Η 28η Οκτωβρίου 1940, ως διαχρονική Εθνική Αντιστασιακή αξία και η σημασία στις ημέρες μας,

Του Δημητρίου Αλευρομάγειρου, Αντιστράτηγου εα. Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητή Στρατού.

Επί ένα και πλέον έτος ο πυρίκαυστος Σιμούν της Αξονικής θύελλας κατακαίει εδάφη και Λαούς. Διεξάγεται η μεγαλύτερη, αγριότερη και καταστρεπτικότερη από όλες τις ανθρώπινες συρράξεις. Ο περισσότερος κόσμος έχει φορέσει την στρατιωτική στολή και με ποικίλα θανατηφόρα όπλα σπεύδει στο στίβο...

         Έχει περάσει το τραγικό καλοκαίρι του1940. Οι οχυρωμένες γραμμές στις οποίες με τόση  εμπιστοσύνη στηρίχθηκε κατέρρευσαν διαδοχικά.

         Βρισκόμαστε στο φθινόπωρο του 1940 ..Ο  τροχός του Άξονα ισοπεδώνει εδάφη και Λαούς.... Πολλοί στοχάζονται ότι εντός ολίγου θα δώσουν τα χεριά ο Ιαπωνικός με τον Γερμανισμό και ψιθυρίζουν το παν κατέρρευσε!!!» Στη καρτερική Βρετανική αντίσταση λίγοι στηρίζουν ελπίδες..

       

         Με τέτοια ηθική και υλική διαμόρφωση της Διεθνούς κατάστασης ο Αρχηγός των 8 εκατομμυρίων λογχών!! και των σμηνών με τα οποία θα εκάλυπτε τους Ουρανούς, μας επιτίθεται. Ήταν αυτό «επιβεβλημένο» προκειμένου να καλυφθούν τα νώτα  της σχεδιασθείσας κατά της Ρωσίας επίθεσης  και για να αποσοβηθεί κάθε κίνδυνος να πλευροκοπηθεί ο Άξονας.

Το πρωί λοιπόν της 28^ης Οκτωβρίου 1940 που τα πάντα εκλονίζοντο και όλη η γη έτρεμε ,εδέχθη η Ελλάδα το ιταμό Ιταλικό τελεσίγραφο ...

 Είχε ξεχάσει όμως ο Μουσολίνι ότι :εδώ λατρεύετο η Αθηνά , η θεά της Σοφίας ,η Θεά που φύτευσε την ελιά αλλά και η Θεά που έπαλλε το δόρυ...

Όλοι οι νόμοι της στρατιωτικής στρατηγικής και τακτικής και των δυνατοτήτων ήσαν εναντίον μας. Ζωηρή όμως μέσα από τη φωτεινή μνήμη της Ελλάδας έφθασε αστραπιαία το πρωί εκείνο ο τρόπος με τον οποίο οι πρόγονοί μας υποδεχτήκαν τον Ξέρξη και η απάντηση της χώρας αυτής του τιμημένου θανάτου – όπως έψαλλε  ο Βύρων- στο ιταμό τελεσίγραφο ήταν : Άμεση-Ελληνική-Λακωνική .

«ΟΧΙ»

Η ανθρωπότητα στο άκουσμα της απάντησής μας κρατάει την αναπνοή της, Απέναντι στον όγκο μιάς αυτοκρατορίας, με τελειότητα πολεμικών μέσων και χείμαρρο στρατιών τολμήσαμε να απαντήσουμε διαθέτοντας την πενία μας, κατώτερα όπλα και δράκα ανδρών,

Είχε όμως παραβλέψει η ανθρωπότητα ότι αστραπιαίως αναμείξαμε το παρελθόν μας με το παρόν και αποφασίσαμε χωρίς κανένα δισταγμό να διαλέξουμε τη λήθη του θανάτου από μια ατιμασμένη ζωή,

Και αμέσως ανατρέπεται η σκηνή, Το σκοτάδι που πιέζει τα στήθη των αγωνιστών του δικαίου διαλύεται, η πνιγηρή ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζουν οι κατακτηθέντες Λαοί δροσίζεται από καθαρό και νωπό αέρα που εκπέμπουν οι ελληνικές βουνοκορφές και η αστραπή της ελληνικής λόγχης φωτίζει την Νύκτα του Κόσμου, Η  αντίσταση μας στους δυο κολοσσούς προσφέρει ανεκτίμητο κέρδος στον αντιφασιστικό αγώνα.

Για άλλη μια φορά η Ελλάδα θα σώσει κυριολεκτικώς τον Ελεύθερο κόσμο.

Δεν κάνουμε εικασίες στην Ιστορία ούτε εθνικιστικούς φανφαρονισμούς,

Αλλά αν η Ελλάς δεν ενικα στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα ίσως ο παγκόσμιος πολιτισμός δεν θα ήταν ο σημερινός,

Έτσι και τώρα οι Θεοί διάλεξαν την Ελλάδα να δώσει τα πρώτα αθάνατα κτυπήματα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑς-ΑΛΗΘΕΙΑΣ–ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ–ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑΣ στο πανίσχυρο μέχρι τότε φασιστικό τέρας.

                                            *****

Ας παρακολουθήσουμε όμως με μια λιτή περιγραφή το σκηνικό αυτής της εποποιίας.  

Το σχέδιο της Ιταλικής  επίθεσης που συζητήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1940 στο Παλάτσο Βενέτσιο της Ρώμης, παρουσία του Μουσολίνι, του Υπουργού Εξωτερικών Τσιάνο, του στρατάρχη Μπαντόλιο[Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων] και φυσικά του στρατηγού Βισκόντι Πράσκα ,ο οποίος οραματιζόταν τον εαυτό του στρατηγό στην Πρέβεζα και στρατάρχη στην Αθήνα... προέβλεπε και διέθετε στην Αλβανία:

- Το XXV Σ. Στρατού Τσιμουδιάς  στο θέατρο Ηπείρου με την 23^η  Μεραρχία «Φεράρα» στη περιοχή Μέρτζανη –Πρεμετή, την  51^η Μεραρχία  «Σιένα» στη περιοχή Κονισποκλη - Δελβινο-Αγ. Σαράντα, την 131^η ΤΘ Μεραρχία [-]«Κένταυροι» στην περιοχή Τεπελένι-Αργυρόκαστρο και την Μεραρχία Ιππικού στην περιοχή Κονίσπολη. Συνολικά  42000 περίπου ανδρες,90 άρματα μάχης και 61 πυροβολαρχίες[18 βαριές]

 -Τό XXVI Σ. Στρατού Κορυτσάς στο Θέατρο Δυτικής Μακεδονίας[ΘΔΜ] με την 49^η  Μεραρχία ‘Πάρμα» στην περιοχή Κορυτσάς, την 29^η Μεραρχία ‘Πιεμόντε» δυτικά της Κορυτσάς, την 19^η Μεραρχία «Βενέτσια» μεταξύ Ελβασάν και λίμνης Πρέσπας και την 53^η Μεραρχία «Αρέτζο» στη περιοχή Σκόδρας. Συνολικά 44000 ανδρες,10 άρματα και 68 πυροβολαρχίες[ η 49^η και η 29^η ήσαν προσανατολισμένες προς τα Ε/Αλβανικά σύνορα και οι 19^η και 53^η προς τα Α/Γ-Β σύνορα.

-  Την 3^η Μεραρχία αλπινιστών «Τζούλια» [10800 άνδρες, 1 ύλη ιππικού, 20 πυροβόλα] μεταξύ των δυο ΣΣ στον τομέα Πίνδου.

Έναντι αυτών οι Ελληνικές Δυνάμεις  αντιπαρέταξαν:

-  Στον τομέα του XXV ΣΣ την VIII Μεραρχία Πεζικού υπό τον Στρατηγόν Χαρ.Κατσιμήτρον[1] στον τομέα Καλπακίου [+ Στρατηγείο ΙΙΙης Ταξιαρχία ΠΖ + 1ΣΠ] + 39^ο ΣΠ [Πατρών ] .Συνολικά 8000 περίπου άνδρες[15ΤΠ], 16 πυροβολαρχίες και 5 ουλαμούς συνοδείας

-  Στον τομέα του XXVI ΣΣ βρισκόταν στη Δ. Μακεδονία όρος Σμόλικας μέχρι τη λίμνη Πρέσπα το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας υπό τον αντιστράτηγο Ι. Πίτσικα με το Β’ΣΣ[2 ΜΠ=1 Ταξιαρχία ] και το Γ’ΣΣ

[2ΜΠ+1ΤΠ]

-  Στον τομέα Πίνδου το Απόσπασμα Πίνδου[Σχης Δαβάκης] 2ΤΠ,1Ιλη και 1,5 πυροβολαρχία.

Με την έναρξη των επιχειρήσεων οι Ιταλοί αποκρούσθηκαν αποτελεσματικά στον τομέα της VIII Μεραρχίας ενώ είχαν μερική ευμενή εξέλιξη στον παραλιακό τομέα [προς Θεσπρωτία ] και στον τομέα του αποσπάσματος Πίνδου χωρίς όμως να καταλάβει τα εδάφη Ζωτικής σημασίας.

Η ηρωική άμυνα και το ευφυές σχέδιο  της VIII Μεραρχίας στο Καλπάκι όπου η τιτανομαχία –ενδεικτικά στο ύψωμα Γκραμπαλα ενταφίασε τα όνειρα των Ιταλών, αναπτέρωσε το ηθικόν και με την ανάληψη της διοίκησης του τομέα της Πίνδου από την Iη Μεραρχία [υποστράτηγος Βραχνός] αναγκάσθηκε η Μεραρχία Τζούλια να υποχωρήσει την 5^η Νοεμβρίου και την 13 Νοεμβρίου είχε αποκατασταθεί και η τοποθεσία Θεσπρωτίας.

Μετά την αναχαίτιση της Ιταλικής επίθεσης  το Ελληνικό ΓΣ με διάταξη:

-  Παραλιακός τομέας Α’ΣΣ[+]

-  Κεντρικός Τομέας[Πίνδου] Β’ΣΣ

-  Δυτική Μακεδονία Γ’ΣΣ

-  Μεταξύ Β’ και  Γ’ΣΣ το Ε’ ΣΣ[Ομάδα Μεραρχιών «Κ»]

άρχισε την αντεπίθεση στις 14 Νοεμβρίου 1940 και κατέλαβε διαδοχικά το ύψωμα 1440[προμαχώνα του Ιβάν],διήλθε τον Δέβολη ποταμό[16/11],διάβαση Τσαγκόνι[17/11],κορυφογραμμή Μοραβά, υψ. Μοραβά [19/11], Κορυτσά[22/11], υψίπεδο Κορυτσάς [27/11], Μοσχόπολη [24/11],Αγ. Σαράντα[6/12], υψ. 669[4/5-12][αιχμάλωτοι 46 Ιταλοί αξιωματικοί και 1490 στρατιώτες και μεγάλη ποσότητα πολεμικού υλικού],Δελβινο[5/12],Αργυρόκαστρο[8/12], Πρεμετή Πόγραδετς[7/12],Χειμάρρα[22/12] Συνολικά δηλαδή 30-50χλμ εντός του Αλβανικού εδάφους..

Εν τω μεταξύ  στις 26/11 παραιτείται ο Στρατηγός Μπαντόλιο και αντικαθίσταται από τον Ούγκο Καβαλλιέρο και ο Χίτλερ πολύ δυσαρεστημένος από τις εξελίξεις εκδίδει στις 13/12 οδηγία με τον κωδικό επιχείρηση «Μαρίτα» για την εισβολή κατά της Ελλάδας...

Μετά τις 6 Ιανουαρίου 1941 οι ελληνικές δυνάμεις  ασχολούνται με σταθεροποιητικές επιχειρήσεις και απόκρουση Ιταλικών επιθέσεων οι οποίες ενισχύθηκαν με νέες Μονάδες  μεταξύ των οποίων η Μεραρχία «Κουτέο» και η Μεραρχία των «Λύκων της Τοσκάνης».

Σε επιχείρηση του Β’ΣΣ προς Κλεισούρα καταστρέφεται για δεύτερη φορά η Μεραρχία Τζούλια και στις 10/1 καταλαμβάνεται ο κόμβος Κλεισούρα, στις 2/2 η Τρεμπεσίνα και μέχρι τις 12/2 η γραμμή των υψωμάτων Κιάφε Λουζίτ-717,το περίφημο 731[το οποίο θα μετατρέπετο σε ένα μήνα σε εφιάλτη των Ιταλών].

Εν τω μεταξύ ο Μουσολίνι γνώριζε ότι η Γερμανία θα επιτεθεί στην Ελλάδα αλλά δεν γνώριζε το  πότε και σπεύδει να εκμεταλλευτεί την διανομή της λείας….,ετοιμάζει την μεγάλη εαρινή επίθεση με σχέδιο του Καβαλλιέρο και εκτελεστή τον στρατηγό Τζέλοζο.

           Η επίθεση άρχισε την 9 Μαρτίου 1941 και έληξε άδοξα για τους Ιταλούς την 24^η Μαρτίου, ανάγκασε τον Μουσολίνι να αποχωρήσει κατησχυμένος αφού στοίχησε στους Ιταλούς  περίπου 12000 νεκρούς. Ενώ χρησιμοποίησαν για την επίθεση 120000 άνδρες.[ το ύψωμα 731 θεωρείται και ορθώς  από του Ιταλούς ιερό..]

Η παγκόσμια Ιστορία μπορεί να γνωρίζει το Βερντέν αλλά εδώ στην Πατρίδα μας ποτέ δεν είχαμε ανάγκη από Βερντέν , όμως ο αγώνας για το ύψωμα 731 είναι πολλαπλάσιας αξίας από το όποιο Βερντέν

Από την ηρωική αυτή εποποιία  θα μου επιτρέψετε να διαβάσω μερικές γραμμές από έναν Λοχαγό[2] μαχητή μόνο για το ύψωμα 731 όπου απέκρουσε σε όλες τις ημέρες είκοσι Ιταλικές διαδοχικές επιθέσεις.

[για την ιστορία το υψ.731 ήταν στην ζώνη ευθύνης του εξ επτά Μεραρχιών Β’ΣΣ  υπό τον Στρατηγό  Γεώργιο  Μπάκο]

« ...όπως τα κύματα της θάλασσας εξογκώνονται και εξαφανίζονται και θραύονται στην ακτή με πάταγων παρασύροντα άμμο και χαλίκια έτσι εθραύοντο επί των γραμμών μας οι αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού. Μόνη ανάμνηση των κυμάτων τα όστρακα μόνη ανάμνηση των εχθρικών επιθέσεων τα πτώματα, πτώματα...». Ναι λοιπόν, με περιφρόνηση προς τον θάνατον ,αμιλλώμενοι σε ηρωισμό, αδελφωμένοι και με μια απόφαση για τη νίκη ,ορμούσαν, αξιωματικοί και στρατιώτες του 731 προς τα εμπρός με το χαλάζι των μύδρων που όργωναν το έδαφος....είχε τεθεί σε ενεργεία η φοβερή στρατηγική των μαζών, και οι ατρόμητοι μαχητές αντεπιτίθεντο με τον ενθουσιασμό της απελπισίας στην αγκαλιά του θανάτου μέσα σε μια ατμόσφαιρα η οποία μόνο τη σκληρή συναυλία του πολέμου γνώριζε.

Πλήρης αποθέωση δηλαδή του αγίου εκείνου πάθους το οποίο όταν καταλάβει τις μάζες ,δεν υπακούει παρά μόνο στο ιδεώδες που έθρεψε το πάθος αυτό και τις επιταγές της ιστορίας κάθε Λαού...

Τότε έβγαλα το συμπέρασμα ότι στον πόλεμο ο θάνατος εξαγοράζει την αγριότητα του με κάποια τρομερή αξιοπρέπεια και στη φωτιά της μάχης οι γενναίοι περνούν μια στάση περήφανη και μεταμορφώνονται ενώ εξαφανίζονται......»

                                                 ******

Μετά την παταγώδη αποτυχία της Εαρινής Ιταλικής επίθεσης τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαίως,

Τα ελληνικά στρατεύματα με τη δόξα της νίκης αλλά και με την τεράστια κόπωση του πολέμου και των κακουχιών ευρίσκονται στα όρια της αντοχής τους,

Οι συμμαχικές δυνάμεις δεν μπορούν να διαθέσουν ούτε έναν άνδρα για να βοηθήσουν την Πατρίδα μας,

Η εισβολή των Γερμανών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη,

Η Ελλάδα ετοιμάζεται πλέον για την τελευταία την πιο περίλαμπρη πράξη αυτού του παγκοσμίου δράματος,

Ο Έλλην μαχητής διακατέχεται από την ίδιαν φιλόπατρι πίστη,

Αποφασίζει και πάλιν να αποθάνει αντί να ευτελισθει ,

Ο Μεταξάς ο οποίος είχε αποκτήσει αίγλη λόγω της καθολικής απόφασης για αντίσταση[3] και των νικών στην Αλβανία, έχει πεθάνει από τις  29 Ιανουαρίου 1941 προ της εαρινής επίθεσης των Ιταλών [υπήρξαν πολλά ερωτηματικά για τον θάνατο του Ι. Μεταξά]

 Ο Γεώργιος Αγγέλος Βλάχος , της Καθημερινής ο γνωστός στους γηραιότερους και ως ΓΑΒ  απευθύνει την ‘περίφημη» «Ανοικτή επιστολή προς την Α.Ε. τον κ.Α. Χίτλερ, Αρχικαγκελλάριον του Γερμανικού Κράτους» («Ἡ Καθημερινή», 8 Μαρτίου 1941] πάλιν προ της εαρινής επίθεσης η οποία με εντολή του Επιτελείου μοιράζεται στις μαχόμενες Μονάδες …κείμενο λυρικό αλλά ουσία ηττοπαθές και γι αυτό πολλοί αξιωματικοί των Μονάδων διατάσσουν την καταστροφή του ..

6^η Απριλίου 1941, Η Γερμάνια εισβάλλει στην Ελλάδα και εκμεταλλευομένη την πτώση της Γιουγκοσλαβίας κατέρχεται μέσω της κοιλάδας του Αξιού ποταμού και καταλαμβάνει την Θεσσαλονίκη την 9^ην Απριλίου ενώ τα οχυρά της γραμμής Μεταξά αμυνόμενα ακόμα, αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν,

21 Απριλίου υπογράφεται η συνθηκολόγηση από την στρατιωτική ηγεσία ενώ η Κυβέρνηση απέρχεται στην Κρήτη [25/4]για να καταλήξει τελικά στο Κάιρο.[διέφυγε διαρκούσης της μάχης της Κρήτης μέσω των Λευκών ορέων , από τα Σφακιά την 28 Μαΐου[31 Μαΐου τερματίστηκε η Μάχη της Κρήτης]

27^η Απριλίου 1941, Κατάληψη Αθηνών, 29^η ανάληψη Κυβέρνησης Τσολακογλου.

Ας δούμε όμως τι είπαν Γερμανοί και Ιταλοί για την εποποιία αυτή,

- «..Η αντίσταση των Ελλήνων στρατιωτών –το διαπιστώνω ενταυθα χάριν της Ιστορικής αλήθειας- ητο εξαιρετικά γενναία…… .Χάριν της Ιστορικής όμως δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω                 ότι εκ των αντιπάλων σίτινες μας αντιμετώπισαν ο Έλλην στρατιώτης πολέμησε με παράτολμο θάρρος και υψίστη περιφρόνηση προς τον θάνατον, εσυνθηκολόγει τότε μόνο όταν πάσα περαιτέρω αντίσταση απέβαινε αδύνατος και απολύτως ματαία.

..Όσον αφορά τα Ελληνικά στρατεύματα Μακεδονίας και Ηπείρου πρέπει να λεχθεί ότι υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν όταν χάρις εις τας γερμανικάς επιχειρήσεις εκυκλώθησαν τελείως. Οι Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθησαν ελεύθεροι λογω της γενικώς ανδρείας στάσεως των στρατιωτών αυτών.Ο Ελληνικός Λαός ηγωνίσθη τόσον γενναίως ώστε και αυτοί οι εχθροί του ακόμη δεν δύνανται να αρνηθούν την προς αυτόν εκτίμησιν» [Αδ. Χίτλερ την 4/5/41]

     -«Η Ελληνική περίπτωση αποδεικνύει ότι η κρίσις περί των στρατευμάτων δεν   είναι ακλόνητος και ότι οι εκπλήξεις εάν δεν είναι συχνάι είναι εν τούτοις πάντοτες δυναταί» [Μουσολίνι 10/6/41]

                                                ******

Σημειώνουμε ότι με την μάχη της Κρήτης όπου πολέμησαν οι κάτοικοι ακόμη και με δρεπάνια εχαθη ο πολύτιμος ανθός του γερμανικού στρατού οι αλεξιπτωτιστές οι οποίοι εκτοτε δεν επαναχρησιμοποιήθηκαν, Αν επισκεφτούμε το γερμανικό νεκροταφείο στο Μάλεμε θα συγκλονιστούμε με την εκεί ταφή 4500 και πλέον Γερμανών νεαρών των  θυμάτων του ναζιστικού καθεστώτος θυσία και βορά ενός αδίστακτου και παράφρονος δικτάτορος

Η κατοχή της Ελλάδας η πολεμική αντίσταση της οποίας διήρκεσε 216 ημέρες από την 28^ην Οκτ.1940 σαν συνέχεια και με την δυναμική της πολεμικής αυτής αντίστασης έδωσε τη σκυτάλη σε μια άλλη εποποιία, Την Εθνική μας Αντίσταση,

Η Ελληνική Εθνική Αντίσταση είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χρόνου και βάθος συμμετοχής σε  ολόκληρο τον κόσμο και έγραψε λαμπρές σελίδες ηρωισμού –θυσίας και δόξας και όχι μόνον των στρατευμένων παιδιών της Ελλάδας , Έλαβε χωρα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα μόνη από όλες τις κατακτηθείσες από τον Χίτλερ χώρες, χάρις στην Εθνική Αντίσταση δεν έστειλε εργάτες στην Γερμανία, ούτε και στρατεύματα. 

Ήταν μια λαμπρή περίοδος η οποία όμως δυστυχώς λογω του «εθνικού μας σπορ’» της διχόνοιας έγινε και τραγωδία που έπληξε αδιάλειπτα την γενιά του 1940-44.

                                             ***

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

1. Η απόρριψη του τελεσιγράφου και η εν συνεχεία νίκη κατά του Μουσολίνι αναπτερώνει το ηθικό των ανά τον κόσμον μαχητών της αντίστασης κατά του Άξονα.
2. Η Ιταλία εμπλέκεται σε πόλεμο και αναγκάζει τη Γερμανία να εμπλακεί και αυτή.
3. Θεωρείται από επιφανείς ιστορικούς ως καμπή της ήττας των Ιταλών η καταστροφή της Μεραρχίας Τζούλια
4. Η εμπλοκή των Γερμανών λόγω της Ιταλικής ήττας  σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη χρονική αλλαγή στη Γιουγκοσλαβία καθυστέρησε την επίθεση κατά της Μόσχας για πέντε  εβδομάδες .Με συγκίνηση ενθυμούμεθα το μήνυμα του ραδιοφωνικού σταθμού της Μόσχας της 27 Απριλίου 1942, «....Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και ενοικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς γιατί είσθε Έλληνες. Κερδίσαμε  χρόνια για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι θα σας ευγνωμονούμε».
5. Αν η Ελλάδα είχε υποκύψει στο τελεσίγραφο δεν θα είχε γίνει η επίθεση των Βρετανών στον Τάραντα[11/11] και ο Ιταλικός στόλος δεν θα απεμακρύνετο σε λιμάνια πέραν της Αφρικής για ενέργεια κατά των Βρετανών και η Κρήτη θα εγίνετο ναυτική βάση της Ιταλίας σε εποχή που θα ήταν πιο απειλητική απ’ότι εννέα μήνες μετά...
6. Αν η αντίσταση εξασφάλισε πέντε πολύτιμες εβδομάδες στη Ρωσία ,εξασφάλισε έξι μήνες ανεκτίμητης αξίας στους Βρετανούς,

                                                           *****

Σήμερα 72 χρόνια μετά την ιστορική εκείνη ημέρα της αρχής της σύγχρονης ελληνικής εποποιίας και με βαριά τα σύννεφα ενός άλλου πολέμου δεν θα έχουμε το δικαίωμα να τιμούμε τους γενναίους μας Νεκρούς και ακόμα περισσότερο να μεγαλαυχούμε επάνω τους εάν λησμονούμε την Ελλάδα και απομακρυνόμαστε από τα καθήκοντά μας  προς την Πατρίδα .

Απαιτείται λοιπόν εργασία γιατί η απογοήτευση είναι εύκολη και τα θαύματα σπάνια,  εργασία ηθικής βελτίωσης, εθνικής ανάπλασης πατριωτικής ενέργειας Ηγεσιών και Λαού..

Πρέπει να νικήσουμε τους εαυτούς μας πρώτα πριν  αξιώσουμε να νικήσουμε τους πολέμιους μας .

Ας προσπαθήσουμε να εξαφανίσουμε την φθοροποιό αλόγιστη αλληλο- ύβρη υποτάσσοντας το εγωκεντρικό στο Εθνικό και απομονώνοντας τους συστηματικούς και εξ επαγγέλματος φιλοεμφυλιοπολεμικους απ όπου και αν προέρχονται. Αν νοσεί η Πολιτεία ας εξαλείψουμε τα έλκη της ,

                                                    ******

Σε καμία άλλη εποχή όπως η σημερινή δεν συγκλόνισαν τον κόσμο τόσες μεγάλες αλλαγές , μεταβολές , μεταμορφώσεις στην αντίληψη για τη ζωή και για τον τρόπο που σκεπτόμαστε,

Ίσως θα πρεπει να επαναπροσδιοριστούν με βάση τα Κοινωνικά-Πολιτικά-Στρατιωτικά και Οικονομικά προβλήματα τις  αντιλήψεις μας για πολλα πράγματα.

Η Δημοκρατική Ελευθερία  μάθημα και δίδαγμα  της δικής μας Πολιτείας,πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και όχι απλώς σύνθημα πολλές φορές φαλκιδευμένο.

Μια εσωτερική συνοχή θα οδηγήσει και στην δική μας αυτοχρηματοδότηση του σπιτιού μας αντί να προσβλέπουμε σε ξένες συνδρομές που ούτε θα έλθουν ποτέ ούτε τις θέλουμε, Το 1940-44, 800.000 συμπολίτες μας χάθηκαν για να σωθεί η ανθρωπότητα μεταξύ των οποίων και η μεταναζιστικη Γερμανία

Σήμερα είναι σειρά της ανθρωπότητας να μας απαντήσει αν ισχύουν αυτά που έλεγε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου στις 30-3-1942 εκπρόσωπος των  Ελευθέρων Γάλλων «Η Ελλάς έσωσε την Μόσχα και τον Καύκασο. Όταν φτάσει η ώρα, αγνωμοσύνη απέναντι του Ελληνικού Λαού, θα ισοδυναμεί με προδοσία απέναντι ολοκλήρου της Ευρώπης» ή αν εχουμε φτασει στο ολέθριο άλλο ακρο όπου οι «εταίροι» μας  ενδεχομένως δεν αντέχουν ακόμα την δόξα και την βοήθεια που η  μικρά Ελλάς με τη θυσία της της έδωσε το 1940-1944.

Θα τιμούμε τους ηρωικούς Νεκρούς του 1940 μόνον όταν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε με σύνεση- σωφροσύνη αλλά και αποφασιστικότητα αυτή την κρίση που δεν είναι κρίση της Πατρίδας μας αλλά ενός παγκοσμίου κλεπτοκρατικού συστήματος το οποίο αντικατάστησε την αθάνατη αξία των ανθρωπίνων αξιών με την αξία των μηδενικών,

 Ιδου στάδιον, λοιπόν, δόξας λαμπρόν για όλους μας να πρωτοστατήσουμε για τη επάνοδο των ανθρωπίνων αξιών που μόνο η Ελληνική Δημοκρατία δίδαξε σε όλον τον κόσμο,

 Αν μπορέσουμε σαν Λαός με την ευκαιρία των 100 χρόνων από τους απελευθερωτικούς Βαλκανικούς πολέμους και 72 από την μεγαλειώδη εποποιία του 1940 να αποτελέσει η σημερινή ημέρα νέον εφαλτήριο πατριωτικής δημοκρατικής αφύπνισης τότε θα ξαναγράψουμε ως Έλληνες νέες σελίδες δόξας.

Αθήνα 28^η Οκτωβρίου 2012

[1] Τον υιό του Στρατηγού Χαρ. Κατσιμήτρου, Γεώργιο είχα την χαρά και την τιμή να τον έχω διοικητή Λόχου όταν ήμουν Ανθυπολοχαγός το 1962 ςτα ελληνοαλβανικά σύνορα , έναν θαυμάσιο αξιωματικό[ΣΣΕ1948] ο οποίος έφτασε μέχρι του βαθμού του Υποστρατήγου, άριστος γνώστης της Ελληνικής και Παγκόσμιας στρατιωτικής Ιστορίας, Μου είχε  διηγηθεί πολλά περιστατικά που αφορούσαν τον πάτερα του και μου έδωσε και το βιβλίο που είχε γράψει ο πατέρας του «ΗΠΕΙΡΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣΑ»

[2]Λοχαγός Πυροβολικού, Θεόδωρος Δρακούλη Βουδικλάρης,[ΣΣΕ1926], αδελφός της μητέρας μου, Άριστος αξιωματικός με τεράστια πολεμική προσφορά στον ελληνοιταλικο πόλεμο, και με τεράστια στρατιωτική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση.

[3] γνωστή και η επιστολή του Γ.Γ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη της 2^ης  /11/1940 που στήριζε την αντίσταση στην Ιταλική εισβολή, έστω και αν κυβερνούσε ο Μεταξάς]

                                                 *****

[Ομιλία  στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών [Σίνα και Δαφνομήλη 1^α,Αθηνα] την 28^η Οκτωβρίου 2012]