Ο Ελύτης, ο Δεσποτόπουλος και η γλώσσα

Ο  πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Η "νεκρή" γλώσσα των Αρχαίων Ελληνικών!

Μέσα στη χυδαιότητα των καιρών και στην άφατη λεηλασία της πολιτιστικής και εθνικής μας κληρονομίας, η γλώσσα μας, αυτό το αγλάισμα του παγκόσμιου πολιτισμού, δέχεται ανομολόγητα χτυπήματα από σπιθαμιαία  πνευματικά αναστήματα, τα οποία επιχειρούν να κοντύνουν την πανώρια ελληνική γλώσσα - αρχαία και σημερινή - αυταπατώμενοι έτσι ότι αποκτούν πολιτικό και πνευματικό μπόι μέσα στους αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς κύκλους της πολυεπίπεδης σήψης.

Έρχομαι στο θέμα αντιγράφοντας τα όσα γράφει ο ιστορικός και φιλόλογος Γ. Ράπτης, επί του προκειμένου: "Μεγάλη απόδειξη της ιστορικής συνέχειας  του ελληνικού έθνους και της ελληνικής φύτρας αποτελεί και η νεοελληνική γλώσσα η οποία δεν είναι, όπως ίσως νομίζουν κάποιοι, θυγατέρα ή εγγονή της Αρχαίας Ελληνικής αλλά είναι η ίδια η Αρχαία που έφτασε ως εμάς παραδομένη από παππού σε εγγονό.Αυτό μας είπαν και οι γλωσσολόγοι μας. Αυτό μας είπε και ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης με τα κείμενά του. Το ίδιο θα πει και ο ποιητής μας, ο Οδυσσέας Ελύτης στο λόγο του που, εκφώνησε στη Στοκχόλμη το 1979, την ημέρα που του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ: "Μου δόθηκε να γράψω σε μία γλώσσα…. που μιλιέται επί χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και με ελάχιστες διαφορές…".

Συνεχίζοντας ο μεγάλος πνευματικός ταγός του έθνους των Ελλήνων, μπροστά στους προβολείς του παγκοσμίου πνεύματος, λέει: "Η γλώσσα, λοιπόν, που μιλούμε σήμερα είναι συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής και μάλιστα της κοινής των Ελληνιστικών χρόνων, η οποία προέκυψε από το άνοιγμα της Αττικής διαλέκτου, της πιο καλλιεργημένης από τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους" (βλ. Γ. Ράπτη: Εισαγωγή στον Α΄ τόμο των λόγων του Λυσία, εκδ. "Το Βήμα", Ζήτρος, Αθήνα 2003, σελ. 21).

Αυτά γράφει και λέει ένας φυσιολογικός Έλληνας και τα ίδια λέει και γράφει ένας άλλος φυσιολογικός πνευματικός ογκόλιθος: Ο χαλκέντερος υπερασπιστής του ελληνικού πνευματικού πολιτισμού, ο φιλόσοφος Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος.

"Για τους συνειδητούς Έλληνες, και ταυτόχρονα εξάλλου πολίτες κάπως της οικουμένης, η άμυνα της ελληνικής γλώσσας, είναι επάξια της άμυνας του εθνικού εδάφους" (βλ. επιστολή του στην εφ. "Η Καθημερινή", 4/1/2006)

Όταν μιλούν οι Τιτάνες πρέπει να σιωπούν οι νάνοι!