«Ολίγη από κυριαρχία»

Γράφει ο Γιάννης Κακουλίδης

ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΕΙΣ σε μαγέρικο: «Και πού ’σαι… πιάσε και μια μερίδα δάνειο με ολίγη από κυριαρχία!».
Μια χαρά μού ακούγεται, καθότι, με τη λογική του ρεαλισμού, τι να την κάνεις την Εθνική Κυριαρχία άμα δεν έχεις δίευρω για να τη χαρείς; Ενώ άμα έχεις τα ευρώ, και λίγη Εθνική Κυριαρχία να ’χεις, και πάλι πολύ σού πέφτει… Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας… Μην είμαστε και άπληστοι… Κρίμα, ντροπή και αμαρτία είναι.
Το οποίον, ο φιλέλλην κύριος Γιούνκερ του Γιούρογκρουπ μας το κατέστησε σαφές: «Εντάξει… δεν λέω… -είπε- Ελληνες είσαστε, αλλά να μην υπερβάλλουμε κιόλας… Κομματάκι μερτικό μάς πέφτει και σε μας, καθόσον σαν παιδιά μας σας έχουμε και μια οικογένεια είμαστε και θα σας αναθρέψουμε όπως πρέπει και τρόπους θα σας μάθουμε και με τα αγγλικά σας και με τα γαλλικά σας και με τα πιάνα σας θα σας παραδώσουμε στην κοινωνία, όταν με το καλό σάς εκπολιτίσουμε και σας φέρουμε στο σημείο να μπορείτε να σταθείτε σαν άνθρωποι στα σαλόνια μας, ο μη γένοιτο».
Πολύ τη χάρηκα την εξήγηση του κυρίου Γιούνκερ -είναι η αλήθεια-, γιατί μια αγωνία για το μέλλον μου την είχα.
Τι θα γίνω άμα μεγαλώσω -έλεγα- σε μια χώρα που της αρκεί να είναι εθνικά κυρίαρχη μόνο και μόνο για να έχει να καμαρώνει κάτι μαρμάρινες κολόνες (κι αυτές ριγμένες καταγής), κάτι ειδωλολατρικούς ναούς και κάτι νησιά και παραλίες που δεν πατάει άνθρωπος, κάτι κτίρια που τα ’χτισαν κάποιοι Τσίλερ, κάποιοι Κλεάνθηδες και κάποιοι Κωνσταντινίδηδες και Πικιώνηδες που ούτε η μάνα τους δεν τους ήξερε;
Ποιο το μέλλον μου, όταν δεν θα ’χω έναν συμβουλάτορα της προκοπής, έναν παιδονόμο πες τον, έναν επίτροπο, έναν γκαουλάιτερ, που λέμε και στα πολιτισμένα, να με καθοδηγεί σωστά και να μου λέει τι να φάω, πότε να το φάω, πότε να σηκωθώ και πότε να κάτσω, ούτως ώστε, όταν ενηλικιωθώ και εφόσον ωριμάσω, να μπορώ να αποδοθώ στας Ευρώπας έτοιμος να διεκδικήσω μια κάποια ισοτιμία;
Χώρια που άλλο να ’χεις να λες πως ναι μεν έχω πρωθυπουργό τον Παπανδρέου κι άλλο να μπορείς να κλείνεις πονηρά το μάτι και να συμπληρώνεις υπαινικτικά ένα… «λέμε τώρα…».
Γι’ αυτό σάς λέω… είμαι ένας ευτυχισμένος, αισιόδοξος και υπερήφανος υπό επικυριαρχίαν Ελλην!

Πηγή : http://www.real.gr/