Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Αυτή τη φράση είπε ο γνωστός Ρώσος συγγραφέας Αλ. Σολτζενίτσιν στη Σουηδική Ακαδημία το 1972 κατά την απονομή τουΒραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (βλ. το έργο του: «Μια ημέρα του Ιβαν Ντενίσοβιτς», Αθήνα 2009, σελ. 198). Αυτή η λέξη, η αλήθεια, εξαφανίστηκε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, της οποίας ο «κυρίαρχος» λαός ψηφίζει στηρίζει και αναδεικνύει τους πολιτικούς Μινχάουζεν. Όμως η αλήθεια δεν είναι υπόθεση που ανήκει στον υποκειμενισμό του ανθρώπου – και τι λέει ή την κρύβει ανάλογα με το τι κάθε φορά τον συμφέρει ατομικά η Κομματικά – αλλά ένα ατομικό και κοινωνικό αγαθό που απαιτεί μόχθο και επώδυνη προσπάθεια. Αυτό διδάσκει η Διαλεκτική Λογική: «Είναι αδύνατο να νομίσουμε πως οποιαδήποτε αλήθεια εμφανίστηκε όπως ο πυροβολισμός από το πιστόλι, γιατί έχει ιστορικό περιεχόμενο» (βλ. Μ.Μ. Ροζενταλ: «Αρχές Διαλεκτικής Λογικής», εκδ. «Γκαγκάριν» Αθήνα 1962, σελ. 27 και 65). Με τα δεδομένα αυτά προκύπτει το πόσο δύσκολα είναι να κυκλοφορεί η αλήθεια – η τόσο απαραίτητη για την αλλαγή του κόσμου – ανάμεσα στους ανθρώπους, τις κοινωνίες και τη πολιτική. Ούτως ή άλλως η αλήθεια θα παραμένει το αιώνιο ζητούμενο του ανθρώπου και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου στον «Ύμνο του πολίτη» (τον οποίο στιχούργησε για την πρώτη κίνηση Ενεργών Πολιτών) τον προέτρεπε: «Έξω από τα δόντια τη γνώμη σου να λες σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές» (ολόκληρο το ποίημα βλ. στα «Πολιτικά Θέματα» της 5 Μαρτίου 1993, όπου και πληροφορίες για την κίνηση αυτή που είχε άδοξο τέλος (Για το ζήτημα αυτό βλ. το έργο μου: «Κριτικά Κείμενα», εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2012 σελ. 11-14, όπου το άρθρο μου: «Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου