιτιού της ίδιας μαθήτριας έβαζαν εκρηκτικούς μηχανισμούς και κάθε φορά που άνοιγαν την πόρτα κινδύνευε η ζωή τους.
Εδώ όμως, θα πρέπει να επισημάνουμε την στάση του ΟΕΛΜΕΚ (= Οργανισμός ΕΛΛΗΝΩΝ Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης), αντιστοίχου της δικής μας (αριστερόστροφης) ΟΛΜΕ. Ο ΟΛΜΕΚ, προς τιμήν του, είναι αυτός που κρατάει στην Κύπρο την Ελληνική Παιδεία και αρνήθηκε να διδάξει το κατάπτυστο βιβλίο της Ρεπούση. «Εμείς δεν διδάσκουμε τέτοιο πράγμα», είπαν. Επίσης κάλεσαν και τίμησαν την Χαρά Νικοπούλου.

- Υπάρχει έντονη η παρουσία της Μασονίας στην Κϋπρο, ‘όπως άλλωστε και στην Αγγλία, όπου υπάρχει η ‘μαμά Στοά’. Λέγεται ότι και ο ίδιος ο Μακάριος ήταν Μασόνος. Η πρώτη δουλειά που έκαναν οι Βρετανοί, το 1878 που μπήκαν στο νησί, ήταν να ιδρύσουν την ‘Saint Paul’ – Πρώτη Μασονική Στοά στην Κύπρο, η οποία δημιούργησε τεράστια προβλήματα στον Κυπριακό πληθυσμό.

- Ο εμφύλιος στην Κύπρο της δεκαετίας του ’60, που δημιουργήθηκε από το Ζυριχικό κράτος του Μακαρίου με τον απηνή διωγμό των Ενωτικών, στοίχισε πάνω από 1000 νεκρούς. Δηλαδή, μιλάμε για 1000 δολοφονίες σε ένα μέρος 500.000 ανθρώπων, χώρια οι τραυματίες και οι ανάπηροι. ‘Αλλά και μετά την εισβολή του Αττίλα, όταν δημιουργήθηκαν καταυλισμοί με σκηνές για τους πρόσφυγες από τα Κατεχόμενα, οι άνθρωποι του Μακαρίου οι οποίοι μοίραζαν τα δέματα της βοήθειας, δεν έδιναν στους Ενωτικούς / Γριβικούς ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΡΤΑ. Ακόμα και σήμερα υπάρχει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα μεταξύ Μακαριακών και Γριβικών, όπως φαίνεται και στο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχουν οι αντίστοιχα προσκείμενες ομάδες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του ΑΠΟΕΛ (= Αθλητικός Ποδοσφαιρικός ‘Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας).
Ο στρατός της Κύπρου οργανώθηκε από τους Έλληνες αξιωματικούς, οι οποίοι κράτησαν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ εθνικό φρόνημα μέχρι τον 1974, αλλά σήμερα και εκεί έχουν εισχωρήσει ανθενωτικοί, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους Γριβικούς, ΔΕΝ θέλουν την Ένωση. Σήμερα ο Κυπριακός στρατός είναι μία αποτύπωση της Κυπριακής κοινωνίας.

-Πρέπει η Ελλάδα να ξεκαθαρίσει γεωπολιτικά το τοπίο και τις περαιτέρω ενέργειές της, αλλιώς δεν θα μπορέσει να βρει συμμάχους, και ο Τούρκος περιμένει πάντα στην γωνία. Αναπνέει με Αμερικανικό πνευμόνι τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, ενώ επιτρέπουμε στους Αμερικάνους να επεμβαίνουν και να ρυθμίζουν τα του οίκου μας, δεν τους προβάλλουμε απαιτήσεις να μας βοηθήσουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει την αυτοκριτική του, το μερίδιο ευθύνης τους για την σημερινή κατάσταση και , επιτέλους, να χαραχθεί μια ΕΝΙΑΙΑ πολιτική γραμμή, ΠΕΡΑ από τα κόμματα, για τα εθνικά μας θέματα. Έτσι μόνο θα μας σεβασθούν και οι ξένοι, πράγμα απαραίτητο για να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουμε ΣΟΒΑΡΑ, το ίδιο ισχύει και για την Ομογένειά μας. Εδώ, ίσως, θα πρέπει να παραδειγματιστούμε από τους Τούρκους και τις αποφάσεις –‘μπετόν’ που λαβαίνουν για την εξωτερική τους πολιτική.


- Σημερινή κατάσταση: Στόχος των Βορειοευρωπαίων, και ειδικά των Γερμανών, είναι να αποδεκατιστεί ο Νότος. Την Κύπρο, το Λουξεμπούργο και το Λιχνεστάιν, όπου έχει μαζευτεί πολύ χρήμα, έχουν βάλλει σκοπό να τα διαλύσουν. Το χρήμα θα μαζευτεί στον Βορρά και η Ευρωζώνη θα είναι δύο ταχυτήτων, οι φτωχοί και οι πλούσιοι. Η Ελλάδα και Κύπρος επιπλέον κατέχουν και γεωστρατηγική θέση και όσο εμείς, ως Ελληνισμός δεν καθόμαστε να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε, θα είμαστε σε μόνιμο και διαρκή κίνδυνο, με τον Τούρκο να ακονίζει συνέχεια την μάχαιρά του. Ο Ρώσος δεν πρόκειται να μας βοηθήσει, εάν δεν του δώσουμε διέξοδο στην ζεστή θάλασσα. Όλοι κοιτάζουν τα συμφέροντά τους και εμείς, ύστερα από αυτά που πάθαμε, πρέπει να καθίσουμε να σκεφτούμε την επόμενη μέρα, να σοβαρευτούμε, και η σοβαρότητα να ξεκινήσει από τους πολίτες. Πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να διορθωθούμε πρώτα εμείς, για να διορθωθούν και αυτοί που είναι μέσα στην Βουλή και να μπορέσουμε να χειρισθούμε τα δύο ανοιχτά μέτωπα, της Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου.