Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Στρατιωτική ηθική: Τότε και τώρα!
Είναι Φεβρουάριος του 1946 και το γεγονός γίνεται στο Κάιρο, όπου ο αεροπόρος της Πολεμικής Αεροπορίας Ηλίας Καρταλαμάκης υπηρετεί στο αρχηγείο ως αξιωματικός ασφαλείας.
Εκεί, στο γραφείο του, εμφανίζεται ένας συμπολεμιστής και φίλος του, παίζοντας στις παλάμες του 15 χρυσές λίρες. Σε ερώτηση του φίλου του«πού τις βρήκες, ρε μπατίρη;», αυτός απαντά: «Είναι η προμήθειά μου, από τη μεγάλη μπάζα που γίνεται αύριο» από το λαθρεμπόριο ανταλλακτικών αεροπορικού υλικού.
Από αυτή τη στιγμή, αφηγείται ο αδέκαστος Καρταλαμάκης «βρίσκομαι εγκλωβισμένος στο πιο δύσκολο δίλημμα που αντιμετώπισα ποτέ στη ζωή μου».
Αναταραχή και κινητοποίηση στα ηγετικά κλιμάκια της αεροπορίας όταν το «δίλημμα αυτό» μετατέθηκε από τον Καρταλαμάκη στους ώμους του Επιτελάρχη του Αρχηγείου Μ. Ανατολής, στο οποίο έδωσε την πληροφορία.
Αποφασίζεται η έρευνα του αεροπλάνου που θα αναχωρούσε για την Αθήνα, στην οποία ο θρυλικός αεροπόρος που αυλάκωνε τους ουρανούς της Ελλάδας στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του ’40, ανακαλύπτει «κρυμμένο μικρό θησαυρό από χρυσές λίρες σ’ ένα σακκουλάκι».
Ακολούθησε «πρωτόκολλο κατάσχεσης του ποσού των 203 λιρών».
Μετά από ομολογία κατώτερου σε βαθμό αεροπόρου αποκαλύφτηκαν ως ένοχοι δύο επισμηναγοί.
Η υπόθεση παραπέμπεται στο Στρατοδικείο και στο Αναθεωρητικό, που οι καταδικαστικές τους αποφάσεις «θα επηρεάσουν δραματικά τις επόμενες εξελίξεις στην ηγεσία της αεροπορίας, αφού θα σηματοδοτήσουν το «ξήλωμα» της κανονικής ιεραρχίας της 5ης Σειράς της Σχολής Ικάρων με την καταδίκη σε έκπτωση του βαθμού τους,... που τελικά θα φτάσει μέχρι πλήρους ανατροπής της αρχαιότητος, που θα οδηγήσει στην «Αρχηγοποίηση» του έσχατου αυτής της τάξης».
Το γεγονός αυτό σημειώνει ο Καρταλαμάκης «έφερε τα πάνω κάτω στην ιεραρχία» (βλ. το αυτοβιογραφικό του έργο: «Ο Γολγοθάς ενός αεροπόρου», Αθήνα, εκδότης ο ίδιος, χ.χ. σελ. 50-60 όπου και η υπ’ αριθ. 91/1946 απόφαση του Διαρκούς Στρατοδικείου Αεροπορίας).
Αυτά τα αποτελέσματα είχε η ηθική συμπεριφορά του Ηλία Καρταλαμάκη, που ως μαθητής γυμνασίου, κάπου στην Αχαρνών, διάβαζε με λάμπα πετρελαίου σ’ ένα δωμάτιο που έσταζε νερά και ο οποίος δεν έγινε αρχηγός της αεροπορίας διαπράττοντας τρία «θανάσιμα» αμαρτήματα:
1) Αρνήθηκε να δεχθεί να γίνει υπασπιστής του βασιλιά Παύλου, όπως πρότεινε το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας.
2) Γιατί το Νοέμβριο του 1944 «έκανε το έγκλημα να πάρει μέρος στην «Αίγλη Ζαππείου σε εορταστική εκδήλωση του ΕΛΑΣ»,όπως αφηγείται ο ίδιος (βλ. όπ. π. σελ. 112-113).
Τα δύο αυτά γεγονότα γράφει «υπήρξαν η αιτία της αμφισβητήσεως της εθνικοφροσύνης».
3) Το τρίτο «ιδεολογικό» αμάρτημά του ήταν η τυχαία μη συμμετοχή του σε χορό των Ανακτόρων, γεγονός που είχε ως συνέπεια «να με χρεώσουν ως συνειδητή αντίθεσή μου με τον Βασιλέα», γράφει ο ίδιος (σελ. 114).
Πρόκειται για μία «κατάρα εκ του μη όντος» «για αναζήτηση στοιχείων που θα με ακολουθεί κατά πόδας μέχρι και των ανωτάτων βαθμίδων της ιεραρχίας της Αεροπορίας, που αυτοί οι «Αυλοκόλακες» δεν μου επέτρεψαν ν’ ανέλθω».
Έτσι, λοιπόν, ο λαμπρός αξιωματικός, συνέχισε να υπηρετεί την πολεμική αεροπορία «με τη σφραγίδα του κομμουνιστή» (βλ. όπ. π. σελ. 114), πολεμώντας όπου τον έταζε η πατρίδα.
Ιστορικό δίδαγμα:
Η στρατιωτική ηθική για 200 λίρες οδήγησε τους ενόχους αεροπορίας σε ποινική καταδίκη και σε έκπτωση του βαθμού, με άμεση συνέπεια να διαταραχθεί η στρατιωτική ιεραρχία.
Τούτα τα χρόνια της βαθιάς σήψης που χαρακτηρίζει όλους τους αρμούς και όλους τους θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας οι τεράστιες μίζες και κομπίνες γύρω από τους στρατιωτικοόυς εξοπλισμούς και τα μονόπαντα υποβρύχια όχι μόνο παραμένουν στο απυρόβλητο αλλά, ενδεχομένως, οι υπεύθυνοι του στρατού να προάγονται!
Πρόκειται για εντελώς διαφορετικές συμπεριφορές και ηθικές που συνδέονται μ’ αυτό το μεγάλο συναίσθημα που λέγεται αξιοπρέπεια, την οποία ο πολεμιστής Καρταλαμάκης διέθετε σε υπερβολικό βαθμό. Αυτό προκύπτει –πέραν όλων των άλλων- και από τούτο το γεγονός που συνέβη το 1956.
Με την από 2/2/1956 αναφορά του προς τον Αρχηγό της Αεροπορίας αρνήθηκε να πληρώσει την αξία των δύο παρασήμων («Φοίνικος» και «Γεωργίου του Α», «διότι δεν είμαι διατιθέμενος να καταβάλω χρηματικόν ποσόν δια την απόκτησιν Παρασήμων τα οποία και δεν τα διεκδίκησα».
Τα παράσημα αυτά τα επέστρεψε ο πολεμιστής αεροπόρος, η δε αναφορά του «βρέθηκε στα Ανάκτορα» και το γεγονός αυτό επιβάρυνε τη θέση του, μαζί με το αμάρτημά του ότι διάβαζε «Τα Νέα» (βλ. όπ. π. σελ. 192-194).
Αυτή είναι, λοιπόν, εν συντομία η Οδύσσεια του «αντιβασιλικού» πολεμιστή, η οποία αρχίζει από την αποκάλυψη του σκανδάλου του Καΐρου, με τις 200 λίρες, περνά από την άρνησή του να γίνει υπασπιστής του βασιλιά Παύλου και τη μη συμμετοχή του στο χορό των Ανακτόρων, και καταλήγει στην επιστροφή των βασιλικών παρασήμων και την ανάγνωση «Των Νέων»!
Όσο ο Καρταλαμάκης αντιστεκόταν στις δολοπλοκίες τόσο οι «Αυλοκόλακες» λυσούσαν να τον εκθέσουν στα μάτια του θρόνου και να τον εμφανίσουν ως ορκισμένο εχθρό του.
Έτσι στα 1957 με σήμα που του έστειλαν ως διοικητή της 110 π.μ. του έλεγαν: «Εντολή Μεγαλειοτάτης να μετατεθεί ο σμηνίτης...». Αυτός έκανε ολόκληρο ζήτημα αρνούμενος να εκτελέσει τη διαταγή, την οποία θεώρησε ως χαλκείο στρατιωτικών εχθρών του και ως «φανταστική επιθυμία της Μεγαλειοτάτης», το οποίο κατασκεύασαν για να εξυπηρετήσουν τους πολιτικάντηδες της εποχής «τους οποίους ορισμένοι «οσφυοκάψτες υπερεκτιμούσαν και τους έκαναν τα χατίρια στις ατέρμονες τηλεφωνικές επεμβάσεις των ή στα αμέτρητα σημειώματα ρουσφετολογικών απαιτήσεών τους, που γέμιζαν τα συρτάρια των γραφείων τους, για να έχουν κι’ αυτοί μπάρμπα στην Κορώνη, στην προσδοκόμενη εξέλιξή τοιυς» (βλ. όπ. π. σελ. 197).
Στρατιώτης με τα όλα του ο Καρταλαμάκης έκανε το καθήκον του κόντρα και στις θελήσεις της Μεγαλειοτάτης. Άντε τώρα να βρεις Καρταλαμάκηδες ν’ αντισταθούν στον πρωθυπουργό, στον υπουργό, το βουλευτή και τον κομματάρχη της κλαδικής!
Τώρα, αν ο υπουργός (π.χ. Άκης) πει στους στρατηγούς και ναυάρχους ότι το υποβρύχιο κινείται στο Θεσσαλικό κάμπο, αυτοί θα πουν «Ασφαλώς, κύριε υπουργέ»! Υπερβολικό, αλλά αληθινό.
Σταματώ εδώ από το «Γολγοθά ενός αεροπόρου» γιατί θα χρειαζόταν να γράψω ολόκληρο τόμο από όσα μας παραθέτει –με έγγραφα και ονόματα- ο ελληνολάτρης και πατριδολάτρης πολεμιστής που τίμησε τη στολή του και στο πεδίο των μαχών και ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στου διεθνείς στρατιωτικούς οργανισμούς.
Ήταν ο στρατιώτης που ξεπερνούσε τα σύνορα της πατρίδας του.
Ήταν ο Ηλίας ο Καρταλαμάκης που σπανίζει στην εποχή μας και στον οποίο η Ελλάδα χρωστά. Όμως δεν είναι ούτε τραγουδιστής, ούτε ποδοσφαιριστής, ούτε σηκώνει βάρη για να γίνει βουλευτής επικρατείας. Ευτυχώς όμως που η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε το συγγραφικό του έργο, το τόσο πολύτιμο για την ιστορία μας.
Τέλος, θεωρώ χρήσιμο δίδαγμα να σημειώσω ότι ο αξιοπρεπέστατος πολεμιστής υπήρξε και συγγραφέας της δεκάτομης Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας, μέσα από την οποία παρελαύνουν πτυχές της ελληνικής πολιτικής ιστορίας και οι στρατιωτικές μηχανορραφίες κάθε λογής.
Το ντοκουμενταρισμένο έργο του συγγραφέα –που ως μαθητής Γυμνασίου διάβαζε με λάμπα πετρελαίου- πωλείται στο βιβλιοπωλείο «Πελασγός» (Ι. Γιαννάκενας), Χαριλάου Τρικούπη 14.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου