Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Του πολίτη Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου

Προέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Τα ιστορικά ντοκουμέντα τα οποία ακολουθούν βασίζονται σε απόρρητο έγγραφο του αγγλικού υπουργείου των Εξωτερικών, το οποίο δημοσιεύεται στο από επταετίας ογκώδες έργο του συνταγματάρχη ε.α Θεόδωρου Καλλίνου, πολεμιστή στο Αλβανικό Έπος, στο Ρούπελ, στη μάχη της Κρήτης και μετέπειτα καπετάνιου του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Αμάρμπεη.

Ολόκληρο το κείμενο αυτής της «Εντολής» του Ήντεν δημοσιεύεται στο ογκώδες έργο του Θεόδωρου Καλλίνου (Αρμάμπεη), με τίτλο: «Διάλογος σε Εθνικά προβλήματα του Ελληνισμού», εκδ. ιδίου, Αθήνα 2005, σελ. 535 – 537. Στο κείμενο αυτό του Άγγλου Υπουργού Εξωτερικών υπάρχουν οι τίτλοι: Βρετανικά διακυβευόμενα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο: Μέρος Ελλάδα 3-12 Ιουνίου 1944, Λονδίνο Αρχεία – Βρετανική Επικράτεια και Κοινοπολιτεία. Στη σελίδα 537 ο Καλλίνος παραθέτει τούτες τις πηγές του εγγράφου όπου είδε το φως της δημοσιότητας. «Δελτίο Ελληνικού Μορφωτικού Συλλόγου», τόμος 12, νούμερο 1, Μάρτης 1996 Μορίς Καντί Νιου Τζέρσεϊ. Αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» τεύχος 92 Αυγούστου – Σεπτεμβρίου 1996, από το οποίο αναδημοσιεύεται».

Όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης το κείμενο βασίζεται στο από Ιουνίου 1944 απόρρητο έγγραφο του Άγγλου Υπουργού Εξωτερικών Άντωνι Ήντεν, το οποίο καθόρισε τις πολιτικές μεταπολεμικές εξελίξεις και σχεδίασε τον Εμφύλιο Πόλεμο με όργανα Έλληνες πολιτικούς και κυρίως τον τότε πρωθυπουργό στην κυβέρνηση Καΐρου Γεωργίου Παπανδρέου.

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΩΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΜΕ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ 1944

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της Εθνικής Απελευθέρωσης από τα ναζιστικά κατοχικά στρατεύματα και ο Γεώργιος Παπανδρέου κάνει «αντίσταση» ως δοτός Πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Καΐρου. Είναι η εποχή κατά την οποία το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ ασκούν τεράστια επίδραση στους κόλπους της Ελληνικής κοινωνίας, ως πρωταγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης στα βουνά, τους κάμπους και τις πόλεις.

Ο Αγγλικός παράγων ανησυχεί σφοδρώς και προετοιμάζει το «μοιραίο», δηλαδή τη σύγκρουση Παπανδρέου με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ.

Αυτό συνάγεται αβίαστα από τούτο το παράθεμα, το οποίο μεταφέρω από το ντοκουμενταρισμένο έργο του συνταγματάρχη ε.α και καπετάνιου του ΕΛΑΣ  Αμάρμπεη (Θεόδωρο Καλλίνο), ο οποίος γράφει: «Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Άντονι Ήντεν στην εντολή του της 12-6-1944 προς τους επικεφαλής γραφείων της Βρετανικής Πηγής Πληροφοριών (Κατασκοπείας) G 1700 γράφει: «Μερικές πηγές διατείνονται ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου προωθεί αδέσμευτη πολιτική για την Ελλάδα, πλην όμως ο κ. Γ. Παπανδρέου … είναι ήδη μπλεγμένος τόσο βαθιά με τη Βρετανική κυβέρνηση ώστε ούτε επιθυμεί αλλά ούτε μπορεί να ανατρέψει την φορά των πεπρωμένων που φαίνεται ότι θα τον οδηγήσουν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ … και έχοντας κερδίσει το ποσόν των 7000 χρυσών λιρών, συμφώνησε να ζητήσει επισήμως, ως ονομαστική κυβέρνηση της Ελλάδος από τις Βρετανικές στρατιωτικές μονάδες να πατάξουν οποιαδήποτε εξέγερση του ΕΛΑΣ και να αποκαταστήσουν την έννομη τάξη …»

Συνεχίζοντας αυτό το απόρρητο διπλωματικό ντοκουμέντο γράφει: «Ταυτοχρόνως θα συνεχιζόταν η διερεύνηση δυνατότητας για την διατήρηση του κ. Γ. Παπανδρέου στα μισθολόγιά μας και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ενδεχομένως την λύση – εν καιρώ – καθώς το Κυπριακό ζήτημα έρχεται στην επιφάνεια»

Ώστε λοιπόν, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος ήταν μισθοδοτούμενος των Άγγλων – από ποιες πηγές; - και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν έτρεφαν και την πρέπουσα εκτίμηση προς αυτόν: Έγραφε η «Εντολή»: «Ο κ. Γ. Παπανδρέου ο πλέον ευφράδης και πλέον πειστικός δημαγωγός και ο περισσότερο εγωιστής από τους Έλληνες πολιτικούς».

Ωμός, κυνικός, αδίστακτος ο Άγγλος Υπουργός Εξωτερικών συνεχίζει: «Αποτελεί πηγή μεγάλης έκπληξης για μένα το ότι τόσο πολιτικοί ηλίθιοι έχουν καταφέρει να γλιστρήσουν μέσα στα πολύπλοκα πολιτικά δίκτυα (μπερδέματα) και να συνεχίσουν διαπεπιστευμένοι με υψηλής κλάσεως διοικητικά αξιώματα μέσα στην Ελληνική Κυβέρνηση. Αυτοί οι άνθρωποι, αν τροφοδοτήσουμε την αλαζονεία τους και λαδώσουμε τις εγωιστικές τους φιλοδοξίες, μπορεί να γίνουν ταπεινοί δούλοι μας».

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα για τους κυβερνώντες της περίφημης κυβέρνησης του Καΐρου, η οποία υποτίθεται αγωνιζόταν για την απελευθέρωση της δύστυχης Ελλάδος, που είχε τέτοιους πολιτικούς με τόσα κουσούρια, τα οποία σκιαγραφούσε ο Ήντεν συνεχίζοντας: «Έχουμε ήδη επικαλεστεί πολλά παραδείγματα για να διαμορφώσουμε αυτή τη γνώμη,  (σ.σ. εννοεί ότι οι Έλληνες πολιτικοί μπορεί να γίνουν ταπεινοί δούλοι μας), περιστατικά τα οποία εμφανίζουν γυμνή την τέλεια ανικανότητα και πολιτική αμάθεια, όλων σχεδόν των Ελλήνων πολιτικών και διανοουμένων που υπηρετούν ένα από τα αρχαιότερα, τα εντιμότερα και πλέον απαιτητικά επαγγέλματα του κόσμου: Του διοικείν και νομοθετείν»

Διαβάζεις το κείμενο και ανατριχιάζεις για την ιταμότητά του και κυνικότητά του ως προ της υπεράσπιση των αγγλικών συμφερόντων και την αντιμετώπιση των μεν πολιτικών ως αχυρανθρώπων, του δε ελληνικού λαού ως ύλη για την κρεατομηχανή τους. Να, «σύμμαχοι», να μάλαμα.                 

Εντελώς συνοπτικά εξάγονται τα εξής δεδομένα. Ένα από τα κορυφαία ήταν η πάση θυσία συντριβή του ΕΑΜ, γιατί διαφορετικά:

«Η αναγνώριση του ΕΑΜ από την κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος θα έβαζε ένα τέλος σ’ αυτόν τον αγώνα και ο Δυτικός κόσμος θα έχανε δια παντός τα πλεονεκτήματα που διαθέτει η στρατηγική αυτή περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου». (Αυτά έγραφε η εντολή Ήντεν).

            Προεισαγωγικά θα έλεγα ότι η Ελλάδα προσαρτήστηκε με τη βία στην επιρροή της Αγγλίας πριν από τη γνωστή Συμφωνία της Γιάλτας του 1945. Αυτή, απλά και μόνο επικύρωσε την «Εντολή» Ήντεν του 1944.

Ώστε λοιπόν, ενώ ακόμη η Ελλάδα βρισκόταν υπό κατοχή και ενώ η Εθνική μας Αντίσταση συνέχιζε τον Εθνικό απελευθερωτικό αγώνα, η αγγλική πολιτική βυσσοδομούσε το αιματοκύλισμα των Ελλήνων και την αποτροπή της πολιτικής ομαλότητας, η οποία θα οδηγούσε στις όποιες εξελίξεις αποφάσιζαν οι Έλληνες.

Η από 12 Ιουνίου 1944 «Εντολή» του Ήντεν ήταν σαφέστατη: Χρησιμοποίηση του Πρωθυπουργού του Καιρου Γεωργίου Παπανδρέου για την αδελφοκτόνο «σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ».

Από το ίδιο έγγραφο – «Εντολή» του Άγγλου Υπουργού Εξωτερικών, συνάγεται ότι ο παρεπιδημών εις Κάιρο Γεώργιος Παπανδρέου «συμφώνησε να ζητήσει επισήμως, ως κυβέρνηση της Ελλάδος από τις Βρετανικές στρατιωτικές μονάδες να πατάξουν οποιαδήποτε εξέγερση του ΕΛΑΣ και να αποκαταστήσουν την έννομο τάξη».

Αυτή την προγραμματισμένη πορεία λέει η «Εντολή» - δεν μπορούσε να την αποφύγει ο Γ. Παπανδρέου γιατί: α) «Είναι ήδη μπλεγμένος τόσο βαθιά με την Βρετανική κυβέρνηση» και β) «γιατί έχει ήδη κερδίσει το ποσόν των 7000 χρυσών λιρών».

Ώστε λοιπόν, οι Άγγλοι κρατούσαν στο χέρι τον «Πρωθυπουργό» Γ. Παπανδρέου, τον οποίο είχαν καταστήσει πιόνι τους και μάλιστα – πέρα των άλλων – αφού τσέπωσε και τις εφτά χιλιάδες χρυσές λίρες.

Ο «σύμμαχος» Ήντεν είναι κυνικότατος γράφοντας ότι ο Παπανδρέου «ούτε επιθυμεί, αλλά ούτε μπορεί να ανατρέψει τη φορά των πεπρωμένων».

            Είναι πρόδηλο ότι οι Άγγλοι γνώριζαν άριστα τις προθέσεις του «Πρωθυπουργού» Παπανδρέου, ο οποίος «ούτε επιθυμεί, αλλά ούτε μπορεί να ανατρέψει την φορά των πεπρωμένων».

Μένω στην χρησιμοποίηση της τελευταίας λέξης της «Εντολής»: «πεπρωμένων», και μάλιστα στον πληθυντικό, η οποία κατά το Ελληνικό λεξικό σημαίνει: Ο γραμμένος από την μοίρα, ο μοιραίος, ο αποφασισμένος εκ των προτέρων.

Συμπέρασμα ιστορικό: Όταν ο «Πρωθυπουργός» Γ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1944, έφτασε στην Αθήνα ως «ελευθερωτής», είχε στο χαρτοφυλάκιό του και την «Εντολή» του Ήντεν για «σύγκρουση» με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Εξετέλεσε την «Εντολή» με κάθε ακρίβεια και προσήλωση και μάλιστα πολύ γρήγορα, αφού ακολούθησαν τα ματωμένα «Δεκεμβριανά» με πρωταγωνιστή τον διαβόητο στρατηγό Σκόμπυ. Ήταν τότε που όσοι τον πολεμούσαμε και στη Λάρισα τραγουδούσαμε αετόπουλα επονίτες  - «το βρακί του Σκόμπυ είναι κόμποι, κόμποι». Δεν γνωρίζαμε την «Εντολή» που η εκτέλεσή της ανατέθηκε στον μετέπειτα «Γέρο της Δημοκρατίας». Ήταν η «Εντολή», η οποία υπήρξε το ιστορικό πρελούντιο για τον εμφύλιο που ακολούθησε.

Αν κάποιος ειδικός θ’ αποφάσιζε να γυρίσει μια ταινία γι’ αυτή την τραγωδία των Ελλήνων, θα μπορούσε να της δώσει τον τίτλο: Αίμα, λίρες και καρέκλα. Οι Έλληνες ρέπουν σ’ αυτή την αδυναμία.

Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕ ΑΠΟΡΡΗΤΗ «ΕΝΤΟΛΗ» ΤΟΥ ΑΓΓΛΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΝΤΩΝΙ ΗΝΤΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 1944

Ενώ ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται και ενώ στα βουνά και τους κάμπους της Ελλάδος η Εθνική Αντίσταση μάχεται για την απελευθέρωσή της, η Αγγλική πολιτική με κάθε λογής ίντριγκες και μηχανορραφίες βυσσοδομεί σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου.

Αυτό προκύπτει από την πιο πάνω μυστική «Εντολή» του Ήντεν, ο οποίος έγραφε και τα εξής σχετικά, τον Ιούνιο του 1944, τα οποία αφορούσαν την Κύπρο και συγκεκριμένα την ανάθεση αποστολής στον Γ. Παπανδρέου να διεκπεραιώσει το Αγγλικό σχέδιο για την εκχώρηση της Κύπρου στην Τουρκία.

Το δεύτερο σκέλος αυτής της «Εντολής» έγραφε: «Επιπλέον εάν επιτευχθεί διευθέτηση του Κυπριακού σαν εκπλήρωση της μυστικής συμφωνίας του 1941 με την Τουρκία και μεταβιβαστεί η κυριαρχία του νησιού σ’ αυτήν, υπάρχει πιθανότητα να στασιάσουν οι Έλληνες σ’ αυτό και ίσως ο κ. Παπανδρέου χρειασθεί να υποστηριχθεί τότε με όλα τα μέσα και να κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση και ακόμα καλύτερα να μεθοδεύσουν την εκλογή του με μια συντριπτική πλειοψηφία».

Ξετυλίγοντας ο Άγγλος Υπουργός το εθνοκτόνο σχέδιό του συνέχιζε: «Η δύναμη της διπλωματικής κατασκοπείας της Βρετανικής αυτοκρατορίας θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να πείσει, να εκφοβίσει, ή να εξαγοράσει τους Έλληνες πολιτικούς που χρειάζεται, ώστε να επηρεάσει το ρεύμα των εκλογών …»

Αυτά, λοιπόν, προγραμμάτιζαν οι «σύμμαχοι» Άγγλοι για την Ελλάδα και την Κύπρο, στα πρόθυρα της απελευθέρωσης. Πρέπει να σημειωθεί ότι ως προς το πρώτο σκέλος του σχεδίου δηλαδή να συγκρουσθεί ο Γ. Παπανδρέου με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, αυτό εκτελέστηκε πλήρως και γρήγορα, αρχής γενομένης από τα αιματηρά «Δεκεμβριανά» του 1944.

Ως προς το δεύτερο σκέλος του σχεδίου, δηλαδή την εκχώρηση της Κύπρου στην Τουρκία, αποδείχθηκε για τότε αλυσιτελές, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έκτοτε οι Άγγλοι δεν το επεδίωκαν παντοιοτρόπως.

Αυτό αποδεικνύουν οι μετέπειτα εξελίξεις του Κυπριακού. Είναι ενδεχόμενο ότι η τότε σχεδιαζόμενη χρησιμοποίηση του Γ. Παπανδρέου να μην επέτυχε και λόγω του γεγονότος ότι σε διάφορα στάδια να επέδειξε δυλιχοδρομίες ως προς την εφαρμογή του. Δολιχοδρομίες, δισταγμοί και ταλαντεύσεις του, που συνεχίστηκαν και μεταπολεμικά. Ως παράδειγμα θ’ αναφέρω μόνον ετούτο το γεγονός, το οποίο καταγράφεται από τον Νικόλαο Ψαρουδάκη, ο οποίος γράφει σχετικά: «Η τραγωδία του εμφυλίου, η εξάρτηση από την ξένη επιρροή και βοήθεια και ειδικά της Αγγλίας (σ.σ. η υπογράμμιση δική μου) έκανε το κυπριακό που έφερνε την Ελλάδα αντιμέτωπη με τα αγγλοαμερικάνικα συμφέροντα και σχέδια στην περιοχή, να είναι θέμα ανεπιθύμητο για τους Έλληνες κυβερνώντες».

Συνεχίζοντας ο Ψαρουδάκης, και για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του αυτούς, γράφει: «Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είχε πει στον Δήμαρχο Λευκωσίας Θεμιστοκλή Δέρβη, ο Γεώργιος Παπανδρέου τότε (1950) ως Αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και Υπουργός Δημόσιας Τάξης, που τον είχε επισκεφθεί και του ανέπτυξε την κυπριακή θέση στο πρόβλημα της Κύπρου». Να, λοιπόν, τι είπε ο αντιπρόεδρος Παπανδρέου στον Κύπριο Δήμαρχο: «Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον έναν αγγλικόν, το δε αμερικάνικον και δι’ αυτό δεν ημπορεί λόγω του Κυπριακού να κινδυνεύσει να πάθει ασφυξίαν».

Η «συνάντηση αυτή – καταλήγει ο συγγραφέας – έλαβε χώρα λίγους μόνο μήνες έπειτα από τον τερματισμό του «συμμοριακού αγώνος». (Για το ζήτημα αυτό βλ. Ν Ψαρουδάκη: Η Κυπριακή τραγωδία χωρίς μάσκα» εκδ. «Χριστιανική Δημοκρατία», Αθήνα 1988, σελ. 19. Για το συνολικό κυπριακό πρόβλημα βλ. το ντοκουμενταρισμένο δίτομο έργο του Γαβριήλ Μηνά: «Η Εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο», εκδ. «Αρμός», Αθήνα 2007).

Επανερχόμενος στην αγγλική «Εντολή» που αφορά την Κύπρο, σημειώνω τις εξής παρατηρήσεις, οι οποίες συνάγονται από το περιεχόμενό της:

Α) Η Βρετανική πολιτική, ήδη από το 1941 έκανε μυστική συμφωνία με την Τουρκία για την μεταβίβαση της κυριαρχίας της στην Κύπρο.

Β) Σχεδίαζαν τη χρησιμοποίηση του Γ. Παπανδρέου στην εκτέλεση αυτού του σχεδίου, τον οποίο θα «υποστήριζαν με όλα τα μέσα».

Γ) Θα τον καλούσαν «να σχηματίσει κυβέρνηση»

Δ) Ήταν προαποφασισμένη η κυβέρνηση της Βρετανίας «να μεθοδευτεί η εκλογή Παπανδρέου με συντριπτική πλειοψηφία»

Ε) Η Βρετανική πολιτική είχε στηριχθεί στον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος «είχε κερδίσει το ποσόν των 7000 χρυσών λιρών» και ήταν «βαθιά μπλεγμένος με την Βρετανική κυβέρνηση», όπως έγραφε ο Ήντεν στο κείμενο αυτό.

ΣΤ) Άφησα τελευταία την χυδαία μεθοδολογία της Βρετανικής αυτοκρατορίας, η οποία, ήταν αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα για να πείσει, να πιέσει, να εκφοβίσει ή να εξαγοράσει τους Έλληνες πολιτικούς που χρειάζεται, ώστε να επηρεάσει το ρεύμα των εκλογών».  

Ήταν μια αποφασισμένη μέθοδος, η οποία συνδέεται με τις πιο χυδαίες μεθόδους του υποκόσμου και μετατρέπει την πολιτική σε χαλκείο εκμαυλισμού, τους Έλληνες πολιτικούς σε πρόστυχα ανθρωπάκια, την Ελλάδα σε πεδίο διαφθοράς και τον Ελληνικό λαό σε ύλη για την κρεατομηχανή τους. Τύφλα να έχει ο περίφημος Μακιαβέλι μπροστά στον εκβιαστή με το κολάρο Ήντεν!

Μέσα σ’ αυτό το άθλιο σχέδιο πορεύτηκε η μεταπολεμική πολιτική ζωή της «ανεξάρτητης» Ελλάδος και του «κυρίαρχου» λαού της. Μυστικές συμφωνίες, πρωτόκολλα διπλωματικά, και υπογραφές ατομικές ενός αθλίου πολιτικού κόσμου διέπουν την Ιστορία της Ελλάδος, πολλοί από τους ταγούς της οποίας δεν διστάζουν να προδώσουν και να εκποιήσουν στο όνομα της καρέκλας!

Όσο για τις τερατώδεις αθλιότητες της Αγγλίας, αρκούν ετούτα τα λόγια του πατριώτη – πολεμιστή Καλλίνου: «Πρωτοφανής στην Ιστορία της Ανθρωπότητας η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ της Μεγάλης Βρετανίας προς τον Ελληνικό και Κυπριακό λαό». (βλ. οπ.π. σελ. 13).

Ποιος ξέρει τι θα διαβάσουν τα εγγόνια μας για τις σημερινές αθλιότητες των πολιτικών «μας», που χειρίζονται τις τύχες της δύσμοιρης πατρίδας όλα ετούτα τα χρόνια της άφατης πολιτικής χυδαιότητας. 

            Καταλήγοντας θα έλεγα ότι η Εθνική Ανεξαρτησία της Ελλάδος βρίσκεται στη μέγγενη των συμφερόντων των ισχυρών δυνάμεων, που αρχίζουν από την Αγγλία, περνούν από τις ΗΠΑ και καταλήγουν στους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

            Ζητείται Εθνική Ανεξαρτησία. Μ’ αυτή τη διαπίστωση παραθέτω ως «Επίμετρο» και τα δύο συνεχόμενα κείμενα, τα οποία συνδέονται με πρόσφατα γεγονότα της εθνικής μας ζωής, όπως τα υπογραμμίζει και ο Θ. Καλλίνος (Αμάρμπεης).