Μιλούν για ανάκαμψη, για το «σχέδιο λιτότητας» που τώρα αποδίδει, αλλά δεν λένε για το μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις, για τη μη πληρωμένη ή την κακοπληρωμένη εργασία, για τις «μικροδουλειές» μερικές ώρες την εβδομάδα, ούτε για τα πληρωμένα με ψίχουλα «stages», για τους πτυχιούχους νέους με τα πολλά πτυχία και προσόντα που μεταναστεύουν, για το «ανθρώπινο κεφάλαιο» που διαμορφώθηκε στις χώρες του νότου και το οποίο «κλέβουν» οι χώρες του βορρά, προσθέτοντάς το στο εμπορικό τους πλεόνασμα!
Είναι οι κοινοί ψεύτες, είναι οι προπαγανδιστές της απανθρωπιάς και της εξαθλίωσης, είναι οι εντεταλμένοι πολιτικοί και οι εξωνημένοι «ειδικοί» και δημοσιογράφοι που διαδίδουν ότι το «κακό» παρέρχεται και πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Κι όλα αυτά διαχέονται από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από το διευθυντήριο Βρυξελλών-Βερολίνου-Νέας Υόρκης.
Στην Ελλάδα τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης ελέγχονται μέσω των χρεών τους (οφείλουν 1 δις ευρώ) και γίνονται τα μνημονιακά ηχεία της τρόικας και των εγχώριων υπηρετών της. Τα αντιμνημονιακά μίντια χάνονται. Έτσι μπαίνουν στην «ανεργία» δημοσιογράφοι, ειδικοί και πολιτικοί που ασκούν κριτική στην αδιέξοδη πολιτική της λιτότητας, αποκρύπτοντας την αύξουσα φτωχοποίηση των λαών της ΕΕ και ειδικά των χωρών της ευρωζώνης, που έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, της στατιστικής υπηρεσίας των Βρυξελλών από τα 500 εκατομμύρια των κατοίκων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα 120 εκατομμύρια(24%) βρίσκονται σε καθεστώς φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού, τα 50 εκατομμύρια(10%) ζουν σε οικογένειες όπου δεν εργάζεται κανείς, τα 43 εκατομμύρια(8,6%) αδυνατούν να αγοράσουν την καθημερινή τους τροφή και 4,1 εκατομμύρια είναι χωρίς στέγη. Αυτά είναι στοιχεία των Βρυξελλών για το 2011! Αντιλαμβάνεται κανείς που έχει φθάσει σήμερα η ανθρωπιστική κρίση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Στην Ελλάδα το 1/3 των κατοίκων είναι χωρίς ασφαλιστική κάλυψη
και έχουν αυξηθεί κατά 21% τα έμβρυα που γεννιούνται νεκρά(τα στοιχεία είναι πάντα του 2011!). Αλλά και στη Γαλλία ένα εκατομμύριο είναι πλέον οι εγγεγραμμένοι στα συσσίτια των «εστιατορίων της καρδιάς». Στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, εντούτοις, οι «μερκελιστές» μιλούν για ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά η επιβράδυνση της ανεργίας στην πρώτη οφείλεται στην μαζική μετανάστευση, κυρίως των νέων, ενώ η ανάκαμψη στη δεύτερη είναι μόνο για τις τράπεζες και τις πολυεθνικές.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η καταστροφή είναι εδώ, εντός της ευρωζώνης, και όχι κάπου αλλού, στα εθνικά νομίσματα φερ’ ειπείν. Το ερώτημα, συνεπώς, είναι: Που βρίσκεται η ελπίδα για την αλλαγή πορείας; Τι πρέπει να κάνουμε; Να αγωνιστούμε για αξιοπρέπεια και ανθρωπιά. Γιατί αυτό είναι το υλικό υπόστρωμα της ελπίδας. Στην εξέγερση βρίσκεται η προοπτική. Και η εξανάσταση γίνεται καθαρτική, όταν συμβεί, καθώς επανοικειοποιείται τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και ανασυστήνει το τσακισμένο πρόσωπό μας, δημιουργώντας ένα άλλο παρόν, μια άλλη αλήθεια, τη δική μας, αυτή που θα μας επιτρέψει να σταθούμε ξανά όρθιοι.
gpapaso.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου