Μολυσμένα λόγια θανάτωσης ελπίδων

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Μ Ε ΖΑΛΙΣΜΕΝΑΣ τας φρένας, φόβω παραλυμένη και στην άγνοια βυθισμένη η κοινωνία -δεμένη με χειροπέδες και μ’ αλύσους αστραγάλων στα κελιά της πρωταίτιας Κομματοκρατίας- υφίσταται τα καταιγιστικά ηλεκτροσόκ τής υπαγωγής της στ’ ανελέητα Μνημόνια της Τρόικας, στις εκβιαστικές προστυχιές του Γιούρογκρουπ και στα στυγερά διατάγματα της Κομαντατούρ, για την φτωχοποίηση και την υποδούλωσή της. Από πού, άραγε, να προσμένει αχτίδα φωτός και σε ποιους να εναποθέσει, η κοινωνία, την πάσαν ελπίδα της;

Θ Λ Ι Β Ε Ρ Α αποκαρδιωτικός είν’ ο κανόνας ότι: Όλα όσα τα επίσημα χείλη, κυβερνώντων και κομμάτων, λένε,

1ον για το πώς και γιατί καταντήσαμε στην αθλίαν σημερινή κατάσταση και

2ον ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις της αθλιότητας και πολύ περισσότερο ποιες θα είναι οι επικείμενες κι αναπόδραστες αθλιότερες συνέπειές της και

3ον πώς είναι δυνατόν να εξέλθουμε απ’ αυτήν την κατακρήμνιση -όλα όσα λένε- είναι λόγια μολυσμένα. Σκοπίμως παραπλανητικά. Τα οποία, επιπροσθέτως, επιδεινώνουν τα ήδη επιβληθέντα δεινά.

Ο ΕΠΙΣΗΜΟΣ πολιτικός λόγος, όλα τα καθημερινά έπεα πτερόεντα που εκφωνούνται από τα εκατέρωθεν αλληλαντιμαχόμενα στελέχη της Κομματοκρατίας και κατά ριπάς μεταδίδονται ανεξελέγκτως επαναλαμβανόμενα, απ’ τα δηλωσιολάγνα και μη δυνάμενα να ορθοτομούν τον δημόσιο λόγο Μέσα Συλλογικής Εξαπάτησης, όλα όσα, από πρωίας άχρι νυκτός, σαν χείμαρρος εκβάλλουν επί της κοινωνίας - παθητικού τηλεθεατή και άναυδου ακροατή, είναι λόγια μολυσμένα από μια σειρά γνωστών κι ευκόλως εντοπίσιμων μολυσματικών πηγών:

Ψ Ε Υ Δ Ο Ν Τ Α Ι και παραπλανούν προκειμένου έκαστος να κρύψει τις δικές του ευθύνες (αναξιότητες, ανικανότητες, ανεπάρκειες, κομματικές κι αρχομανείς ιδιοτέλειες) και για τα τρία θεμελιώδη ερωτήματα: (α) πώς καταντήσαμε ως εδώ, (β) πόσο ακόμα θα κατακρημνισθούμε και (γ) πώς, άραγε, θα σωθούμε; Ψεύδονται και παραπλανούν σκοπίμως, για να ρίχνουν ο ένας στους άλλους το φταίξιμο κι έκαστος ως «κούππα άπαννη» να διασώζει το κομματικό του μαντρί, ένθα σιτίζεται κι εκ του οποίου υποστασιοποιείται, διακονώντας την ιδιοτέλεια και αρδεύοντας την αρχομανία του.

Ψ Ε Υ Δ Ο Ν Τ Α Ι και για έναν ακόμη, μη εσκεμμένο αλλ’ εγγενή λόγο: Διότι τα κομματικώς αναγιωθέντα και στο κόμμα ενηλικιωθέντα μυαλά τους αδυνατούν να υπερβούν την κομματική στενοκεφαλιά, την πολιτικο-οικονομική τής σταδιοδρομίας τους διαπλοκή, ώστε να γονιμοποιηθούν από την εκτός κομμάτων σκέψη, τη μελέτη, τους προβληματισμούς, τις εισηγήσεις κάθε εξωκομματικού που ελεύθερα συλλογάται και παραγωγικά στοχάζεται υπέρ του συνόλου. Αυτή η στειρότητα, αποτελεί έναν επιπρόσθετο πολλαπλασιαστή θανάτωσης της όποιας ελπίδας…

ΕΡΩΤΗΣΗ
Ποια μπορεί να είναι ισχυρότερη ένδειξη, συναίσθησης της συνενοχής για τα μείζονα πολιτικά εγκλήματα που υπέστη ο τόπος και που προκάλεσαν τόση ανήκεστη ζημιά στην κοινωνία, από την ανακοίνωση του πρώην κυβερνώντος ΑΚΕΛ (1η σελίδα χθες στη «Χαραυγή») ότι «καταγγέλλει και δεν συναινεί στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής», η κραυγή άρνησης, δηλαδή, της Κομματοκρατίας να υπαχθεί στη δικαιοσύνη για όσα διαπράττει;

www.sigmalive.com