Ο ΔΗΜΑΡατος αρθρογράφος ξαναχτυπά!

Το νέο κωμικοτραγικό τουρκολάγνο παραλήρημα του γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Ροδόπης…

Γνωστός πλέον όχι μόνο σ’ εμάς εδώ στην Κομοτηνή, αλλά και σε όλους εσάς – χάρη κυρίως στο «Προξενείο-Στοπ» – ο πολιτικά πολύπλαγκτος Δάμων Δαμιανός (μια που πέρασε από ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ετέρους κομματικούς σωλήνες, πριν καταλήξει στη ΔΗΜΑΡ, ήτοι στον μάλλον πιο προσιδιάζοντα στην…πατριωτική του ιδιοσυγκρασία χώρο). Ένας άνθρωπος που έχει εδώ και πολλά χρόνια τις καλύτερες σχέσεις με το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και συστηματικά υιοθετεί (έργοις, λόγοις και…κειμένοις) πλήρως όλα τα αιτήματα της τουρκικής πολιτικής στην ελληνική Θράκη.

Από τις φωτογραφίες που παραθέτουμε, στις 2 πρώτες τον βλέπετε παρέα με τον Ιλχάν Αχμέτ και τον «έτερο Καππαδόκη» της τοπικής ΔΗΜΑΡ Συμεών Σολταρίδη (στην πρόσφατη επίσκεψή τους στο τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, στις 29/10, για τη Γιορτή της Τουρκικής Δημοκρατίας), ενώ η τελευταία είναι από την εκδήλωση του περασμένου καλοκαιριού για τη μνήμη του φασίστα τουρκοπράκτορα Αχμέτ Σαδήκ (όπου μάλιστα ο Δ.Δ. έβγαλε μέχρι και λόγο)!

Και μια που, όπως σας είχαμε ξαναγράψει, ο λεγάμενος συνεργάζεται και απροκάλυπτα πλέον εδώ και λίγο καιρό με τη (σχεδόν) επίσημη φωνή του Προξενείου τουρκοφυλλάδα «Γκιουντέμ», σήμερα λοιπόν σας παραθέτουμε αυτούσιο το τελευταίο άρθρο του σε αυτήν (25/10), μήπως και καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει χυδαία (μέσω ενός δήθεν μελιστάλαχτου, μετριοπαθούς ψευτομανδύα) παραχάραξη της πραγματικότητας. Όσοι από σας λοιπόν έχουν γερά στομάχια, ας καμαρώσουν ευθύς αμέσως ατόφιο δείγμα…εμετού. Και ας συγκρίνουν ασφαλώς τον…χριστεπώνυμο συντάκτη του με όσους αναφέραμε στο προηγούμενό μας δημοσίευμα, κάποιους μουσουλμάνους αγωνιστές δηλαδή, για να σκεφτούν ποιος έχει μεγαλύτερη σχέση με την Ελλάδα. Οι συγκρίσεις γεννούν πραγματικά κατάθλιψη…

«Αν ρωτήσετε την άποψη της ελληνικής κοινής γνώμης εκτός Θράκης για την μειονότητα της Δυτικής Θράκης, θα σας δώσουν συνήθως στερεότυπες απαντήσεις που είναι περίπου ίδιες τα τελευταία 30 χρόνια. Μιλώντας με άλλους Έλληνες πολίτες λοιπόν και όταν τους αναφέρω ότι κατάγομαι από την Θράκη παίρνω τις ακόλουθες αναφορές: « πως τα περνάτε εκεί πάνω με τους Τούρκους;», «Πολύ αέρα πήραν οι Πομάκοι και τα θέλουν όλα δικά τους», «ακούγεται ότι όλοι αυτοί κοιτάζουν προς την Τουρκία», «είναι αλήθεια ότι αγοράζουν γη για να πατήσουν πόδι σε όλη την Θράκη;», « τι κάνει το ελληνικό κράτος εκεί πάνω τελικά;», «σε λίγα χρόνια θα ζητήσουν και αυτονομία, να μου το θυμηθείς φίλε, η Θράκη κινδυνεύει», «αν γίνει πόλεμος ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία αυτοί με ποιον θα είναι;».

Σκέφτομαι μετά από όλα αυτά ότι τελικά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα ζούμε εδώ στην Θράκη σε δύο παράλληλους κόσμους, σε δύο παράλληλες πραγματικότητες. Από τη μια υπάρχει η πραγματική ζωή και η καθημερινότητα όλων όσων ζούμε στην πολυπολιτισμική Θράκη. Μια συμβίωση κατά βάση ειρηνική για πολλές δεκαετίες ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς, σε πλειονοτικούς και μειονοτικούς, σε Έλληνες και Τούρκους. Με τα προβλήματα μας, τις ανοιχτές μας πληγές, τις οξύτητες που ενυπάρχουν ορισμένες φορές ανάμεσα σε πληθυσμούς με διαφορετικά εθνικά, θρησκευτικά και φυλετικά χαρακτηριστικά που η μοίρα, η γεωγραφία, η ιστορία και η διπλωματία τους έφερε να ζούνε μαζί στον ίδιο τόπο. Και μάλιστα σε μια γωνιά των ταλαιπωρημένων και αιματοβαμμένων από εθνικισμούς και πολέμους, Βαλκανίων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η Βαλκανική χερσόνησος έχει αποκληθεί ως η «μαμή της ευρωπαϊκής ιστορίας».

Η ελληνική κοινή γνώμη όμως εκτός Θράκης έχει βαθιά μεσάνυχτα για όλα αυτά. Για χρόνια ολόκληρα ο μεγαλύτερος, ο ισχυρότερος, ο απεχθέστερος και ο «βολικότερος» εχθρός της ιστορίας μας υπήρξαν οι Τούρκοι. Αυτοί ήταν που μας σκλάβωσαν για 400 χρόνια, αυτοί που μας στέρησαν την πατρίδα, την θρησκεία, την ελευθερία, αυτοί που μας πολέμησαν και μας έκαναν κακό στην Κύπρο, στην Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Θράκη, σχεδόν παντού!

Και η μειονότητα στην Θράκη, παρά το γεγονός ότι γενιές ολόκληρες Ελλήνων έμαθαν και διδάχθηκαν συνάμα να την αποκαλούν ως «μουσουλμανική», «γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για το έθνος και την πατρίδα ο εθνικός της αυτό-προσδιορισμός», στο υποσυνείδητο των περισσότερων ταυτίζεται με την Τουρκία, δηλαδή τον προαιώνιο εχθρό και άρα συνιστά κίνδυνο η ύπαρξή της για την εθνική μας ακεραιότητα και την ελληνικότητα της Θράκης.

Είναι οι ίδιοι συμπατριώτες μας που αποκαλούν τους πολίτες της FYROM, ως «γυφτοσκοπιανούς», που πιστεύουν ότι η ελληνική μειονότητα της Νότιας Αλβανίας μπορεί να μετέχει σε ανεξάρτητους ελληνικούς συνδυασμούς, να υψώνει ελληνικές σημαίες και να υποδέχεται με κωδωνοκρουσίες τους Έλληνες πολιτικούς που επισκέπτονται την περιοχή, που θεωρεί ότι από μια ατυχία και μόνο της ιστορίας χάσαμε την Κωνσταντινούπολη. Μα, που την ίδια στιγμή, η μειονότητα στην Θράκη θα πρέπει να αποκαλείται υποχρεωτικά «μουσουλμανική», την θρησκευτική της ηγεσία να την διορίζει το ελληνικό κράτος, τους επιτρόπους των βακουφικών περιουσιών να τους διορίζει και να τους ελέγχει ασφυκτικά επίσης το ελληνικό κράτος και που τα μειονοτικά σχολεία θα πρέπει να αποτελούν όχι πεδίο άνθησης των γραμμάτων και της μάθησης, αλλά άσκησης μεθόδων εθνικής επιβολής στις συνειδήσεις των μαθητών.

Έτσι γαλουχήθηκαν οι Έλληνες, αυτά τα εθνικά πρότυπα κουβαλούν, με αυτά πορεύονται χρόνια τώρα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μας κατατρέχει το αίσθημα το αδικημένου της ιστορίας, του διωκόμενου και αενάως καταδιωκόμενου από τους κακούς γείτονες και όλους τους ισχυρούς της γης. Είναι αυτό μια «εθνική ιδεολογία», ένα εθνικό αφήγημα που περνά από γενιά σε γενιά. Και γνώρισμα αυτού του αφηγήματος είναι η λειψή, η κολοβή γνώση και επίγνωση της ιστορίας μας. Για παράδειγμα όλοι οι Έλληνες σχεδόν έχουν κάτι να σου πουν για το τι έγινε με την ρωμαίικη μειονότητα της Πόλης το 1955 και το 1964, όλοι κάτι έχουν ακούσει για το τι συνέβη στην Κύπρο το 1974, πολλοί είναι εκείνοι που ξέρουν να σου αφηγηθούν πράγματα για την καταστροφή της Σμύρνης. Είναι όμως ελάχιστοι οι Έλληνες που γνωρίζουν για τις χιλιάδες αφαιρέσεις ιθαγένειας πολιτών της μειονότητας που ξεριζώθηκαν από την Θράκη βίαια, χωρίζοντας αυτούς με τις οικογένειές τους. Είναι πολύ λίγοι που τολμούν να μιλήσουν στην Ελλάδα για τον ρόλο της ΕΟΚΚΑ Β στην Κύπρο και τις σφαγές των τουρκοκυπρίων στα γεγονότα του 1963. Τα ιστορικά βιβλία παραλείπουν τις εκτενείς αναφορές στην ιμπεριαλιστική επίθεση του ελληνικούστρατού στα βάθη της Μικράς Ασίας, μέχρι και τα περίχωρα της Άγκυρας, εκτελώντας φυσικά τις εντολές των μεγάλων δυνάμεων που ήθελαν να κόψουν και να τεμαχίσουν σε ζώνες επιρροής την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι ακόμα λιγότεροι εκείνοι που ξέρουν ότι τα μειονοτικά δικαιώματα που κέρδισαν τα τελευταία είκοσι χρόνια οι πολίτες της μειονότητας στην Θράκη δεν είναι προσφορά στα πλαίσια της καλής διάθεσης του κράτους αλλά υποχρέωση ενός ευνομούμενου κράτους δικαίου που θέλει να ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και βέβαια περιορίζονται μόνο στα πλαίσια της επιστημονικής κοινότητας και μόνο όσοι επιχειρηματολογούν κατά της αμοιβαιότητας ως τρόπου χειρισμού των μειονοτήτων σε μια δυτική δημοκρατία και υπέρ των θετικών διακρίσεων που βοηθούν τις μειονότητες να συγκλίνουν με το βιοτικό επίπεδο και την απόλαυση δικαιωμάτων που διαχέονται σε όλα τα μέλη του ελληνικού λαού.

Η μειονότητα, λοιπόν, νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας και της κοινής γνώμης για το ποια πραγματικά είναι, τι πρεσβεύει και τι διεκδικεί. Η εκτίμησή μου είναι ότι αυτή η εξωστρέφεια θα της κάνει καλό. Χρησιμοποιώντας τα πιο δυνατά της μυαλά, τους πολυπληθείς και ιδιαίτερα ικανούς επιστήμονές της, τους πολιτικούς της αλλά και τα μέλη της κοινωνίας των πολιτών, να δείξει στην ελληνική κοινωνία ότι αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι αυτού του τόπου που μάχεται για τα δικαιώματά του και παλεύει για μια καλύτερη ζωή».

Προφανώς ο κυρ-Δάμων στην πρεμούρα του να αποθεώσει τη γνωστή ψευδοϊστορική πρακτική των ιστορικών συμψηφισμών (ξέρει άλλωστε καλά από τέτοιους και η κομματικά ομόσταυλή του Ρεπούση) είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα και δίνει κυριολεκτικά γη και ύδωρ (παλιά του τέχνη κόσκινο εξάλλου) σε όλες τις θρασύτατες αξιώσεις της Άγκυρας, που παραμένει πάντα δύναμη κατοχής στην Κύπρο, απειλεί ευθέως την εδαφική μας ακεραιότητα σε Θράκη-Αιγαίο και την εθνική μας γενικότερα κυριαρχία. Αλλά ξεχάσαμε, όλα αυτά προφανώς είναι για τον λεγάμενο «ιδεολογήματα», φαντασιοπληξίες και…conspiracy theories! Αυτός το μόνο πρόβλημα που βλέπει στη Θράκη είναι η…καταπίεση των μουσουλμάνων από την αυταρχική Ελλάδα. Τόσο καλά βέβαια ούτε ο ίδιος ο πρόξενος δεν θα τα έγραφε. Εμείς τι άλλο να πούμε; Αξιος (κυριολεκτικά) ο μισθός του!

www.proxeneio-stop.org