Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Πανταχού παρούσα η ξενοκρατία. Ελα, όμως, που κάποτε χάνει!..

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ο Νοέμβριος αποδεικνύεται ο πιο ταραχώδης μήνας του έτους. Και η σημερινή δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου κρύβει φαρμάκι για τον παρορμητικό Αλέξη Τσίπρα και… μέλι για τον πειθαρχημένο Αντώνη Σαμαρά. Και τούτο γιατί αυτή η… λαχανιασμένη πρόταση μομφής, πυρακτωμένη από τα γεγονότα στην ΕΡΤ, θα καταψηφισθεί τα μεσάνυχτα, καθ’ όλες τις προβλέψεις, χαρίζοντας παράταση ζωής στη συγκυβέρνηση από εκεί που δεν το περίμενε! Πολύ περισσότερο που η Αξιωματική Αντιπολίτευση χάνει για έξι μήνες το δραστικό όπλο της δυσπιστίας, πράγμα που έδωσε φτερά στον αρχηγό της Ν.Δ. -φορτωμένο καθώς είναι με... ατυχίες- να εκπέμψει με χαμηλή φωνή την αισιοδοξία του όταν το βράδυ της Πέμπτης, αμέσως μετά την πρόταση μομφής, είπε στους αποφοίτους αμερικανικού πανεπιστημίου: «Δεν μας τρομάζουν οι μομφές»!..

ΑΥΤΕΣ τις δέκα πρώτες μέρες του Νοεμβρίου η Ελλάδα δεν έχασε… ευκαιρίες να είναι το πρώτο θέμα στα ξένα μέσα δημοσιότητας. Οι περιπέτειές της ξεκίνησαν την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου με το πολλαπλό έγκλημα του Νέου Ηρακλείου, όταν τρομοκρατική οργάνωση (σαν εκείνες που είναι φυτεμένες στη χώρα μας από ξένες μυστικές υπηρεσίες) σκότωσε τους δύο νεαρούς οπαδούς της «Χρυσής Αυγής» και τραυμάτισε σοβαρά ένα τρίτο, ακριβώς 53 μέρες μετά τη δολοφονία του αριστεριστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Ο «ξένος δάκτυλος», που κινείται πίσω από όλες σχεδόν τις μεγάλες προβοκάτσιες στη χώρα μας, προσδοκούσε ότι τα δύο αυτά γεγονότα θα οδηγούσαν σε εμφύλια αναταραχή, με απρόβλεπτες συνέπειες. Κάτι όμως πήγε στραβά αυτή τη φορά...

ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΡΑΒΑ γιατί επί τέλους «κάτι κινείται σωστά» στη δόλια πατρίδα, όχι εκ των άνω αλλά εκ των κάτω, αυθόρμητα, ανοργάνωτα. Οι γονείς των θυμάτων -και οι αποδώ και οι αποκεί- με τις επίμονες όσο και δραματικές εκκλήσεις τους για συμφιλίωση απέτρεψαν ακρότητες, ζήτησαν συναδέλφωση και πάνω από όλα απομόνωση των κομμάτων. Οι εκκλήσεις τους έγιναν σεβαστές, οι κηδείες έγιναν ήρεμα και οι παρατάξεις -για πρώτη φορά μεταπολεμικά- έβαλαν νερό στο κρασί τους. Πράγμα που δείχνει ότι ο «ξένος δάκτυλος» έχασε αυτό το παιχνίδι. Για αυτό και θα είναι πολύ πιο επικίνδυνος όταν θα επανέλθει, ίσως πολύ σύντομα…

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ όσο και αν η πολιτική εξουσία τον εξυπηρετεί με τις αδιανόητες γκάφες της, πότε με τα «λουκέτα» στην ΕΡΤ που καταλήγουν σε αυταρχικές ανακαταλήψεις, πότε με θηριώδη νομοθετήματα όπως τα φορολογικά του Στουρνάρα, πότε με διοικητικές εξάψεις που καταλήγουν σε κλείσιμο πανεπιστημίων και πάντα με βαθιές επικύψεις στην ξενοκρατία και στα λανθασμένα μνημόνιά της. Η ξενοκρατία δεν θέλει να ιδεί Θεού πρόσωπο η δόλια πατρίδα, τώρα μάλιστα που κρατά σφιχτά στον κόρφο της το τετραπλό λαχείο της, δηλαδή τον τουρισμό, τη ναυτιλία, τον υπόγειο πλούτο και τη μοναδική στρατηγική της θέση. Και καθώς ο λαός της δείχνει διάθεση να ενωθεί εκ των κάτω, για πρώτη φορά στην ιστορία του, τα ξένα αφεντικά γίνονται ολοένα και πιο αυταρχικά, όπως αυτός ο περιβόητος Τόμσον που θα ’πρεπε να εκδιωχθεί κακήν κακώς για τη συμπεριφορά του...

ΠΙΚΡΗ άλλωστε είναι η πείρα του λαού μας με τους ξένους «προστάτες»: Από τις δολοφονίες του Καποδίστρια και του βασιλιά Γεωργίου Α’ μέχρι τους μυστηριώδεις θανάτους του Παπάγου και του Χριστόδουλου και από τα σχέδια δολοφονίας του Καραμανλή ώς τις πρόσφατες εκτελέσεις, αλλά και από τους εθνικούς διχασμούς του 1824 και 1916 ώς τους εμφυλίους πολέμους του 1944-49, η πατρίδα πληρώνει με ποταμούς αίματος την αναθεματισμένη στρατηγική της θέση, όσο και τις αμαρτίες πουλημένων ηγετών της. Οπως πληρώνει και σήμερα πανάκριβα τις αμαρτίες του διεφθαρμένου (και απόλυτα ελεγχόμενου από τα ξένα αφεντικά) πολιτικού μας συστήματος, σφιχταγκαλιασμένου με το «αδελφό» και εξ ίσου διεφθαρμένο σύστημα μαζικής ενημέρωσης, μέσα στο οποίο λειτουργούν, με το αζημίωτο, και τα περισσότερα αφεντικά του δικού μας σιναφιού...

ΤΟΥΤΩΝ ούτως εχόντων, η κυβέρνηση παίρνει από τα μεσάνυχτα τις βαθιές ανάσες της, δοξάζοντας τον Υψιστο που όλα αυτά έτυχαν σε ώρες που η τρόικα έδειξε όλη τη σκληρότητά της και που οι υπουργοί της έσκυψαν πειθήνιοι να ασπασθούν τις άκρες των υποδημάτων της, με τους αποκεί να λείχουν τα πληγές τους. Τι μας περιμένει ακόμη; Σίγουρα κάποια νέα βρωμοδουλειά της τρομοκρατίας. Σίγουρα κάποια νέα μεγαλειώδης γκάφα της εξουσίας. Σίγουρα νέα πισωγυρίσματα του μισομεθυσμένου ΣΥΡΙΖΑ, με τον Γλέζο να πέφτει διαρκώς από τα σύννεφα. Και ασφαλώς αυτή η βλακώδης εμμονή αμφοτέρων των αντιπάλων να μη θέλουν να συνεργαστούν στα εθνικά θέματα για το καλό της πατρίδας.

ΕΥΤΥΧΩΣ όμως μας περιμένει και αυτή η λυτρωτική -έστω βαθμιαία-εγκατάλειψη του «καναπέ» από τους σκεπτόμενους πολίτες, δηλαδή από τη δυναμική πλειοψηφία της κοινωνίας μας, εκείνη που προορίζεται από την ιστορία να φέρει επαναστατικές αλλαγές…


www.real.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: