Το Κυπριακό είναι κατ’ εξοχήν ύψιστο πρόβλημα ασφάλειας

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ο στρατηγός ε.α. Φοίβος Κλόκκαρης υποδεικνύει προς την πολιτική ηγεσία

Γιατί η Τουρκία θεωρεί την Κύπρο ως ζωτικό χώρο επέκτασής της και ποια στρατηγικά πλεονεκτήματα θα της προσδώσει ο έλεγχος του νησιού - Γιατί δεν αποδέχεται ανεξάρτητο κυπριακό κράτος 

H ΤΟΥΡΚΙΚΗ απειλή είναι εντός και είναι διαρκής και επιτεινόμενη, με μακροπρόθεσμο στόχο να αφανίσει τον κυπριακό Ελληνισμό
Ο μέγας Έλληνας διανοητής και στοχαστής, Παναγιώτης Κονδύλης, είχε διασαλπίσει πως ο αγώνας ενός λαού και ενός κράτους για αυτοσυντήρηση και διεύρυνση της ισχύος του είναι η έσχατη πραγματικότητα. Και ο Παναγιώτης Ήφαιστος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, υποστηρίζει πως τα κράτη που επιβιώνουν και είναι ασφαλή, είναι εκείνα που δίδουν προτεραιότητα στην κρατική ισχύ, στην κατοχύρωση της ασφάλειας και στις προϋποθέσεις αυτοσυντήρησης και επιβίωσης.

Τα πιο πάνω αναφέρθηκαν από τον Φοίβο Κλόκκαρη, αντιστράτηγο ε.α. και πρώην υπουργό Άμυνας, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, πρόσφατα, του βιβλίου του Γιώργου Κέντα, επίκουρου καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, με τίτλο: «Η ασφάλεια στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού. Η διεθνής διάσταση».

Η παρουσίαση έγινε σε συνεργασία του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων με το Τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Στην εκδήλωση, εισαγωγικά σχόλια έκαναν ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, αν. Καθηγητής Νομικής και Πρόεδρος του Τμήματος Νομικής του Παν/μίου Λευκωσίας και ο Μιχάλης Κοντός, πολιτικός επιστήμονας και διεθνολόγος. Παρουσίαση του βιβλίου, περισσότερο από οικονομικής σκοπιάς σε συνάρτηση προς την οικονομική κυριαρχία και ανεξαρτησία και τη σημερινή κρίση, έκανε ο Ανδρέας Θεοφάνους, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Παν/μίου Λευκωσίας. 

Φοβικό σύνδρομο

Ο Φοίβος Κλόκκαρης επισήμανε ευθύς εξαρχής πως το βιβλίο του Γιώργου Κέντα εντάσσεται στα ελάχιστα βιβλία που έχουν εκδοθεί με θέμα την ασφάλεια και πώς πρέπει να διαμορφωθεί στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού. Το μέγα αυτό ζήτημα παραμελήθηκε από τις κυπριακές κυβερνήσεις, τον πολιτικό και ακαδημαϊκό κόσμο. Και πρόσθεσε: «Είναι σχήμα οξύμωρο», παρατήρησε, «γιατί η ασφάλεια αποτελεί το κύριο πρόβλημα που ταλανίζει για μισό αιώνα την Κύπρο. Εκτιμώ», είπε, «πως το πρόβλημα οφείλεται στους παρακάτω παράγοντες:

Πρώτον, στην υποτίμηση των κινδύνων που προέρχονται από την επεκτατική πολίτική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου.

Δεύτερον, στις ανεπαρκείς εκτιμήσεις των γεωπολιτικών παραγόντων που σχετίζονται με τη στρατηγική σημασίας θέση της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και τη βαρύτητα που πρέπει να έχει η κρατική κυριαρχία για την ασφάλεια.

Τρίτον, στην επικράτηση του φοβικού συνδρόμου έναντι της Τουρκίας. Δηλ. της καλλιέργειας της ψευδαίσθησης ότι με την υποχωρητικότητα και τον κατευνασμό θα αναχαιτισθεί η τουρκική επιθετικότητα».

Ο Φοίβος Κλόκκαρης υπογράμμισε ότι η ελληνική πλευρά παραγνωρίζει την ιστορική διαπίστωση που έγινε πριν από 2500 χρόνια από τον Θουκυδίδη, ότι οι ισχυροί δεν σέβονται τους αδύνατους και τις ανοχύρωτες πολιτείες: «Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».

Η ασφάλεια ως κορυφαίο ζήτημα 
Όπως ο Φοίβος Κλόκκαρης επισημαίνει, ο Γ. Κέντας θεωρεί το θέμα της ασφάλειας ως το κορυφαίο ζήτημα για την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού, επειδή ακριβώς το Κυπριακό είναι κατ’ εξοχήν πρόβλημα ασφάλειας. Ο Φ. Κλόκκαρης διερωτάται και απαντά γιατί το Κυπριακό είναι πρόβλημα ασφάλειας;

Επειδή η Τουρκία έθεσε ως στρατηγικό στόχο τον έλεγχο και τη δημογραφική αλλοίωση του νησιού (ήδη από το 1956, διά των γνωστών εκθέσεων του Νιχάτ Ερίμ).

Επειδή θεωρεί την Κύπρο ως ζωτικό χώρο επέκτασής της.

Επειδή εκτιμά ότι ο έλεγχος του νησιού θα της προσδώσει στρατηγικά πλεονεκτήματα, που πηγάζουν από τη μεγάλης σημασίας γεωστρατηγική και γεωπολιτική αξία του νησιού.

Επειδή θα αυξηθεί η ασφάλεια της Τουρκίας και η επιρροή της στην περιοχή, διότι θέλει την Κύπρο ως ισχυρή ασπίδα και δόρυ της για προστασία της μικρασιατικής χερσονήσου και ιδιαίτερα των νότιων ακτών της, όπου υπάρχουν ζωτικοί χώροι (λιμάνια, αεροδρόμια, ενεργειακοί κόμβοι).

Επειδή το νησί είναι ιδεώδες ορμητήριο επέκτασης της ναυτικής και άλλης ισχύος και επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή της Αν. Μεσογείου.

Ο Φοίβος Κλόκκαρης υποστηρίζει πως η επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου εξηγεί και την εμμονή της να μην αποδέχεται την ύπαρξη ανεξάρτητου, ελεύθερου, αυτόνομου και κυρίαρχου κράτους στις νότιες ακτές της. Γι’ αυτό, λέγει, το Κυπριακό παραμένει άλυτο. Η Τουρκία δεν επιθυμεί πια ούτε τη διχοτόμηση ούτε δύο τελείως ανεξάρτητα κράτη, διότι δεν θέλει οι Έλληνες να έχουν κρατική αυτονομία και ανεξαρτησία ούτε και επιλογές σε θέματα ασφάλειας. Ελληνικό κράτος στην Κύπρο ή ύπαρξη ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας συγκρούονται προς τον στρατηγικό στόχο της Τουρκίας να ελέγχει ολόκληρο το νησί, στο πλαίσιο της ναζιστικής θεωρίας περί «ζωτικού χώρου».

Ο αντιστράτηγος Φ. Κλόκκαρης υποστηρίζει πως ακόμα και αν η Τουρκία επιτύχει αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος, αυτό θα είναι μια ενδιάμεση λύση, που θα της επιτρέπει να ασκεί επεμβατικά δικαιώματα μέχρι την πλήρη υποδούλωση της Κύπρου, με ή χωρίς την υπογραφή των Ελλήνων. Για να επιτύχει τον στόχο της η Τουρκία, από το 1956 μέχρι σήμερα εκδιπλώνει αδίστακτα την επιθετικότητά της και καταφέρει συνεχή πλήγματα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε όλες τις συνιστώσες της: Έδαφος, λαός, κρατική οργάνωση.

Η τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Κ. Δημοκρατίας από το 1974, αποτελεί μέρος του μακράς πνοής σχεδιασμού της, έναντι του οποίου η ελληνική κακοδαιμονία και ανεπάρκεια δεν έχουν να αντιτάξουν παρά: Υποβάθμιση των συντελεστών ισχύος του Ελληνισμού - άμυνα, οικονομία, διπλωματία, δημογραφία και απουσία μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδιασμού. 

Κρατική κυριαρχία

ΣΤΗ συνέχεια, ο Φ. Κλόκκαρης αναφέρθηκε εκτενώς στη συζήτηση πρακτικών ζητημάτων που άπτονται των προσπαθειών διευθέτησης της διεθνούς διάστασης της ασφάλειας της Κύπρου, που είναι ο στόχος του βιβλίου του Γ. Κέντα και επισήμανε τα πέντε ερωτήματα, που ο συγγραφέας έθεσε:

Πώς οικοδομήθηκε το σύστημα ασφάλειας στην Κύπρο;
Ποια προβλήματα αντιμετώπισε;
Τι οδήγησε στην κατάρρευσή του;
Ποιες είναι οι θέσεις των εμπλεκόμενων πλευρών στο Κυπριακό για τη διεθνή διάσταση της ασφάλειας; 
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις οικοδόμησης ενός σταθερού συστήματος ασφάλειας;

Ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα πως πρέπει να οικοδομηθεί πρώτα η κυριαρχία του κράτους στη βάση τριών αρχών:

1η αρχή: Το ενιαίο κρατικό συμφέρον.
2η αρχή: Το διεθνές κύρος και η αξιοπιστία.
3η αρχή: Οι σχέσεις αμοιβαιότητας και εμπιστοσύνης.

Όπως ο Φ. Κλόκκαρης επισημαίνει, ο Γ. Κέντας καταθέτει 37 προτάσεις με τις οποίες ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή και να διαφωνεί. Όμως δεν θα διαφωνήσει ότι υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ της διεθνούς και της εσωτερικής πτυχής ασφάλειας. Η διεθνής διάσταση είναι το δικαίωμα στην αυτοάμυνα έναντι εξωτερικών απειλών και η εσωτερική είναι η διασφάλιση του μονοπωλίου στη νόμιμη άσκηση βίας από το κράτος στη γεωγραφική επικράτειά του. 

Ξένη κηδεμονία, εγγυήσεις και συμμαχία
ΟΠΩΣ ο Φ. Κλόκκαρης επισημαίνει, ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος του βιβλίου του Γ. Κέντα εστιάζεται στο κράτος και στην κυριαρχία. Το κράτος είναι ο συλλογικός φορέας ελευθερίας, που παρέχει ασφάλεια στον πολίτη. Η κυριαρχία είναι η πηγή νομιμοποίησης του κράτους. Για να έχουμε κυριαρχία θα πρέπει το κράτος να έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές κατά της ασφάλειάς του. Με την ίδρυσή του, το κυπριακό κράτος αντί να αποκτήσει πλήρη κυριαρχία απέκτησε τρεις εγγυήτριες δυνάμεις με επεμβατικά δικαιώματα και μια κολοβή ανεξαρτησία. Επιβλήθηκε, δηλαδή, ένα σύστημα ασφάλειας, διά του οποίου ξένα κράτη έθεταν την Κύπρο υπό κηδεμονία.

Ο Γ. Κέντας υπογραμμίζει και ο Φ. Κλόκκαρης υπερθεματίζει πως για να υπάρχει κοινό κράτος οι πολίτες του, εκτός από την αποφασιστικότητά τους να το υπερασπιστούν στην ανάγκη και με τη ζωή τους, πρέπει να έχουν συνείδηση ενιαίου κρατικού συμφέροντος. Γράφει ο Γ. Κέντας: «Εάν υπάρχει συνείδηση ενιαίου κρατικού συμφέροντος ασφάλειας, υπάρχει κράτος. Εάν δεν υπάρχει συνείδηση ενιαίου κρατικού συμφέροντος ασφάλειας, δεν υπάρχει κράτος».

Είναι εμφανές από την πορεία του Κυπριακού πως μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου δεν υπάρχει συνείδηση ενιαίου κρατικού συμφέροντος. Ιδού το οξύμωρο: Οι Έλληνες που δεν αγάπησαν το κράτος της Ζυρίχης, σήμερα το θεωρούν ως το σωσίβιό τους επειδή η διεθνής νομιμότητά του είναι ο πανίσχυρος ακόμα θώρακας πάνω στον οποίο συντρίβονται τα τουρκικά σχέδια.

Ο Φ. Κλόκκαρης υπογραμμίζει ξανά ότι οι συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας, που εμπεριέχονται στις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, πρέπει να καταργηθούν όχι μόνο ως αποικιοκρατικό κατάλοιπο αλλά και γιατί δεν έχουν θέση στον σύγχρονο κόσμο των δημοκρατικών και φιλελεύθερων κρατών. Κυρίως, επειδή επιβλήθηκαν αντιδημοκρατικά στον κυπριακό λαό για να εξυπηρετηθούν ξένα συμφέροντα και έκτοτε αποτελούν μόνιμη πηγή προβλημάτων.

Ο σημαντικότερος λόγος, βέβαια, είναι η επίκλησή τους από την εισβολική και κατοχική Τουρκία. Ο Φ. Κλόκκαρης διαφωνεί με τη θέση Γ. Κέντα για πιθανή αναθεώρηση των Συνθηκών και υποστηρίζει, ορθά, ότι η Τουρκία δεν τηρεί ποτέ την υπογραφή της αφού στόχος της είναι η κατάργηση της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και ελευθερίας της Κύπρου, διά της φαλκίδευσης της ασφάλειάς της. Ο Φ. Κλόκκαρης διαφωνεί επίσης ξανά με την επίσημη ακόμα θέση περί αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, που θεωρεί ότι πηγάζει από το σύνδρομο της ήττας του 1974. Αποστρατιωτικοποίηση, λέγει, σημαίνει:

Κράτος άοπλο, σε μιαν από τις πιο στρατηγικές, ευπαθείς και ασταθείς περιοχές του πλανήτη. 
Κράτος ανήμπορο να προστατεύσει τους πολίτες και τα συμφέροντά του.
Κράτος μοναδικό των Ην. Εθνών και της ΕΕ που θα στερηθεί το δικαίωμα να έχει Ένοπλες Δυνάμεις. Δηλ. ουσιαστικά θα στερηθεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.

Γι’ αυτό, υποστηρίζει ο Φ. Κλόκκαρης, να φύγουν τα ξένα στρατεύματα και το κράτος να διατηρεί Ένοπλες Δυνάμεις ιδιαίτερα σήμερα, που η ανακάλυψη υδρογονανθράκων επιβάλλει την προστασία τους από εξωτερικές απειλές και ασύμμετρες, τρομοκρατικές δράσεις από μη κυβερνητικούς δρώντες.

Η Τουρκία, καταλήγει ο πρώην υπουργός Άμυνας, εισέβαλε στην Κύπρο για να μείνει. Η τουρκική απειλή είναι εντός και είναι διαρκής και επιτεινόμενη, με μακροπρόθεσμο στόχο να αφανίσει τον κυπριακό Ελληνισμό, που αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην επέκταση του ζωτικού χώρου της. Ο Χίτλερ ζει στην πολιτική της Τουρκίας.

www.sigmalive.com