υπουργείο Εξωφρενικών Να μην ξεχνάμε το μάθημα-πάθημα από τον Ντενκτάς

Το Σκοπιανό έχει μπει σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη καμπή και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή από την Αθήνα. Η συγκυρία της παρουσίας στην ηγεσία της πΓΔΜ του Ν. Γκρούεφσκι, που με τις επιλογές του μάλλον... σύμμαχος αναδεικνύεται, δεν πρέπει να επαναπαύσει το υπουργείο Εξωτερικών και την ελληνική πολιτική ηγεσία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε το μάθημα με τον Ντενκτάς, που ενώ για δεκαετίες είχαμε προσαρμοστεί και επαναπαυθεί στην αδιαλλαξία του, ξαφνικά βρεθήκαμε να τρέχουμε να αντιμετωπίσουμε την πολιτική του «ενός βήματος μπροστά» στο Κυπριακό, στην οποία έσυραν τον τουρκοκύπριο ηγέτη οι Ερντογάν-Νταβούτογλου. Τα λέμε αυτά, γιατί δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες και ασχολίαστες οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Η σκοπιανή πλευρά διέρρευσε ότι υποβλήθηκε ελληνική πρόταση με το όνομα «Αλβανικοσλαβική Μακεδονία», κάτι που διέψευσε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Φαίνεται, όμως, πως κάποια αναφορά επί του συγκεκριμένου ονόματος έγινε, προκαλώντας αμηχανία αρχικά και μάλλον εκνευρισμό δευτερευόντως, στους Σκοπιανούς. Η διαδικασία, υπό τον κ. Νίμιτς, είναι προφανές ότι έχει φτάσει στα όρια της και οι Σκοπιανοί το αντιλαμβάνονται επιχειρώντας να βρουν συμμαχίες κυρίως στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Παρά τη σθεναρή ελληνική στάση, είναι γνωστό ότι ελάχιστες χώρες βλέπουν με συμπάθεια την ελληνική θέση στο θέμα της ονομασίας. Αυτό έχει εκφραστεί και στις Συνόδους Κορυφής, που πρακτικά, έχουν δώσει το πράσινο φως στον επίτροπο Φούλε να κάνει παιγνίδια με τις υποτιθέμενες ενδιάμεσες εκθέσεις του. Κάποιοι οργανώνουν, εδώ και καιρό, μια ιδιότυπη εμπλοκή της ΕΕ στη διαδικασία υπό τον ΟΗΕ, με πρόσχημα μάλιστα το συνεχιζόμενο τέλμα, ώστε εάν δεν διευκολυνθεί η επίλυση της διαφοράς για το όνομα, τουλάχιστον να παρακαμφθούν οι ελληνικές αντιρρήσεις και να αρχίσουν οι ενταξιακές συνομιλίες της πΓΔΜ, «παράλληλα» με τις συνομιλίες για το όνομα. Η θέση αυτή, είναι η γνωστή, που προβλέπει την απελευθέρωση της ευρωατλαντικής πορείας της πΓΔΜ, με την ελπίδα ότι στο τέλος της διαδρομής όταν και όποτε έρθει, η πΓΔΜ θα... ανταποδώσει την κίνηση καλής θέλησης της Ελλάδας αποδεχόμενη ένα όνομα κοινής αποδοχής. Όταν θα είναι, βεβαίως, ξεκάθαρο πως η πΓΔΜ θα είναι πολύ πιο ισχυρή από ότι σήμερα, για να δεχθεί έναν λογικό συμβιβασμό. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αντιμετωπισθεί τόσο η παρέμβαση της Γαλλίας στον ΟΗΕ, που δήλωσε ότι «πρέπει και οι δυο χώρες να επιδείξουν βούληση για επίλυση του προβλήματος», όσο και η ξαφνική επίσκεψη του κ. Νίμιτς στο Βερολίνο και η συνάντησή του με την Αγ. Μέρκελ, όπου και πάλι, από την Καγκελαρία εκφράσθηκε η ίδια θέση, που ουσιαστικά αποδίδει εξίσου τις ευθύνες για την παρατεινόμενη εκκρεμότητα, στις δυο χώρες. Ας μην παραβλέπουμε αυτές τις κινήσεις γιατί είναι ενδεικτικές του κλίματος που διαμορφώνεται και δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, όταν η χώρα θα είναι με την πλάτη στον τοίχο για το θέμα του χρέους, να προκύψει ξαφνικά και θέμα (Σκοπιανό), στο οποίο δυστυχώς δεν έχουμε σχεδόν κανένα σύμμαχο στην ΕΕ. Οι όποιες κινήσεις πρέπει να γίνουν πριν από τη Σύνοδο, ώστε εάν υπάρχει πράγματι διάθεση υποχώρησης από τον κ. Γκρουέφσκι να προχωρήσει η διαδικασία, ή σε διαφορετική περίπτωση να εξηγηθεί επαρκώς στη διεθνή κοινή γνώμη ποιοι είναι οι λόγοι που εμποδίζουν τη λύση του προβλήματος… **** Υποσχέσεις και όροι… H ευαισθησία του Κ. Παπούλια για τις σχέσεις με την Αλβανία είναι γνωστές και είναι ίσως και δικαιολογημένες από τα προσωπικά βιώματα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε από παιδί, όταν μεγάλωνε στα σύνορα με την Αλβανία. Ίσως και ένας από τους λόγους που θέλησε να επισκεφθεί τη γειτονική χώρα να ήταν και ένα είδος αποχαιρετισμού σε ένα «κεφάλαιο» της εξωτερικής πολιτικής, στο οποίο ήταν αφοσιωμένος ο Κ. Παπούλιας. Αυτό όμως και η δικαιολογημένη συναισθηματική φόρτιση του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν θα πρέπει να συγχέεται με τα πραγματικά δεδομένα των ελληνοαλβανικών σχέσεων. — Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον Β. Βενιζέλο, που ίσως πιστεύει στις δυνατότητες που προσφέρονται από την ιδεολογική συγγένεια του ΠΑΣΟΚ με τον νέο αλβανό πρωθυπουργό Ε. Ράμα (όπως παλιότερα και ο Κ. Μητσοτάκης πίστευε στην ιδεολογική σχέση με τον Σ. Μπερίσα, ο Άκης Τσοχατζόπουλος με τον Φάτος Νάνο, πριν διαψευστούν άπαντες παταγωδώς…). — Ο κ. Βενιζέλος πήγε στα Τίρανα, εισέπραξε υποσχέσεις, ο κ. Παπούλιας πήγε και αυτός στην Αλβανία, δεν άκουσε καν υποσχέσεις, αλλά μάλλον όρους και προϋποθέσεις. Ίσως θα πρέπει να γίνει μια ψύχραιμη και ρεαλιστική αξιολόγηση του σημείου, στο οποίο βρισκόμαστε στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ώστε να σχεδιαστούν τα επόμενα βήματα. Χωρίς συναισθηματισμούς και χωρίς κομματικά στοιχήματα… — Είναι περιττό να μιλήσουμε και πάλι για το γνωστό θέμα της αξιοποίησης συνταξιούχων πρέσβεων, καθώς σταθερά θεωρούμε πως υπάρχουν ιδιαίτερα αξιόλογα στελέχη στη νέα γενιά διπλωματών. Αλλά δεν κατανοούμε για ποιο λόγο διαγράφουν την εμπειρία και τη γνώση σημαντικών ελλήνων διπλωματών, την οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν έστω με ανεπίσημο τρόπο. Η εμπειρία πρέσβεων όπως του κ. Σαββαϊδη, του πρέσβη Αγαθοκλή, του πρέσβη Καραϊτίδη (έστω κι αν ο τελευταίος, ορίσθηκε σύμβουλος σε θέματα Κυπριακού) του πρέσβη Ροδουσάκη, του πρέσβη Μαλλιά, ακόμη και του πρέσβη Ζέπου(παρά τα όσα του έχουμε σούρει…). — Για παράδειγμα, για την προετοιμασία της προεδρίας, θα ήταν απολύτως χρήσιμες οι συμβουλές και ο παρατηρήσεις του Αρ. Αγαθοκλή, ο οποίος και μακρά ευρωπαϊκή εμπειρία έχει (όσο κάνεις άλλος στο ΥΠΕΞ) και με επιτυχία είχε συμβάλλει στην οργάνωση της προεδρίας του 2003… To 2014 πιο κρίσιμο από το 2004 Στην Κύπρο, τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα είχε σχεδιάσει ο μεσολαβητής του ΟΗΕ, Αλεξ. Ντάουνερ, ο οποίος συνεχίζει να προκαλεί με τις μεθοδεύσεις του που φαίνεται να έχουν μοναδικό στόχο τον εγκλωβισμό του Ν. Αναστασιάδη σε μια αδιέξοδη διαδικασία συνομιλιών. Έτσι μετά από δυο τρεις μήνες άκαρπων συνομιλιών (αφού φυσικά ο κ. Έρογλου επιμένει σε συνομοσπονδιακή λύση ένωσης δυο κρατών) ο κ. Ντάουνερ θα ανακοινώσει το αδιέξοδο, θα εμφανίσει το Σχέδιο Μπαν και Μουν που έχει στο συρτάρι του αντιγράφοντας το Σχέδιο Ανάν, ως αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης και των «καλών υπηρεσιών» του και θα οδηγήσει τις δυο κοινότητες σε δημοψήφισμα, όπου κατά πάσα βεβαιότητα το σχέδιο του θα απορριφτεί, ίσως και με μεγαλύτερα ποσοστά από ότι το 2004. Ο Ν. Αναστασιάδης με το φορτίο του ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν να τον βαραίνει στους ώμους του, μάλλον δεν είναι διατεθειμένος να το θυσιασθεί για να πάρει εύφημο μνεία ο κ. Ντάουνερ… Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα θα ασκήσει αφόρητη πίεση στον Ν. Αναστασιάδη, ενώ μια δεύτερη απόρριψη σχεδίου λύσης θα σημάνει για τη διεθνή κοινότητα και το τέλος των προσπαθειών για λύση του Κυπριακού, με επισημοποίηση της διχοτόμησης. — Και ίσως αυτό δεν είναι το χειρότερο σενάριο, αλλά το πραγματικά κακό σενάριο είναι αυτή η επισημοποίηση της διχοτόμησης να μην επιφέρει κανένα εδαφικό όφελος στην ελληνοκυπριακή πλευρά, αλλά αντίθετα να επιβληθεί παραχώρηση δικαιωμάτων στην ΑΟΖ και στην τουρκοκυπριακή πλευρά… — Γι αυτό, ίσως, το 2014 θα είναι η πιο κρίσιμη χρονιά για το Κυπριακό, τουλάχιστον μετά το 2004… — Επανέρχεται από καιρού εις καιρόν η σκέψη ή πρόταση για τη θέσπιση (νεκρανάσταση) θέσης ΜΟΝΙΜΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ, ένας παρωχημένος θεσμός που έχει καταργηθεί από τη δεκαετία του '50! Πώς θα λειτουργεί ο ΜΟΝΙΜΟΣ υφυπουργός; Εν είδει θεσμοφύλακα της εξωτερικής πολιτικής; Ή για να συντονίζει τις Δ/νσεις του ΥΠΕΞ; Αυτόν τον ρόλο σήμερα δεν τον έχει ο υπηρεσιακός γενικός γραμματέας; Αν πάλι, για να συμβάλλει να επανακτήσουν οι διπλωμάτες την χαμένη αίγλη και αξία τους, ας φροντίσουν πρώτα για την πληρότητά τους γιατί η έλλειψη κατάρτισης οδήγησε στην απαξίωσή τους από τους πολιτικούς (και όχι μόνο από τον Πάγκαλο). Ο Λαβρόφ και το ρωσικό διπλωματικό σώμα, είχαν ακριβώς ως προσόν την υπηρεσιακή και τεχνοκρατική επάρκεια που αναγνωρίσθηκαν από τις πολιτικές τους ηγεσίες. Με μόνιμους υφυπουργούς και πορδές δεν βάφονται αυγά!  www.paron.gr