του Ν.Α.Καλογεροπούλου
To σχέδιο«Φοίνιξ» που ενεπνεύσθη ο Dominique Straus Khan, το ανεκοίνωσε πρόωρα και πρόφτασε η Αμερική να τον σύρει με χειροπέδες βάσει μιας σκηνοθεσίας «σεξουαλικού ...εγκλήματος», προέβλεπε την δημιουργία νέου διεθνούς νομίσματος σε αντικατάσταση του χάρτινου κουρελιού που λέγεται«δολάριο» με το οποίο η Αμερική αγοράζει όλες της προμήθειες πετρελαίου! Το σχέδιο φαίνεται από δύσκολο έως αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Οι παράμετροι είναι τόσο πολλές ώστε αγγίζουν κατεύθυνση προς το άπειρον. Ποιός θα κάνει την παγκόσμια κυβέρνηση που μόνο στον «βιαστικό» αλλά νεφελώδη εγκέφαλο του ΓΑΠ μπορεί να σχηματίζεται (με το εαυτό του προφανώς ονειρευόμενο σημαντικό ...πόστο). Στον στενό σημερινό δικό μας ορίζοντα η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι αναπόφευκτη. Το ερώτημα που γεννάται είναι «να παρατείνουμε τον χρόνο ένα ή δύο χρόνια ή να επισπεύσουμε την γέννα;;» Εγώ νομίζω το δεύτερο. Στην σειρά εκπομπών μου από το HighTV πέρισυ το καλοκαίρι (βλ 15 εκπομπές στο Dailymotion.fr/ kaloy) έδωσα περισσότερο έμφαση στην αναζήτηση των αιτίων για την σημερινή φοβερή θέση της Ελλάδος. Πώς μια οικονομία που από το 1953 μέχρι το 1973 ήταν δεύτερη στον κόσμο μετά την Ιαπωνία ως προς τον ρυθμό αναπτύξεως έφτασε στο σημερινό χάλι. Τις πταίει; Πώς μέχρι το 1973 το ΑΕΠ ηύξανε κάθε χρόνο 8% και ξαφνικά το 1975 (με τον «Εθνάρχη» βασιλεύοντα) έφθασε στο 3,5% και από το 1981 ( με τον «μεγάλο οικονομολόγο του Berkeley»!) καταρρέει στο 1,5%. Πώς οι ιδιωτικές επενδύσεις από το ετήσιο 10% επί 20ετία, έπεσαν το 1975 και εντεύθεν στο ...0,6%? Βεβαίως υπάρχουν αίτια. Αίτια που δείχνουν ότι η θεραπεία βρίσκεται μόνο και μόνο στην αναστροφή αυτών των ιδίων! Το μνημείον εστιάζεται ενδεικτικά στο άρθρο 106 του Καραμανλικού Συντάγματος και στο εν συνεχεία επικρατούν «πνεύμα» το οποίον το ενέπνευσε, σε έναν «ηγέτη» που σε όλη του την ζωή υπήρξε μονον ουραγός. Αυτά τα είπαμε και είπαμε επϊσης ότι χρειάζεται παραδειγματική τιμωρία τωνυπευθύνων βάσει της αρχής του Ποινικού Δικαίου περί «Γενικής Προλήψεως». Ο Πάγκαλος, ανάμεσα στις τόσες κουταμάρες που έχει πεί, είπε και κάτι σωστό.:«Μαζύ τα φάγαμε (δηλ. η νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ!) ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητος, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος».
Τότε κανείς δεν μίλαγε..(.εκτός από μία φράση μου στο βιβλίο μου Ο Μαρξιστικός Μύθος που εξέδωσα το 1984 (το 1984!) «η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος είναι τόσο ιστορικά τελεσίδικη όσο και η Μικρασιατική καταστροφή»). Οι νεμόμενοι το ΠΑΣΟΚ απεθέωναν τον αρχηγό τους διότι η «πρακτική» του εξηγόραζε ψήφους και οι acolytes είχαν εξασφαλίσει τον «λουφέ». Αυτά εν συντομία για το παρελθόν διότι το παρελθόν καθορίζει το μέλλον. Το καθορίζει μοιραία όταν ξεχνιέται ως ...«παρελθοντολογία»!
Τώρα τι κάνουμε;;Τώρα ξέρουμε ότι χρειάζεται η αναστροφή των αιτίων. Αυτό για το οποίο πρέπει να «βιαστούμε», όπως λέγει ο «μεταμφιεσμένος Έλληνας με Αμερικανική καρδιά», δεν είναι βέβαια η μεγάλη ανοησία του "globalgovernment"! Eίναι Νέο Σύνταγμα και Νέο σύστημα διακυβερνήσεως (και γι'αυτό έχω μιλήσει από το 1996 με άλλο βιβλίο μου!!) Τα ανωτέρω αφορούν το μακρυνο παρελθόν και το απώτερο μέλλον. Τι θα πούμε για το άμεσο παρόν; Θα δώσω σύντομη περίληψη άρθρου στην Wall Street Journal(31.5.2011) του JosefJoffe, συντάκτου του Γερμανικού DieZeit. <<Οι προηγούμενες «σωτηρίες» με τα πακέττα και οι νεότερες που περιμένουμε απλώς αναβάλουν για λίγο της Ημέρα της Κρίσεως. Τρεις λύσεις προβάλουν (α) Η Ευρώπη ματώνει αιωνίως ευεργετούσα την Ελλάδα, (β) η ΕΕ καταπίνει μέρος του χρέους ως ήπιας μορφής χρεοκοπία, (γ) η Ελλάδα εγκαταλείπει το Ευρώ - πίσω στην Δραχμή. Τι είναι καλύτερο; Το (α) αποκλείεται, Η Μερκελ προτείνει το (β) προσπαθώντας να σώσει μέρος του κεφαλαίου των δανειστών (που είναι οι Γερμανικές Τράπεζες). Αλλά τίποτε από αυτά δεν ταιριάζει στην περίπτωση Ελλάδος. Όταν η χώρα κατάπιε το Ευρώ κατάπιε μαζί και ένα δηλητήριο. Κατέστη γι'αυτήν δυνατό να χρεώνεται με φτηνό επιτόκιο. Και το ερριξε στα δάνεια!! (Ενώ η επάρατη άφησε οικονομική ανάπτυξη 8% και χρέος 700 εκατ δολάρια) η Αθήνα μετά το έφτασε πάνω από 400 δισεκατομύρια! Το εργατικό κόστος ανέβηκε 15 μονάδες ενώ στην Γερμανία μόνο 5 -για να ανταποκριθεί στην ανταγωνιστικότητα η Ελλάς πρέπει να ξερριζώσει τον δημόσιο τομέα που είναι το 25% της εργατικής της δυνάμεως. Όπερ άτοπον.Αυτό μας φέρνει στην λύση (γ).Επιστροφή στην δραχμή, λέγει ο αρθρογράφος στην WSJ. Οι Ευρωπαίοι τρομάζουν με αυτή την λύση (που συνεπάγεται ντόμινο). Ευρώ ή όχι Ευρώ το haircut είναι αναπόφευκτο με ζημιές στις Τράπεζες και στα Ταμεία. Εδώ ο αρθρογράφος φέρνει το «ιστορικό»παράδειγμα της Αργεντινής. Εάν η Ελλάς εγκαταλείψει το Ευρώ και κάνει υποτίμηση της δραχμής θα βρίσκεται σε καλύτερη θεση από οποιοδήποτε «πακέττο» σωτηρίας. Οι δανειστές της Αργεντινής δέχτηκαν τα haircutsχάνοντας 0.65 % ανά δολάριο. Το γνωστό αποτέλεσμα των υποτιμήσεων ακολουθησε: πτώσις εισαγωγών, αύξηση εξαγωγών. Αρχικώς κανείς δεν δανείζει την Αργεντινή αλλά επί τέλους (μετεγχειριτικά!) οι επενδυτές βλέπουν σταθεροποίηση και επανέρχονται με πρόσθετη την μεγάλη ευκαιρία της υποτιμήσεως. Σήμερα η Αργεντινή έχει ανάπτυξη 9% και το χρέος της είναι μόνο 41% του ΑΕΠ. Αν η Ελλάς μείνει στο Ευρώ αντιμετωπίζει χρεοκοπία και μαρασμό>>- Ο αρθρογράφοες βλέπει στην λύση δραχμής ελπίδα για το μέλλον. Και καταλήγει: τι είναι καλύτερο, να μείνει στο Ευρώ ή να ακολουθήσει τον δρόμο της Αργεντινής;
Ας κρίνουμε λοιπόν. Η Γερμανική Τράπεζα ΙΚΒ, το 2008, έθεσε τους κατόχους ομολόγων στο δίλημμα: ΤΙ θέλετε; Να σας δώσουμε 12% του κεφαλαίου σας και ξοφλάμε ή να ζήσετε μέχρι τον Μάη του 2015 μη τυχόν και υπάρξει τριφύλλι, οπότε ίσως θα μπορούμε να σας πληρώνουμε τους τόκους;; Τρέξαν οι περισσότεροι και πήραν το 12%. Σκέφθησαν ότι με τους τόκους που είχαν εισπράξει στο παρελθόν, τελικώς η απώλεια του κεφαλαίου δεν ήταν τόσο τραγική. Να λοιπόν τα παραδείγματα που προτείνονται: Αργεντινή, haircut, παύση πληρωμών, ακύρωση πράξεως που έχει (αντισυνταγματικώς) μόνο την υπογραφή του εκπεσόντος, ίσως και υπόδικου, Υπουργού Οικονομικών, Εξωκοινοβουλευτική Επιτροπη που θα κρίνει και δικάσει τους, κατά την ομολογία και μαρτυρία του Πάγκαλου,υπαίτιους της «αθλιότητος, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος», Νέο Σύνταγμα με κατάργηση του μοιραίου άρθρου 106 και ρήτρα προσελκύσεως και εξασφαλίσεως των Επενδυτών, κυβέρνηση εθνικής ενότητος κατά το πρότυπο της Σπάρτης και Ελβετίας με συχνά δημοψηφίσματα για άμεση δημοκρατία και πρόγραμμα Παιδείας από την 5η Δημοτικού μέχρι και της τελευταίας του Λυκείου, Αγωγής κοινωνικής και πολιτικής των πολιτών. Και κάτι ακόμη: προσέγγιση σε νέους Φίλους και Συμμάχους για τους οποίους έχουμε κάτι να προσφέρουμε εις αντάλλαγμα. μιά και, όπως μας δίδαξε το Stratfor, για τους σημερινούς «δεν έχουμε καμμία γεωστρατηγική σημασία». Διότι αν για την Δύση η Ελλάς «δεν έχει γεωστρατηγική σημασία», υπάρχει η Αγία Ρωσία για την οποίαν η γεωστρατηγική της σημασία ανάγεται ήδη στην εποχή της Αικατερίνης ως η ουσία του «Ανατολικού Ζητήματος» (η Ρωσία ζητά Βάση στην Μεσόγειο!) και υπάρχει η Κίνα η οποία ζητά «πόρτα» στην Ευρώπη. Αυτά είναι όπλα της Ελλάδος τα οποία κανείς από τους πολιτικούς μας, με τις πεπαλαιωμένες μαμόθρεφτες ιδέες εξαρτήσεως, δεν τολμά να χρησιμοποιήσει. Όταν «φίλοι και σύμμαχοι» δεν σεθέλουν και σε προπηλακίιζουν, στρέφεσαι προς αυτούς που σε θέλουν και σε εκτιμούν.
To σχέδιο«Φοίνιξ» που ενεπνεύσθη ο Dominique Straus Khan, το ανεκοίνωσε πρόωρα και πρόφτασε η Αμερική να τον σύρει με χειροπέδες βάσει μιας σκηνοθεσίας «σεξουαλικού ...εγκλήματος», προέβλεπε την δημιουργία νέου διεθνούς νομίσματος σε αντικατάσταση του χάρτινου κουρελιού που λέγεται«δολάριο» με το οποίο η Αμερική αγοράζει όλες της προμήθειες πετρελαίου! Το σχέδιο φαίνεται από δύσκολο έως αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Οι παράμετροι είναι τόσο πολλές ώστε αγγίζουν κατεύθυνση προς το άπειρον. Ποιός θα κάνει την παγκόσμια κυβέρνηση που μόνο στον «βιαστικό» αλλά νεφελώδη εγκέφαλο του ΓΑΠ μπορεί να σχηματίζεται (με το εαυτό του προφανώς ονειρευόμενο σημαντικό ...πόστο). Στον στενό σημερινό δικό μας ορίζοντα η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι αναπόφευκτη. Το ερώτημα που γεννάται είναι «να παρατείνουμε τον χρόνο ένα ή δύο χρόνια ή να επισπεύσουμε την γέννα;;» Εγώ νομίζω το δεύτερο. Στην σειρά εκπομπών μου από το HighTV πέρισυ το καλοκαίρι (βλ 15 εκπομπές στο Dailymotion.fr/ kaloy) έδωσα περισσότερο έμφαση στην αναζήτηση των αιτίων για την σημερινή φοβερή θέση της Ελλάδος. Πώς μια οικονομία που από το 1953 μέχρι το 1973 ήταν δεύτερη στον κόσμο μετά την Ιαπωνία ως προς τον ρυθμό αναπτύξεως έφτασε στο σημερινό χάλι. Τις πταίει; Πώς μέχρι το 1973 το ΑΕΠ ηύξανε κάθε χρόνο 8% και ξαφνικά το 1975 (με τον «Εθνάρχη» βασιλεύοντα) έφθασε στο 3,5% και από το 1981 ( με τον «μεγάλο οικονομολόγο του Berkeley»!) καταρρέει στο 1,5%. Πώς οι ιδιωτικές επενδύσεις από το ετήσιο 10% επί 20ετία, έπεσαν το 1975 και εντεύθεν στο ...0,6%? Βεβαίως υπάρχουν αίτια. Αίτια που δείχνουν ότι η θεραπεία βρίσκεται μόνο και μόνο στην αναστροφή αυτών των ιδίων! Το μνημείον εστιάζεται ενδεικτικά στο άρθρο 106 του Καραμανλικού Συντάγματος και στο εν συνεχεία επικρατούν «πνεύμα» το οποίον το ενέπνευσε, σε έναν «ηγέτη» που σε όλη του την ζωή υπήρξε μονον ουραγός. Αυτά τα είπαμε και είπαμε επϊσης ότι χρειάζεται παραδειγματική τιμωρία τωνυπευθύνων βάσει της αρχής του Ποινικού Δικαίου περί «Γενικής Προλήψεως». Ο Πάγκαλος, ανάμεσα στις τόσες κουταμάρες που έχει πεί, είπε και κάτι σωστό.:«Μαζύ τα φάγαμε (δηλ. η νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ!) ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητος, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος».
Τότε κανείς δεν μίλαγε..(.εκτός από μία φράση μου στο βιβλίο μου Ο Μαρξιστικός Μύθος που εξέδωσα το 1984 (το 1984!) «η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος είναι τόσο ιστορικά τελεσίδικη όσο και η Μικρασιατική καταστροφή»). Οι νεμόμενοι το ΠΑΣΟΚ απεθέωναν τον αρχηγό τους διότι η «πρακτική» του εξηγόραζε ψήφους και οι acolytes είχαν εξασφαλίσει τον «λουφέ». Αυτά εν συντομία για το παρελθόν διότι το παρελθόν καθορίζει το μέλλον. Το καθορίζει μοιραία όταν ξεχνιέται ως ...«παρελθοντολογία»!
Τώρα τι κάνουμε;;Τώρα ξέρουμε ότι χρειάζεται η αναστροφή των αιτίων. Αυτό για το οποίο πρέπει να «βιαστούμε», όπως λέγει ο «μεταμφιεσμένος Έλληνας με Αμερικανική καρδιά», δεν είναι βέβαια η μεγάλη ανοησία του "globalgovernment"! Eίναι Νέο Σύνταγμα και Νέο σύστημα διακυβερνήσεως (και γι'αυτό έχω μιλήσει από το 1996 με άλλο βιβλίο μου!!) Τα ανωτέρω αφορούν το μακρυνο παρελθόν και το απώτερο μέλλον. Τι θα πούμε για το άμεσο παρόν; Θα δώσω σύντομη περίληψη άρθρου στην Wall Street Journal(31.5.2011) του JosefJoffe, συντάκτου του Γερμανικού DieZeit. <<Οι προηγούμενες «σωτηρίες» με τα πακέττα και οι νεότερες που περιμένουμε απλώς αναβάλουν για λίγο της Ημέρα της Κρίσεως. Τρεις λύσεις προβάλουν (α) Η Ευρώπη ματώνει αιωνίως ευεργετούσα την Ελλάδα, (β) η ΕΕ καταπίνει μέρος του χρέους ως ήπιας μορφής χρεοκοπία, (γ) η Ελλάδα εγκαταλείπει το Ευρώ - πίσω στην Δραχμή. Τι είναι καλύτερο; Το (α) αποκλείεται, Η Μερκελ προτείνει το (β) προσπαθώντας να σώσει μέρος του κεφαλαίου των δανειστών (που είναι οι Γερμανικές Τράπεζες). Αλλά τίποτε από αυτά δεν ταιριάζει στην περίπτωση Ελλάδος. Όταν η χώρα κατάπιε το Ευρώ κατάπιε μαζί και ένα δηλητήριο. Κατέστη γι'αυτήν δυνατό να χρεώνεται με φτηνό επιτόκιο. Και το ερριξε στα δάνεια!! (Ενώ η επάρατη άφησε οικονομική ανάπτυξη 8% και χρέος 700 εκατ δολάρια) η Αθήνα μετά το έφτασε πάνω από 400 δισεκατομύρια! Το εργατικό κόστος ανέβηκε 15 μονάδες ενώ στην Γερμανία μόνο 5 -για να ανταποκριθεί στην ανταγωνιστικότητα η Ελλάς πρέπει να ξερριζώσει τον δημόσιο τομέα που είναι το 25% της εργατικής της δυνάμεως. Όπερ άτοπον.Αυτό μας φέρνει στην λύση (γ).Επιστροφή στην δραχμή, λέγει ο αρθρογράφος στην WSJ. Οι Ευρωπαίοι τρομάζουν με αυτή την λύση (που συνεπάγεται ντόμινο). Ευρώ ή όχι Ευρώ το haircut είναι αναπόφευκτο με ζημιές στις Τράπεζες και στα Ταμεία. Εδώ ο αρθρογράφος φέρνει το «ιστορικό»παράδειγμα της Αργεντινής. Εάν η Ελλάς εγκαταλείψει το Ευρώ και κάνει υποτίμηση της δραχμής θα βρίσκεται σε καλύτερη θεση από οποιοδήποτε «πακέττο» σωτηρίας. Οι δανειστές της Αργεντινής δέχτηκαν τα haircutsχάνοντας 0.65 % ανά δολάριο. Το γνωστό αποτέλεσμα των υποτιμήσεων ακολουθησε: πτώσις εισαγωγών, αύξηση εξαγωγών. Αρχικώς κανείς δεν δανείζει την Αργεντινή αλλά επί τέλους (μετεγχειριτικά!) οι επενδυτές βλέπουν σταθεροποίηση και επανέρχονται με πρόσθετη την μεγάλη ευκαιρία της υποτιμήσεως. Σήμερα η Αργεντινή έχει ανάπτυξη 9% και το χρέος της είναι μόνο 41% του ΑΕΠ. Αν η Ελλάς μείνει στο Ευρώ αντιμετωπίζει χρεοκοπία και μαρασμό>>- Ο αρθρογράφοες βλέπει στην λύση δραχμής ελπίδα για το μέλλον. Και καταλήγει: τι είναι καλύτερο, να μείνει στο Ευρώ ή να ακολουθήσει τον δρόμο της Αργεντινής;
Ας κρίνουμε λοιπόν. Η Γερμανική Τράπεζα ΙΚΒ, το 2008, έθεσε τους κατόχους ομολόγων στο δίλημμα: ΤΙ θέλετε; Να σας δώσουμε 12% του κεφαλαίου σας και ξοφλάμε ή να ζήσετε μέχρι τον Μάη του 2015 μη τυχόν και υπάρξει τριφύλλι, οπότε ίσως θα μπορούμε να σας πληρώνουμε τους τόκους;; Τρέξαν οι περισσότεροι και πήραν το 12%. Σκέφθησαν ότι με τους τόκους που είχαν εισπράξει στο παρελθόν, τελικώς η απώλεια του κεφαλαίου δεν ήταν τόσο τραγική. Να λοιπόν τα παραδείγματα που προτείνονται: Αργεντινή, haircut, παύση πληρωμών, ακύρωση πράξεως που έχει (αντισυνταγματικώς) μόνο την υπογραφή του εκπεσόντος, ίσως και υπόδικου, Υπουργού Οικονομικών, Εξωκοινοβουλευτική Επιτροπη που θα κρίνει και δικάσει τους, κατά την ομολογία και μαρτυρία του Πάγκαλου,υπαίτιους της «αθλιότητος, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος», Νέο Σύνταγμα με κατάργηση του μοιραίου άρθρου 106 και ρήτρα προσελκύσεως και εξασφαλίσεως των Επενδυτών, κυβέρνηση εθνικής ενότητος κατά το πρότυπο της Σπάρτης και Ελβετίας με συχνά δημοψηφίσματα για άμεση δημοκρατία και πρόγραμμα Παιδείας από την 5η Δημοτικού μέχρι και της τελευταίας του Λυκείου, Αγωγής κοινωνικής και πολιτικής των πολιτών. Και κάτι ακόμη: προσέγγιση σε νέους Φίλους και Συμμάχους για τους οποίους έχουμε κάτι να προσφέρουμε εις αντάλλαγμα. μιά και, όπως μας δίδαξε το Stratfor, για τους σημερινούς «δεν έχουμε καμμία γεωστρατηγική σημασία». Διότι αν για την Δύση η Ελλάς «δεν έχει γεωστρατηγική σημασία», υπάρχει η Αγία Ρωσία για την οποίαν η γεωστρατηγική της σημασία ανάγεται ήδη στην εποχή της Αικατερίνης ως η ουσία του «Ανατολικού Ζητήματος» (η Ρωσία ζητά Βάση στην Μεσόγειο!) και υπάρχει η Κίνα η οποία ζητά «πόρτα» στην Ευρώπη. Αυτά είναι όπλα της Ελλάδος τα οποία κανείς από τους πολιτικούς μας, με τις πεπαλαιωμένες μαμόθρεφτες ιδέες εξαρτήσεως, δεν τολμά να χρησιμοποιήσει. Όταν «φίλοι και σύμμαχοι» δεν σεθέλουν και σε προπηλακίιζουν, στρέφεσαι προς αυτούς που σε θέλουν και σε εκτιμούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου