Αφήγηση Κληρίδη (1)

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Π Ο Ι Α ΘΑ ΗΤΑΝ, άραγε, άλλη, ίσως και διαφορετική, η πολιτική του Γλαύκου Κληρίδη, εάν άλλη ήτανε η πολιτική των εν Αθήναις κυβερνώντων;
- Θα είχε, λόγου χάριν, η Κύπρος, την αντιαεροπορική ομπρέλα των S-300 στην Αμυντική της Θωράκιση και, αμφότερα τα κράτη Ελλάδος και Κύπρου, θα είχαν, μήπως, από τότε αναπτυσσόμενο το στρατηγικό πλεονέκτημα ισχύος του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου που η Αθήνα, 1993, με Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμο Αρσένη αποφάσισε και η Λευκωσία με Κληρίδη έσπευσε ενθουσιωδώς στην υλοποίησή του, αν δεν αποφάσιζε να καταργήσει και τα δυο (S-300 το 1998 & ΔΕΑΧ το 2001) η Αθήνα των Σημίτη, Γιωργάκη και Τσοχατζόπουλου;

Ε Π Α Ν Η Λ Θ Ε το ερώτημα, κατά την αφηγηματική αναψηλάφηση του πολιτικού βίου τού κηδευθέντος χθες πρώην ΠτΔ κι εκ των κορυφαίων πολιτειακών και κομματικών ηγετών της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το 1960 κι εντεύθεν, Γλαύκου Κληρίδη, σε συνάρτηση με ιστορικά γεγονότα του μαρτυρικού κυπριακού Ελληνισμού της ίδιας περιόδου. Φυσιολογικά το ερώτημα είναι ευρύτερο. Αφορά το σύνολο της κυπριακής ηγεσίας κι όχι μόνο βέβαια τον Κληρίδη. Και αντίστοιχα, το σύνολο της ελλαδικής ηγεσίας, των όποιων υπό μελέτη ιστορικών περιόδων.

Ε Ι Ν Α Ι ΟΜΩΣ χρησιμότατη, κατά τη γνώμη μας, στο σύνολο και στις λεπτομέρειές της, η προσωπική πολιτική ιστορία Κληρίδη: Ακόμη κι απ’ την παρουσία του στο Λονδίνο τον Φεβρουάριο 1959 για την υπογραφή απ’ τον Μακάριο της Συμφωνίας της Ζυρίχης για το Κυπριακό, μέχρι τέλους της δικής του 10ετούς προεδρίας τον Φεβρουάριο του 2003. Και όπως την αφηγείται ο ίδιος στα βιβλία και στις συνεντεύξεις του και όπως διαφορετικά, ίσως, άλλοι την αφηγούνται. Χρησιμότατη για το κύριο ερώτημα:

- Ποια θα ήταν η τύχη του Κυπριακού, αλλά και της Ελλάδος, αν άλλη ήταν η πολιτική της Αθήνας που, με τη σειρά της, άλλη και διαφορετική πολιτική θα παρήγαγε η κυπριακή ηγεσία;

Δ Ι Ο Τ Ι, ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΟ γεγονός διαδοχικών δεκαετιών ήταν και είναι η έλλειψη, η απουσία, η ανυπαρξία μίας, κοινής, Πανεθνικής Στρατηγικής του Ελληνισμού, για την υλοποίηση της οποίας -ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ- θα μεριμνούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Ούτε η Ελλάς, ούτε η Κύπρος εκπόνησαν ποτέ στρα-τη-γι-κή. Όχι μόνο για το Κυπριακό, αλλά για το σύνολο των εθνικών συμφερόντων. Και, διότι, για το Κυπριακό, ιδιαιτέρως, ουδέποτε η Κύπρος διανοήθηκε καν να «κυβερνήσει» την Αθήνα. Ή να προσπαθήσει να πείσει έστω τον ελλα-δικό μας λαό, ποιους καταλληλότερους και ικανότερους εκείνος να εκλέξει. Αλλά, γι’ αυτά, χρειάζεται συνέχεια. Επειδή το πρόβλημα παραμένει ακέραιο. Κακοφορμίζει, εμπεριέχοντας κινδύνους για χειρότερα δεινά. Ελλα-δικά μας και κυπριακά….

ΕΡΩΤΗΣΗ 
Δεν θα ήταν, άραγε, σεμνότερο, ταπεινότερο, εντιμότερο και, άρα,… κληριδικότερο, να μην υπέκυπτε στον πειρασμό του αυτο-εκθειασμού, με τα περί «τόλμης και αποφασιστικότητας, ανάληψης ευθυνών αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, στο καθήκον να είναι ωφέλιμος παρά αρεστός» (κκοτσιανιασμένες από τα Γιούρογκρουπ εκφράσεις), που εκφώνησε χθες στον επικήδειο για τον εκλιπόντα πρώην ΠτΔ και «πολιτικό πατέρα» του, ο νυν ΠτΔ; Αν, παραδείγματος χάριν, στο Γιούρογκρουπ 15-16 Μαρτίου 2013, πήγαινε ένας Γλαύκος Κληρίδης με τον… τρόπο της φοβερής Κοπεγχάγης 12-13 Δεκεμβρίου 2002, θα προέκυπταν τα ίδια με του Αναστασιάδη «ωφέλιμα» άραγε;

www.sigmalive.com